کد خبر: 19957 | صفحه ۳ | جامعه | تاریخ: 14 آذر 1402
حدادی: زمانی به آمریکا رفتم که در لندن نقره گرفتم
دیگر حسرت طلای المپیک را نمیخورم
دارنده مدال نقره پرتاب دیسک المپیک ۲۰۱۲ لندن در واکنش به صحبتهای حسین رسولی در خصوص اینکه یک اتاق میخواهد نه اردوی آمریکا، گفت: زمانی به آمریکا رفتم که مدال المپیک گرفتم و در کنار آن سه طلای بازیهای آسیایی را کسب کردم و رکورددار آسیا بودم.
احسان حدادی در گفتوگو با ایرنا درباره وضعیت دوومیدانی ایران در چند سال اخیر، اظهار داشت: دوومیدانی چندین سال است که نیروهای خود را از دست داده؛ استعدادهای زیادی در این رشته حضور دارند و به خاطر نداشتن بودجه کافی، تامین منابع مالی از طریق فدراسیون انجام نشد تا دوومیدانی به جایگاه واقعی خودش برسد یا حتی به آن جایگاه نزدیک شود.
وی افزود: دوومیدانی قابلیت کسب مدال دارد. متاسفانه به خاطر درست برگزار نکردن اردوها و عدم استفاده درست از زیرساختها، این رشته نتوانسته به جایگاه مورد نظر خود برسد. به همین دلیل بیشتر مواقع مشکل مدیریتی داشتیم و در غیر این صورت میتوانستیم نتایج بهتری بگیریم. درواقع به خاطر مشکل مدیریتی نتوانستیم امکانات اولیه را مهیا یا حتی مشکل اعزامها را برطرف کنیم. دوومیدانی رشتهای است که باید حتما در دنیا با بقیه ورزشکاران تمرین کنید و هماهنگ شوید تا بتوانید نتیجه بگیرید. باید زیرساختهای اولیه همچون کتانی، دیسک و بسیاری از تجهیزات دیگر را فراهم کنیم.
دارنده چهار مدال طلای بازیهای آسیایی عنوان کرد: دوومیدانی ایران ظرفیت کسب مدالهای زیادی در بازیهای آسیایی، جهانی و المپیک دارد و برای این امر نیازمند برنامهریزی خوب هستیم. از لحاظ دانش مشکلی نداریم اما باید از نظر فنی بالا برویم تا موفق شویم. در بخش بانوان هم خوشبین هستیم و اگر بتوانیم بستری مهیا کنیم تا بانوان تمرینات خوبی انجام دهند و در اردو باشند، میتوانیم توقع کسب مدال داشته باشیم.
به کسب مدال در دوومیدانی خوشبینم
وی با اشاره به اینکه به کسب مدال در دوومیدانی خوشبین هستم، خاطرنشان کرد: دوومیدانی مسیری دارد که باید آن را پیدا کنید و اگر در آن مسیر قرار بگیرید به دستاورد خوبی میرسد، وقتی آن مسیر را پیدا نکنید سختی میکشید. موفقیت در دوومیدانی تنها در تمرین نیست و باید همه چیز در کنار هم باشد. قطعا در المپیک ۲۰۳۲ به مدال میرسیم اما نمیتوانم بگویم که در المپیک ۲۰۲۸ قطعا نمیتوانیم به مدال برسیم و ممکن است این اتفاق رخ دهد اما کار خیلی سختی است و نیازمند یک سری امکانات اولیه است. باید بسترسازی شود تا ورزشکار بتواند به آنچه که میخواهد، برسد.
برای بازگشت به دنیای قهرمانی وسوسه نمیشوم
حدادی بعد از کسب نقره بازیهای آسیایی هانگژو از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. بازگشت دوباره او و اینکه او برای بازگشت وسوسه نمیشود، موضوعی بود که او پاسخ داد: قصدی برای بازگشت ندارم، زیرا در ورزش به همه چیزهایی که میخواستم رسیدم. هرچند دوست داشتم طلای المپیک را بگیرم و نشد اما دیگر حسرت نمیخوردم. از یک جایی شروع میکنم و در یک جایی هم باید تمام کنم. یک دونده همواره نمیتواند تا آخر بدود و دوران قهرمانی او پایان مییابد و باید واقعبین باشیم زیرا همیشه قرار نیست قهرمان باقی بمانیم.
وی ادامه داد: هر چیزی یک زمانی دارد و من هم در بهترین زمان از ورزش خداحافظی کردم و دوران ورزشی من با همه کم و کاستیها و بالا و پایینهایی که داشت خیلی قشنگ تمام شد. خدا خیلی من را دوست داشت که به این زیبایی ورزش قهرمانی را برایم به پایان رساند. امیدوارم جوانان بتوانند راه من را ادامه دهند.
به همه چیزهایی که میخواستم رسیدم
پرتابگر المپیکی در واکنش به صحبتهای حسین رسولی مبنی بر اینکه همواره به این موضوع اشاره دارد که یک اتاق میخواهد نه اردوی آمریکا، گفت: زمانی احسان حدادی به آمریکا رفت که مدال المپیک گرفته بود و در کنار آن سه طلای بازیهای آسیایی را کسب کرد و رکورددار آسیا بود. به اولین اردوی آمریکا با هزنیه شخصی رفتم و هزینهای به من پرداخت نشد. اگر هم رفتم به خاطر این بود که مربی من در آمریکا بود نه در ایران. مربی تصمیم میگیرد که ورزشکار چه کاری انجام دهد و کجا باشد. امیدوارم هم ورزشکاران حرف مربیان خود را گوش کنند تا در خیلی از مسائل موفق شوند. هرچند اعتقاد دارم که اردوهای خارجی برای ورزشکاران لازم است تا به قهرمانی المپیک برسند.
تصمیمی برای حضور در انتخابات فدراسیون ندارم
وی همچنین درباره حضور در انتخابات ریاست فدراسیون دوومیدانی گفت: هنوز تصمیمی در این زمینه نگرفتم و دوستان برای ورود به آن به ما پیشنهاد دادند و خیلی علاقهمند هستم تا کاندیدا شوم، هر چند بیرون از ورزش کار دارم و سرم شلوغ است. وقتی ۲۲ سال تجربه در این رشته دارم، دیگر نیازی به کسب تجربه نیست، چون همه چیز را در دوومیدانی دیدم و میدانم. دوستانی با دیدگاههای مختلف در فدراسیون، موفق شدند. جامعه دوومیدانی شایسته اتفاقات خوب است که متاسفانه هیچ وقت در آن رخ نداده است، اما آرزو میکنم هر فردی که رئیس فدراسیون دوومیدانی میشود فارغ از هر دیدگاهی با دل و جان وارد جامعه دوومیدانی شود و موفقیتهای بزرگی برای آن رقم بزند. این جامعه نسبت به رشتههای دیگر بسیار مظلوم واقع شده و نیازمند توجه بیشتر در امکانات و قراردادها دارد.