چند سالی دیگر باقی مانده که ایران از دوره ۳۰ ساله خشکسالی عبور کند و اگر هر یک از ما به فکر نباشیم و در مصرف آب صرفه جویی نکنیم،دیری نخواهد پاییدکه باید برای آب له له بزنیم‌. درنظر بگیرید طی چند سال گذشته در زمینه بحران کم آبی به دفعات اطلاع رسانی شده و از مردم خواسته شده که در مصرف آب صرفه جویی کنند.به سخنی اگر هر نفر روزی یک لیوان آب صرفه جویی کند، 17/000/000 لیتر آب ذخیره خواهد شد. قبول داریم که بخش اعظمی از آب مصرفی ایران در بخش کشاورزی و صنایع آب بر مصرف شده و مسئولان نیز نخواسته اند که با شیوه‌های مدرن از آبیاری سنتی عبور کرده و از ذخیره آبی ایران در این بخش‌ها به درستی حراست کنند، اما کار از این حرف‌ها گذشته و اگر هر یک از ما مسئولیت مدنی و ملی خود را انجام ندهیم،ایران از کشوری نیمه خشک به سرزمینی خشک و‌غیر قابل سکونت طی ده سال آینده تبدیل خواهد شد.بنابراین همه باید با پذیرش این خطربزرگ، بحران کم آبی را جدی گرفته و با مصرف بهینه این نعمت الهی و مایه حیات، شرایطی را ایجاد کنیم تا با برنامه ریزی و سیاستگذاری درست و اصولی مسئولان امر،از این بحران بزرگ و تهدید کننده شرایط سرزمینی، به سلامت عبور کنیم. امروز بحران کم آبی به قدری حاد شده که بسیاری از استان‌ها و از جمله خوزستان و سیستان و بلوچستان با قطعی چند روزه آب مواجه اند و باید تا بیش از این دیر نشده فکری نو در انداخت و سرزمین ایران را از تنش آبی نجات داد.‌اینکه طبق روال معمول خواسته شود توپ کم‌کاری به زمین دولت های قبلی انداخته شود دردی را دوا نمی کند و باید بپذیریم‌که همه مقصریم و از مسئولیت فردی، اجتماعی و ملی خود طی سال‌های گذشته شانه خالی نکنیم. از آن مسئولانی که به سیستم آبخوان داری پشت پا زدند و غیر مسئولانه تند تند مجوز برداشت از سفره‌های زیر زمینی آب را صادر کردند تا آنهایی که بی‌حساب و‌کتاب صنایع آب بر را در مناطقی دایر و راه‌اندازی کردند که شرایط منابع آبی چنین اجازه ای را به آنان نمی‌داد، همه مقصرند و باید پاسخگوی عملکرد خود باشند. جدا از این اشتباهات محاسباتی در هدر رفت منابع آبی، بخشی از مسئولیت نیز متوجه من و شمایی است که پنداری هنوز این بحران کم آبی به چشم مان نیامده است.یعنی تا جایی که این بحران متوجه استان های دیگر باشد خم به ابرو نمی آوریم، غافل از اینکه این ستم بزرگی است که در حق خود و دیگران انجام می دهیم. اینکه می‌گوییم باید طرحی نو در انداخت باید روی شیوه های جدید آبیاری کشاورزی کار کرد و میزان آب مصرفی بخش کشاورزی را حداقل تا ۵۰ درصد کاهش داد. جدا از این نکته مهم باید در مصرف آب در بخش‌هایی که اصلا به چشم نمی آید تجدید نظر کرد. مثل اینکه برای تولید هر کفش چرم زنانه یا مردانه صدها لیتر آب مصرف می شود.یا اینکه برای تولید هر کیلو سیب زمینی و هندوانه صدها لیتر آب مصرف می شود. اینها باصطلاح آب پنهان در زندگی ما هستند که اصلا بدان توجهی نداریم، در حالی که مصرف آب پنهان ما انسان‌ها، 91 درصد مصرف آبی است که هر روز مصرف می‌کنیم. بخش زیادی از آن نیز مربوط به محصولات خوراکی و پوشش و لوازم زندگی می شوند. همه اینها در شرایطی است که ترکیه و افغانستان نیز از دادن حقابه آب ایران امتناع می‌ورزند تا بر دامنه بحران کم آبی اضافه شده و علاوه بر آن به بحران‌های زیست محیطی دامن زده شود. پس باید پذیرفت که ایران تشنه است و هریک باید به وظیفه ملی خود در صرفه جویی آب ولو روزی یک لیتر نیز که شده، کوشا باشیم. چرا که با ۲۵ درصد صرفه جویی می توان از این بحران به سلامت عبور کرد و حیف است که با سهل انگاری به پیشباز خطری بزرگ برویم.