شهید مدرس اشعار نموده است: ... محصور کردن یک برپایی (قیام) اجتماعی برای احقاق حقوق ملّی و اجتماعی، در چهار دیواری یک دسته و گروه، کاری غلط است. در این صورت، کلّ جامعه تحت الشعاع یک عدّه قرار می گیرد و بعد همین گروه مغرور و به حقوق دیگران متجاوز می شوند. جامعه باید بداند که خودش متحرّک و عامل است، حسنات و سیئاتش هم مربوط به خود او است، آنان نظرشان آن بود و من نظرم ثبت تلاش مردم است به نام مردم ...
مردمان صاحب تعقّل و تفکّر، آشکارا اعلام می دارند نبایستی خود را با یک جانبه نگری، گول زد. باید شیوۀ حکمرانی را دمکراتیک تر و حقوق شهروندی را مراعات و به سبک زندگی جوانان و بانوان احترام گذاشت تا اعتراضات و مطالبات آحاد جامعه با شنیده شدن و نافذ گردیدن در مراکز تصمیم گیری میهنی به منافع ملک و ملّت و نظام و کیان لطمات فراوان وارد ساخت و اعتماد آحاد ملّت به حاکمیّت و دولت و مجلس را مجدد احیا کرد.
همۀ آحاد و اقوام ملّت در شکل گیری انقلاب ایران زمین نقش داشتند و برابر مفاد قانون اساسی کشور، همگان بایستی بدون تبعیض از حقوق یکسان شهروندی برخوردار و اعتراضات و انتقادات مشروع و قانونی آنان را صاحب منصبان پاس داشته و جامۀ عمل بپوشانند.
ملّت بزرگ ایران اسلامی با ایثار در راه آزادی و مبارزۀ رژیم ستم شاهی و دفاع از میهن، انقلاب و اسلام و منافع مُلک و ملّت و آزادی و استقلال و ترقّی وطن، چندین سال جوانی و عمر خویشتن را گذارده اند و هم اکنون با توجّه به اینکه فاصلۀ طبقاتی بیداد می کند و بسیاری شهروندان از حقوق اساسی خود محروم گشته اند فلذا طالب حقوق شهروندی و ارتقای کیفیّت زندگی هموطنان و خود و نجات کشور از دست جریان خاص پایدارچی ضدّ جمهوریّت نظام هستند و مجدّانه شعار انقلاب اسلامی سال 1357 که عبارت بود از آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی به مرحلۀ ظهور کامل و اجرای عموم اصول قانون اساسی که اجرای آن مورد غفلت قرار گرفته است را خواستارند.
هر صاحب تفکّر و استعداد و هنری، در این دیار خواستار ایجاد بستر مناسب برای پذیرش بالندگی آنان و برخورد مناسب با خود و بانوان و جوانان و سبک زندگی هموطنان بوده و هستند.
ملّت بجد تعامل سازنده با ملل دنیا و رفع کامل تحریم ظالمانۀ جهان سلطه با اهتمام و تن دادن به بازی بُرد – بُرد دولتمردان را خواستار است تا با افزایش ثروت ملّی و تولید ثروت و سرمایه گذاری ها و توجّه کامل به اقتصاد مولد، برای لشکر عظیم بیکاران جوان کشور، ظرفیّت های شغلی مناسب و فراوان فراهم گردد و هم با تقلیل میزان تورّم کمرشکن 72 درصدی موجود در کشور، فشار معیشتی و آثار کریه آن از کشور رخت بندد.
در جبهۀ داخلی هم، ملّت انتخابات با برندگان حداقلی دولت و مجلس را برنمی تابند و مصرانه از حاکمیّت طالب انتخابات آزادانۀ رقابتی و درنهایت شنیده شدن صدای عموم آحاد و اقوام کشور در مجلس و دولت و نافذ شدن آرای خویش در مراکز تصمیم گیری و مدیریّتی کشور را خواستارند. آنها از تصمیمات و اقدامات ضدّمردمی جبهۀ پایداری حاکم در مجلس و دولت بجد گلایه مند و خواستار نجات کشور از این جریان تمامیّت خواه چسبیده به انقلاب، ضدّ جمهوریّت نظام هستند.
ملّت کماکان بعد از چند سال از پیروزی انقلاب تأکید فراوان دارند که اصل و اساس انقلاب و بقا و استمرار آن و حراست از محتوای ارزشی آن، در حاکمیّت قانون، پایبندی کامل به قوانین موجود و آزادی های مُصرّح در قانون اساسی و اصول و مبانی اخلاق اسلام رحمانی و انسانی است. چگونه می شود همۀ اینها و حقّ نقد و اعتراض شهروندان را زیرپا گذاشت و خشونت و نامهربانی جای ارزش های انقلاب و آرمان های امام و دلسوزان نظام و کیان را جایگزین کرد؟
آنچه ارزشی است که محدودیّت اینترنت، تحمیل سبک زندگی خاص و سلب حقوق، نه تنها معترض، حتّی حقوق شهروندی اکثریّت مردم جامعۀ اسلامی را، بدنبال دارد؟ ایرانی ها اگر اسلام را با آغوش باز پذیرفتند و بخش اعظم از فرهنگ آن، خاصه فرهنگ شیعی، را بوجود آوردند با ویژگی های خاص موجود خودشان بود. عرفان، تساهل، جوانمردی، عطوفت و پرهیز از خشونت، عقلانیّت و دقّت و موشکافی از خصایل مثبت ایرانیان بوده و هست که در اسلامشان نیز منعکس گردیده و خواستار آن به نحوۀ حکمرانی مقطع زمانی موجود کشور، بطور کافی و وافی هستند.
هموطنان اعمال انحصار و محدودیّت و نامهربانی و خشونت، تقدّم دادن منافع آنی و زودگذر دنیایی خاصّه منافع جریان خاص حاکم در قدرت بر ارزش های اسلامی و خصلت های ایرانی را قبول ندارند و ایران را برای عموم اقوام ایرانی خواستار هستند نه فقط جبهۀ ناپایدار ضدّ جمهوریّت پایداری حاکم در قدرت.
روزی را برای جریان یافتن در ایران می پسندند که حقّ سرنوشت عموم هم میهنان و نقد و اعتراض آنان را پاس دارد و ارتقای کیفیّت زندگی هموطنان و رشد اقتصادی و پایاندهی به تورم و گرانی و فقر را در کشور رقم زند. روزی که بیمار و ندار و بیکار و ... مُردن تدریجی را در کشور تجربه نکنند.