تیم ملی فوتبال در برابر تیم ملی اردن ضعف‌های اساسی داشت که شاید این نقاط ضعف ملموس در پس پیروزی تیم ایران در زمین حریف، چندان موردتوجه قرار نگیرد ولی بی‌گمان کار دشوار این تیم را در جام ملت‌های پیش رو دشوارتر خواهد کرد؛ البته لازم به توجه است که این ایرادات، ابتدا به تفکر و ساختار موجود در مجموعه تیم ملی مربوط می شود که سپس در چیدمان و نحوه بازی تیم بروز و ظهور می‌نماید.
با عنایت به شرایط و وضعیت تیم ملی کشورمان و تیم های مدعی نظیر ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و عربستان، شانسی برای قهرمانی و حتی حضور در فینال نخواهیم داشت بدون رودربایستی؛ مگر اینکه استثنائات فوتبال و احتمالات و اتفاقات غیرمترقبه درحد بالایی به ما روی کند. البته هیچ نگاه منصفی هم با عنایت به بضاعت و قیاس تیم‌های حاضر در جام ملت‌ها، تیم ملی را با شرایط و داشته‌های کنونی بابت عدم نتیجه‌گیری در مهمترین تورنمنت فوتبالی قاره آسیا سرزنش نخواهد کرد، چون بعید است این تیم باتوجه به واقعیت موجودش از ۲ دوره قبلی نیز نتایج بهتری کسب کند، اما این هم دلیلی نمی‌شود که بهره درخوری از این جام عاید فوتبال ما نگردد؛ بهره درخور نیز عاید ما نخواهدشد جز با واقع بینی و شجاعت اقدام!
تیم ملی ما میانگین سنی بالاتری نسبت به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر دارد، اکثر بازیکنان اصلی بالای ۳۰ سال هستند و برخی از آنها نیز بدون تعارف همین الان حضورشان در تیم ملی، فرصت سوزی است و سرمایه سوزی؛ زیرا یا شرایط سنی باعث عملکرد ضعیف شان شده است یا اطمینان از جایگاه ثابت و غرور کاذب ناشی از آن؛ که در بازی با اردن برای چندمین بار مشاهده گردید. بنابراین و باتوجه به تفاصیل فوق، به‌کارگیری آماده ترین ها و جوان گرایی از نیازهای اساسی تیم ملی و راه های کسب عایدی درخور برای فوتبال ما ازاین جام ملتهاست، یعنی توجه به پشتوانه سازی و آینده نگری. از یاد نبریم که کارلوس کیروش در جام ملتهای ۲۰۱۵، تیمی که در جام جهانی۲۰۱۴ به رغم کسب یک امتیاز، بازی های قابل قبولی به ویژه مقابل آرژانتین- نایب قهرمان آن دوره- ارائه داده بود و اگر ضعف داوری و کم تجربگی بچه ها نبود نتیجه دیگری نیز رقم می خورد، را بخاطر بها دادن به آماده ترین ها دستخوش تغییر کرد و ۳ مهره جدید و جوان یعنی؛ وریا غفوری، پورعلی گنجی و آزمون را جایگزین۳ مهره اصلی تیم یعنی؛ خسرو حیدری، پژمان منتظری و رضا قوچان نژاد نمود، بدون رعایت ملاحظات بیهوده؛ که اتفاقا هر سه نفر نیز عملکرد قابل قبولی ارائه دادند، مضاف بر اینکه وحید امیری نیز از همان مقطع به ترکیب تیم ملی راه یافت. رخ دادن این مهم نیازمند تغییر و اصلاح نگاه در نزد سرمربی تیم ملی است که گویا دلخوش به توفیق با همین نفرات بعضا ضعیف است!
مساله دیگر نحوه عملکرد انتقادآمیز تیم به لحاظ فردی و جمعی است که مسلما در بازی با حریفان سخت تر، نمود بیشتری نیز خواهد کرد آن هم به رغم وجود کادر فنی پرتعداد! دستیاران پرتعداد قلعه نویی که انتخاب شان در تیم ملی بیشتر جای تعجب داشت تا تحسین، نتوانسته اند بازوی فکری، اجرایی خوبی برای وی باشند و این در عملکرد تیم در خطوط مختلف نیز نمایان است؛ هرچند ازقبل نیز بازدهی پایین آن ها در این جابگاه قابل تصور بود. قلعه نویی اگر بخواهد عملکرد فنی تیم را بهبود بخشد باید تا دیر نشده به دور از ملاحظاتی که در هر ۲ نوبت رهبری اش در تیم ملی و در انتخاب دستیارانش رعایت کرده و ثمری نیز نداشته است دست به استخدام دستیارانی کاربلد و مجرب بزند که بهره فنی لازم را جهت ارتقای سطح کیفی تیم ملی برای جام ملتها داشته باشند، ولو به قیمت برکناری برخی دستیاران فعلی اش؛ که البته این تصمیم مهم اما ضروری نیز مستلزم اقدامی شجاعانه است چراکه طبعا تبعاتی برای وی درپی خواهد داشت. لازم به توضیح است که چنین دستیاران کاربلدی متاسفانه در بین مربیان وطنی سراغ نداریم و سرمربی تیم ملی باید در آن سوی مرزها به دنبالش بگردد!