این بیماری موسوم به «آنسفالیت بی‌حالی» که در موارد شدید می‌تواند باعث شود قربانیان به حالت کما بروند، از اواخر سال ۱۹۱۶ برای بیش از یک دهه در سراسر جهان گسترش یافت و حداقل یک میلیون نفر را در این مدت تحت تاثیر قرار داد. ترسناک‌ترین چیز در مورد آنسفالیت این است که ما هنوز مطمئن نیستیم دقیقاً چیست. باور کنید یا نه، این بیماری خواب آلود ترسناک بر اساس یک بیماری همه گیر واقعی است که در اوایل قرن بیستم اتفاق افتاد. ترسناک‌ترین چیز در مورد آنسفالیت این است که ما هنوز مطمئن نیستیم دقیقاً چیست. خبر خوب هم این است که برخی از افرادی که از بیماری همه گیر قرن بیستم جان سالم به در بردند، تنها از علائمی مانند سفتی عضلانی گزارش کردند. در دهه ۱۹۶۰، الیور ساکس، متخصص مغز و اعصاب چندین بازمانده را که در خانه سالمندان در برانکس زندگی می‌کردند، معالجه کرد. او متوجه شد که آن‌ها کاملاً بی‌پاسخ هستند، ولی آن‌ها نوعی واکنش به محرک‌های تصادفی نشان دادند. ساکس سعی کرد بیماران را با L-DOPA درمان کند، که یک اسید آمینه‌ای است که قادر است از سد خونی مغزی عبور کند و سطح دوپامین را افزایش دهد.