مهم ترین بازی هفته سوم و جدال برای صدرنشینی در حالی بین سپاهان و استقلال برگزار شد که قبل از بازی، مورایس با اطمینان از ترس استقلال در مصاف با تیمش سخن گفته بود، اما آنچه در زمین رخ داد با اعتقاد و اطمینان سرمربی پرتغالی سپاهان بسیار متفاوت بود.
نکونام با آگاهی کامل از اختلاف بضاعت تیمش با سپاهان پرمهره، به یک بازی منطقی، مبتنی بر پرس در یک سوم خودی، گرفتن فضا از حریف و استفاده از ضدحملات در نیمه اول روی آورد و توانست کناره های میزبان را به خوبی از کار بیندازد. زردپوشان پر مهره که اسیر تاکتیک اصولی نکونام شده بودند در دقایق پایانی این نیمه روی اشتباه داور و متعاقب آن پنالتی ناشی از هند مبتدیانه ایمان سلیمی، موفق به بازکردن دروازه میهمان خود شدند. البته در همین نیمه اگر داور خطای احمدزاده را در دقیقه ۹ که مانع حمله آبی پوشان شد آوانتاژ می داد (‌هرچند از جریمه فردی وی نیز خودداری کرد تا اخراجش از دقیقه ۷۱ به اواخر بازی موکول شود) یا خطای مسلم زکی پور روی حردانی در دقیقه ۲۰ و در حوالی ۱۸ قدم زردپوشان را نادیده نمی گرفت، یا با اعلام آفساید اشتباه از یامگا در دقیقه ۲۸ مانع حمله دیگر استقلال نمی شد و یا همین بازیکن در دقیقه ۴۲ از فرصت به دست آمده در مصاف با نیازمند استفاده لازم را می برد، شاید نیمه اول به گونه ای متفاوت به پایان می رسید!
نیمه دوم اما استقلال بازی متفاوتی را به نمایش گذاشت و نسبت به حریف قدرش موقعیت های بیشتر و خطرناک تری خلق کرد. هرچه دقایق بازی در نیمه دوم سپری می شد این آبی پوشان بودند که میزبان را مجبور به عقب نشینی تا درون ۱۸ قدم خودش می کردند، گرچه حربه استقلال بیشتر روی ارسال های بلند بود، اما با توجه به بضاعت این تیم و واقعیت اهمیت کسب نتیجه در فوتبال - که قبلا نکونام به درستی بدان اشاره کرده بود - شیوه منطقی و درستی بود که البته واکنش‌های نیازمند، فرصت ناشناسی‌های مطهری، کم دقتی در ضربات سر آبی‌پوشان روی ارسال‌ها و توپ‌هایی که رمضانی باید برای هم تیمی‌هایش می ساخت اما خود می نواخت مانع از گل زنی استقلال گردید تا طلایی پوشان اصفهانی برنده جدال بزرگ هفته سوم شوند که البته اشتباه داور در نتیجه اش نقش مستقیمی داشت.
از حق نگذریم تیم نکونام در این بازی با غافلگیر کردن مورایس بسیار خوب کار کرد به نحوی که هم حریف قدر و پرمهره اش را به خوبی کنترل نمود و هم فرصت‌های گل زنی بیشتری نسبت به سپاهان با آن خط حمله زهردارش داشت، چه بسا اگر آبی پوشان نفرات موثرتری را در اختیار داشتند با دست پر دیار زاینده رود را ترک می کردند، اما مدیران این تیم گویا بیانیه نویسی را موثرتر از جذب بازیکنان کارآمد فرض کرده اند!