علیرضا قربانی جزو خوانددگان محبوب سنتی کشور است. بلیت های کنسرت اش به سرعت هر چه تمام تر تمام شد تا ثابت شود او قرار است جا پای خوانندگان محبوب نسل پیش از خود بگذارد.
ایسنا هم در گزارشی از نخستین شب اجرای او نوشته است: « برگزاری کنسرت‌ در دنیا همواره با تلاش برای فضاسازی، طراحی دکور، نورپردازی‌ و ایده‌های خلاقانه همراه هست تا بدین ترتیب بتوانند رضایت مخاطبان را جلب کنند. کنسرت شب گذشته علیرضا قربانی هم در راستای رضایت‌بخشی بیشتر مخاطبان، از این موارد غافل نماند و در بخشی پس از قطعه «می‌دانی تو»، خواننده صحنه را ترک کرد و ارکستر به همراه نوازنده گیتاربیس، فضای اجرا را از حالت موسیقی جدی قربانی خارج کرد و فضایی مهیج‌ را برای مخاطبان رقم زد.
به گزارش ایسنا، اجرای موسیقی در مکان‌های تاریخی همیشه محل بحث کارشناسان میراث فرهنگی بوده است. درحقیقت این افراد بر این عقیده‌اند که برگزاری رویدادهایی مانند کنسرت به سبب صدای بالا و حضور جمعیت‌های زیاد، می‌تواند موجب تخریب در مکان‌های باستانی و تاریخی شود؛ چراکه پیش از هر چیزی لازمه برگزاری کنسرت بنا کردن دکور، استیج و جایگاه مخاطبان است که خود این امر می‌تواند به نوعی موجب آسیب شود. از طرف دیگر مخاطبان هر کدام به نوعی بسته به رفتارهای مخربی که می‌توانند داشته باشند، در ایجاد آلودگی و تخریب فضا موثر خواهند بود.
اما با این حال در سال‌های اخیر با وجود تذکرهای کارشناسان، مجوزهایی برای برگزاری کنسرت در مکان‌های تاریخی مانند تخت جمشید، کاخ نیاوران، عالی‌قاپو یا کاخ سعدآباد داده شده است که مثلا در کاخ ملت از مجموعه سعدآباد، کنسرت «پرواز همای» با همراهی گروه «مستان» روی پله‌های کاخ ملت و چند متر آن طرف‌تر از جائی که ۹ سال پیش ترک‌های دیوار جنوبی کاخ سفید ملت به وجود آمدند، برگزار شد و چند سال بعد در همان محوطه کنسرت نمایش «سی» برگزار شد که کم به فضای سبز آنجا آسیب نزد.
البته گفته می‌شود که برگزاری هر کنسرت و اجرای برنامه‌ باید با مجوز سازمان میراث فرهنگی انجام شود، اما این سازمان در صورتی مجوز برگزاری کنسرت و برنامه‌های مختلف را در بناهای تاریخی خواهد داد که با شرایط موجود بناها مطابقت داشته باشد. ولی به‌راستی تا چه حد می‌توان تضمین کرد که برگزاری کنسرت در یک مکان تاریخی اثرات مخرب نخواهد داشت؟
حال کاخ سعدآباد که چند سالی است توجه کنسرت‌گذاران را به خود جلب کرده است و مسئولان فرهنگی هم که معتقدند صدای بالای اسپیکرها و ارکسترها لزوما موجب تخریب نمی‌شود، این بار فضای خود را به کنسرت «علیرضا قربانی» اجاره داده است.
درحقیقت به نظر می‌رسد که مدیران مجموعه‌های فرهنگی برخلاف این حقیقت که نقل قولی است از محمدرضا کارگر ـ در سمت رییس پیشین موزه‌ی ملی ایران ـ که گفته است: «کاخ ـ موزه‌ها هیچ وظیفه‌ای در قبال برگزاری کنسرت ندارند و در تعاریفی که برای کاخ ـ موزه‌ها در سراسر دنیا وجود دارند، چنین چیزی در مجموعه‌ی کارکردها و وظایف آن‌ها نیست.»، به نقل قول او در سمت ـ مدیر اداره کل موزه‌ها ـ قائل هستند که گفته است: «کاخ‌ها را به آجیل‌فروش یا فروشنده لباس که اجاره نمی‌دهید تا درآمد داشته باشیم؛ ایجادِ یک اتفاق فرهنگی، درآمدزایی به دنبال داشت، این اشکالی ندارد.»
به هر حال با وجود تمامی این مسائل، علیرضا قربانی پس از تور شهرستان‌ها، به تهران رسید و پس از چهار سال که آخرین بار در تالار وحدت به روی صحنه رفته بود، این‌بار کاخ سعدآباد را برای برگزاری کنسرت خود برگزید، آن هم در حالی که اگر کنسرت تنها پنج دقیقه دیرتر تمام شده بود، همه زیر باران می‌ماندند!
در کنسرت قربانی، ورودی خیابانی که مجموعه سعدآباد در آن قرار داده شده بود را بسته بودند و اجازه ورود ماشین‌ها داده نمی‌شد و عملا مکانی برای پارک ماشین مخاطبان در نظر گرفته نشده بود که همین امر در انتها موجب ترافیکی طولانی مدت شد.
پس از آن نیز صفی طولانی برای تهیه آب و اغذیه ایجاد شده بود که باعث می‌شد در صورت ضرورت هم قید تهیه آنچه لازم داشتید را بزنید.
اما از همه اینها گذشته، مقابل کاخ ملت استیج و صندلی مخاطبان قرار داده شده بود که پس از گذشت نیم ساعت از زمان تعیین شده برای برگزاری کنسرت، اجرا شروع شد.
این کنسرت با قطعه «شروع ناگهان» آغاز شد و بعد از آن قطعات دیگری از جمله هم‌گناه، من به دستان تو پل بستم، پریشانی، لیلا، میدانی تو، روزگار غریب، حرفی بزن، ارغوان، خیال خوش، بی‌گناه و از خون جوانان وطن خوانده شد.
در اواسط برگزاری این کنسرت، علیرضا قربانی خطاب به مخاطبان گفت: «بسیار خوشحالم که بعد از قریب به چهار سال مجددا در کاخ سعدآباد خدمت شما هستیم. قدم روی چشمان ما گذاشتید و به خودمان افتخار می‌کنیم که میزبان شما هستیم و توفیق شده که بتوانیم برای شما برنامه‌های مختلفی را اجرا کنیم. قطعات مختلفی را تا اینجا شنیدید که قرارمان با تیم اجرایی، به خصوص آقای ناصری که مدیریت کار را برعهده دارند، این بوده که در کنار آثاری که همیشه در کنسرت‌ها درخواست اجرای آنها وجود دارد، آثاری که طی این سال‌ها هیچگاه اجرا نشده را هم در رپرتوار داشته باشیم.»
او در ادامه از مخاطبان خواست که طی اجرای قطعه آوازی از اشعار عرفانی مولانا، خود را رها کنند و بر اشعار اثر که مناجات‌خوانی است، تمرکز کنند که این خواسته قربانی توسط مخاطبانش اجابت شد و حین اجرای این اثر تنها نور بود، سکوت بود و صدای قربانی و سازها.
این کنسرت با وجود برگزاری در فضای باز، از صدابرداری خوبی برخوردار بود و صدای سازها به وضوح و باکیفیت شنیده می‌شد و احساس نمی‌شد که صدای سازها از صدای خواننده بالاتر است. البته حال خوب و جریان انرژی این کنسرت را هم نمی‌توان فاکتور گرفت، به‌خصوص زمانی که قطعه محبوب «روزگار غریب» خوانده شد و تماشاچیان در حالی که قربانی بدون میکروفن به جلوی استیج می‌آمد، این اثر را هم‌خوانی می‌کردند.
در پایان این کنسرت، با توجه به درخواست‌های مکرر مخاطبان برای اجرای برخی از قطعه‌ها، قربانی بیان کرد که تمام تلاش خود را کرده‌اند که قطعات خوب موسیقایی را برای این کنسرت انتخاب کنند و به خاطر محدودیتی که در رپرتوار دارند، امکان اجرای برخی از آثار وجود ندارد.
کنسرت‌های علیرضا قربانی به مدت ۱۵ شب دیگر تا ۲۰ تیر در مجموعه سعدآباد برگزار می‌شود.