بد دوره و زمانه ای شده.احترام ها زیر سئوال رفته و بزرگی و کوچکی انگار به پایان خط خود رسیده .آن هم در عرصه ورزش که عیاری و جوانمردی باید در آن حرف اول باشد و خالص ها و پاکان در آن الگو باشند. گرچه امروز شارلاتانیسم در برخی عرصه ها فعلیت یافته و جا برای شایستگان تنگ است،اما خیلی بد است که شاهد بروز و ظهور نوعی از شارلاتانیسم در کشتی هستیم . ورزشی که الفبا و ضرب آهنگش مروت و پهلوانی و جوانمردی است و شاید اگر غیر از این بود جهان پهلوان غلامرضا تختی هرگز “تختی” نمی شد و پس از گذشت سالها از فقدانش،نامش بر بلندای ورزش ایران جاودان نمی ماند . بزرگ‌مردی که ورای مدال های جهانی و المپیکش در دل مردم جای دارد.مردی که هیچگاه از دایره ادب و معرفت و اخلاق و متانت خارج نشد و در سخت ترین لحظات نیز احساس بر عقلش چیره نشد.برخورداری از شخصیتی قوی و پشت پا زدن به مادیات دنیوی و در خدمت مردم بودن، آقا تختی را برای همیشه در ورزش ایران ماندگار کرد. برای همین نیز امروز که با پدیده شارلاتانیسم در کشتی مواجه هستیم ،بدجوری غصه می خوریم که کشتی چی بود و چی شد . براستی برای یک لحظه فکر کرده ایم که چرا کشتی با این پدیده زشت مواجه شده است؟! پدیده ای که برای رسیدن به هدفش به هر ابزاری متوسل می شود،وعده های آنچنانی می دهد، دیگران را به کم کاری و ضعف های مدیریتی و ...متهم می کند و انگ زدن کار همیشگی اش شده است. در کنار آن یاد گرفته که پرده دری کند و یقه این و آن را بگیرد و آرامش را از کشتی سلب کند. استراتژی اش از قبل نوشته شده است؛تا می توانید منهای وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک به سایر مدیران ورزش حمله کنید و عملکرد آنان را زیر سئوال ببرید.آن هم در شرایطی که ضعف کلان مدیریتی بر وزارت ورزش حاکم است و گویا عده ای به هر قیمت می خواهند صندلی های مدیریتی خود را در ورزش حفظ کرده و سیاست مدارا و مماشات از خود به خرج دهند.مماشاتی که نتیجه اش برای ورزش بدعتی نامیمون خواهد بود و به فرهنگی دامن می زند که به هیچوجه در ورزش قابل قبول نیست و به نوعی ضد فضیلت است . جالب اینکه این “منم منم” زدن‌ها را پایانی در کشتی نیست و فعلا باید تحمل کرد تا بلکه روزی مسئول ارشدی در ورزش بخواهد فرمان توقف داده و با اقتدار نیز از تصمیم خود دفاع کند. بطور طبیعی در جاده یکطرفه تاختن و همه را با یک چوب زدن هنر نیست. هنر این خواهد بود که شفافیت در عمل نیز دیده شود و در مقابل نقد و انتقادهای موجود نیز از کوره در نرفت. براستی چه ایرادی دارد که همه متوجه شوند این پول های کلان تزریق شده به بدنه کشتی از کجا آمده است؟ آخر جامعه بزرگ کشتی یاد گرفته که قدردان باشد و نام حمایت کنندگان این رشته را در حافظه تاریخی خود زنده نگاه دارد.بطور طبیعی اگر طی ۴ سال گذشته امکانات خوب و استانداردی به کشتی تزریق شده و زیر ساخت های تمرینی قهرمانان ملی متحول شده،این کار قابل تقدیر و ارزشمند باید به خوبی معرفی شود.در کنار آن معتقدیم باید شفافیت نیز باشد تا: ۱/ متوجه شویم این پول ها از چه کانالی به کشتی آمده و ۲/ جامعه کشتی شفاف متوجه شود که این پول ها بهینه مصرف شده یا خیر؟ نکته دیگری که باید بدان پرداخت و مهم و قابل توجه بوده و هست اینکه کار کشتی باید به دست مردان فنی و شناخته شده این رشته باشد.چه در غیر این صورت و صرف نگاه پولی، می توان دست هر فعال اقتصادی را گرفت و در راس هیات های استانی گماشت تا چرخه پول سازی در کشتی زمین نماند.اما عاقبت کار چه خواهد شد، فکر کرده ایم؟اینکه مردان فنی و شناخته شده خانه نشین شوند و سکان هدایت کشتی به دست فعالان اقتصادی و بساز و بفروش ها بیافتد،کاری است در جهت منافع بلند مدت کشتی ، یا منافع آنی و زودگذر؟ برگردیم سر اصل مطلب؛ امروز باید به ضرورت جلوی پدیده شارلاتانیسم در کشتی ایستاد و اجازه پر و بال گرفتن به آن را نداد چرا که اگر مهر سکوت بر لب بزنیم و مدارا و مماشات کنیم ، دیری نخواهد پائید که کشتی ایران از اصل خویش دور خواهد شد و هویت و اصالتش روی پل به شماره خواهد افتاد.پس تا دیر نشده در جهت پشت پا زدن به شارلاتانیسم کاری کنیم که شاید فردا دیر باشد.