عاشورای حسینی به عنوان یک قیام زنده واقعه‌ای بزرگ، به یاد ماندنی و فراموش نشدنی از مظلومیت سرور و سالار شهیدان در کربلا در برابر سپاه کوفه است،‌ کربلایی که در سال ۶۱ هجری قمری و به دست یزیدیان، لب‌های تشنه امام حسین(ع) و یارانش را برای همیشه در ذهن مردم ماندگار کرد. این واقعه به عنوان یکی از دلخراش‌ترین وقایع تاریخ به شمار می‌رود و پس از ۱۴۰۰ سال هنوز روزهای تاسوعا و عاشورا مردم کشورهای مختلف از جمله ایران عزادار و سوگوار سیدالشهدا هستند، روزی که یزدیان پس از بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزیدبن معاویه این روز را برای همیشه تاریخ به ثبت رساندند.
عاشورا روزی است که درس‌های زیادی از آزادگی، شجاعت، شهامت، مظلومیت، بی‌گناهی و همه دلدادگی‌های سرور و سالار شهیدان باید یاد گرفت. روزی که برای همیشه در تاریخ زنده ماند تا درس عبرتی برای یزیدیان زمان باشد، آنهایی که دنبال ظلم و ستم به دیگران هستند. این است درس‌هایی که از واقعه کربلا باید آموخت.
شاید عاشورا نشانه‌های خوبی از مظلوم بودن امام حسین(ع) برای ما جهانیان نشان داد، اما این درس‌ها باید نه تنها برای دیروز بلکه برای فرداها و آیندگان این گستره گیتی باشد. عاشورا درس‌های آزادگی و مظلومیت را برای همه به نمایش گذاشت تا جهانیان الگوبرداری قوی از این وقایع بسیار تلخ در روز کربلا را برای آینده خود ترسیم کنند.
رسم آزادگی و دلدادگی را باید از سیدالشهدا آموخت، عشق به امام حسین را باید از روزهای عاشورایی تجربه کرد. اگر امروز درس دلاوری و دلدادگی را از حسین نیاموزیم دیگر هیچگاه این آموزه‌ها را نخواهیم آموخت. پس روزهای عاشورا را روز عبرت و روز ظلم و ستم به واقعه‌سازان باید دانست.
فداکاری و گذشت را باید از امام حسین(ع) و یارانش یاد گرفت. عشق را باید از زینب(س) آموخت، عشقی که برای همیشه پایدار بود و تا ثانیه‌های آخر از سیدالشهدا و همه یارانش صورت گرفت، بنابراین این درس‌ها را باید به عنوان الگویی برای آیندگان این سرزمین و حتی جهانیان تبدیل کرد.