سرمقاله

آتش‌بس انسانی و آزادی اسرا و ادامه آتش‌بس ‪/‬ سیف الرضا شهابی

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • فیبرنوری ایرانسل به ۱۴۰مین شهر رسید
  • چگونه در سایت آی‌ریفر به دنبال شغل مناسب خود بگردیم؟
  • همکاری ایرانسل و سه شرکت نفتی در زمینه مدیریت هوشمند زنجیره تأمین فرآورده‌های نفتی
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 19474  |  صفحه ۴ | فرهنگ و هنر  |  تاریخ: 06 آذر 1402
    واکنش دبیر ستاد امر به معروف به حواشی ایجاد شده برای آمران و ناهیان
    دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر نسبت به حوادث و حواشی پیش آمده برای آمران به معروف و ناهیان از منکر واکنش نشان داد و گفت: امر به معروف و نهی از منکر دستور الهی، قرآنی، شرعی و قانونی است. وقتی این‌گونه است، صحبت درباره مجوز داشتن یا نداشتن چه معنایی دارد!؟
    به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین طاهری آکردی نسبت به حوادث و حواشی پیش آمده برای آمران به معروف و ناهیان از منکر واکنش نشان داد.
    دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور، اصل هشتم قانون اساسی که در آن نظارت مردم بر مردم مورد تأکید قرار گرفته و همچنین قانون حمایت از آمران و ناهیان مصوب سال ۱۳۹۴ را نیز پشتوانه قانونی بحث امر به معروف و نهی از منکر عنوان کرد.
    وی در ادامه با اشاره به حضور گروه‌ها و تشکل‌های تذکر لسانی در سطح شهر تهران همانند میدان‌های ولیعصر، انقلاب، فردوسی و... تصریح داشت: اخیرا جمعی از گروه‌های انقلابی و مردم دغدغه‌مند بدون هیچ چشم داشتی آن هم در شرایطی که بسیاری از نهادهای دولتی گرفتار خلأ بوده و منتظر تصویب لایحه عفاف و حجاب هستند، کار خیر تذکر لسانی را با هماهنگی دستگاه‌ها و نهادهای مختلف همانند سپاه، بسیج، فراجا، شهرداری، دادستانی و... در سطح شهر آغاز کرده‌اند. حتی به ستاد امر به معروف و نهی از منکر جهت آموزش در بحث تعامل و گفتار با دیگران مراجعه کرده و ما نیز آموزش‌های لازم را داده‌ایم.
    این مقام مسئول، از گروه‌های تذکر لسانی به عنوان حرکت‌های مردمی یاد کرد و بیان داشت: اخیراً مباحثی درباره مجوز داشتن یا نداشتن این گروه‌ها مطرح شده است. مگر کار خیر مجوز می‌خواهد؟ برای نمونه اگر گروهی تصمیم بگیرد، در محله خود کار خیری انجام داده و مشکلی را حل کنند، باید مجوز بگیرد؟ مجوز برای جاهایی است که افراد می‌خواهند تجمع کرده و اعتراض و شعاری دهند.
    وی با بیان این‌که هم عقل و هم حکومت‌ها تأکید دارند که کار خیر جمعی نیاز به مجوز ندارد، گفت: امر به معروف و نهی از منکر دستور الهی، قرآنی، شرعی و قانونی است. وقتی این‌گونه است، صحبت درباره مجوز داشتن یا نداشتن چه معنایی دارد!؟ البته ممکن است فردی نسبت به شیوه آن ایراد و اشکالی داشته باشد، خب باید ایراد را رفع و اصلاح کرد، نه این‌که آن را تعطیل کرد. وقتی کار خیر و خوبی در جامعه در حال شکل گرفتن است، باید همه حمایت کنند.
    دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر با بیان این‌که براساس گزارشات رسیده تعداد افراد تذکر لسانی بیش از ۲۸۵۰ نیروی انقلابی و جهادی هستند که فی سبیل الله مشغول به فعالیت هستند، خاطرنشان کرد: براساس آخرین گزارشی که چندی پیش به ما دادند، حدود ۲۰۰ هزار تذکر داده بودند. براساس گفته خودشان مشکل بالای ۹۷ درصد افراد با تذکر اولیه حل شده و به درگیری، مشاجره و... نکشیده است.
    طاهری آکردی با بیان این‌که مردم ایران دارای پیشینه تاریخی در بحث عفاف و حجاب بوده و اسلام به آن غنا بخشید، اظهار داشت: رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند اگر مسأله حجاب و عفاف برای مردم تبیین شود، آن را می‌پذیرند و عنادی ندارند. گروه‌های تذکر لسانی نیز همین کار خیر را پیگیری می‌کنند.
    وی از احتمال وجود اغراض سیاسی در مقابله و مخالفت با این تشکل‌های و گروه‌های مردمی خبر داد و اظهار داشت: برخی از گروه‌های سیاسی که اهداف پشت پرده آن‌ها نیز ممکن است به انتخابات و دیگر مسائل بازگردد، شروع به کارشکنی و طرح شبهات غیر معقول کرده‌اند. در حالی که باید از نهادهای همکار با این تشکل‌ها تشکر می‌کردند. بحمدالله تاکنون نیز مشکل خاصی ایجاد نشده است.
    دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر با اشاره به این‌که تقاضای ما از مجلس، دولت، دستگاه‌های حاکمیتی، رسانه‌ها و مردم همراهی و همکاری با گروه‌ها و تشکل‌های مردمی برای رفع اشکالات و ایرادات است، بیان داشت: کار خیر جمعی نیاز به مجوز ندارد، بلکه نیاز به حمایت دارد.
    این مقام مسئول با بیان این‌که نیروهای انقلابی نیز از فراجا، دادستانی و بسیج بابت همکاری تشکر کرده‌اند، بیان داشت: امیدواریم بقیه دستگاه‌ها و آحاد مردم هم حمایت کنند و اگر نکته‌ای وجود دارد، تذکر دهند تا اشکال کار برطرف شود نه اینکه اصل کار تعطیل شود.
    وی از اقدام این گروه‌ها به عنوان کار فرهنگی یاد کرد و خاطرنشان ساخت: همواره مسئولان تأکید دارند که باید به سمت کار فرهنگی حرکت کنیم. این گروه‌ها نیز تنها تذکر لسانی می‌دهند، برخورد و بی ادبی از آن‌ها سر نمی‌زند. بلکه براساس قواعد دینی و اخلاقی در حال انجام کار خیری هستند. هماهنگی‌های لازم را نیز انجام داده‌اند. اگر این کار فرهنگی نیست، پس چه کاری فرهنگی است؟