بسیاری از تصمیم ها را نه یک فرد بلکه گروه ها و احزاب یک جامعه می گیرند؛ اعضای خانواده متفقا تصمیم می گیرند که تعطیلات را در کجا بگذرانند، هیأت داوران در دپارتمان داوری تصمیم می گیرند که شهرآورد در یک روز تعطیل برگزار کنند یا میانه هفته، هیأت دولت« دولت سیزدهم» تصمیم می گیرد که مالیات بر دارایی های مردم را افزایش دهد و سهم قابل توجهی از بودجه سال۱۴۰۳ از راه مالیات تأمین شود، نمایندگان مجلس تصمیم می گیرند موادی از قانون انتخابات را بازنگری و اصلاح کنند؛رئیس جمهوری و اعضای هیأت دولت با هم تصمیم می گیرند تا دور دوم سفرهای درون استانی را پس از بازگشت رئیس جمهوری از مسکو در استان البرز پیگیری کنند. این گونه تصمیم ها از چه جهاتی با تصمیم‌هایی که فرد می گیرد قابل مقایسه هستند؟ آیا تصمیم های گروهی بدترند یا بهتر؟ مخاطره آمیزترند یا مقرون به احتیاط بیشتر؟ عاقلانه ترند یا بی ملاحظه تر؟ این قبیل پرسش ها می تواند حتی در مشارکت قطبی و گروهی افراد در آستانه انتخابات ها تأثیر گذار باشد و به قطبی شدن گروهی بی انجامد و نرخ مشارکت را با آمدن افراد و چهره های شاخص و با وزن سنگین به جلب مشارکت کلی وادار کند و نرخ مشارکت اجتماعی رأی دهندگان را از حالت رکود و سینوسی خارج کرده و تصاعدی کند و بالا ببرد.
گاهی دگردیسی و تغییرات سیاسی و اجتماعی از قبیل انقلاب ۵۷ در ایران و پایان یافتن آپارتاید در آفریقای جنوبی تا حدودی محصول تلاش چند نفر است که اکثریت را قانع می کنند که باورها و نگرش های خود را تغییر دهند تا جامعه بستر و منشاء اثر واقع گردد. اکثریت های جهان نوعا دارای قدرت اجتماعی برای تأیید یا رد؛ پذیرش یا طرد بوده و همین قدرت است که می تواند متابعت و همسویی ایجاد کند.برعکس، اقلیت ها به ندرت دارای چنین قدرتی هستند.اما اگر اقلیت اعتبار داشته باشند، در آن صورت می توانند تغییر نگرش اصیل ایجاد کرده و از این راه شکوفایی، نوآوری، تغییر اجتماعی و انقلاب به وجود آورند.
بعضی از تحلیلگران و تئوریسین های سپهر سیاست با توجه به اتمسفر فضای عمومی جامعه که تحت الشعاع مسائل معیشتی- اقتصادی و گفتار درمانی دولت و تحرکات جدی خالص سازان و حذف رقیب سنتی به هر وسیله و شکل ممکن قرار گرفته دیگر شاید مثل ادوار گذشته صندوق رأی را منشاء تأثیر در جهت تغییر در جامعه قلمداد نمی کنند واین بی اعتمادی محصول عملکرد خالص سازان در پیکره جامعه است و نظام سیاسی بایستی با یک دگردیسی و تغییر در نگرش های خویش و کوشش منسجم و دیپلماسی نوین و برتر برای رفع تحریم ها تلاش مضاعفی کند تا بتواند این اعتماد از دست رفته را به جامعه بازگرداند.
به تازگی دبیرکل جامعه مهندسین« جام» با تأکید بر بالارفتن نرخ مشارکت در انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، موضع این تشکل اصولگرا را« بالارفتن نرخ مشارکت مهمتر از نوع انتخاب» قلمداد کرده است. محمدرضا باهنر در نشست ماهانه جامعه اسلامی مهندسین که با حضور پرویز سروری نائب رییس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب؛ اعضای جام و نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی برگزار شد با اشاره به عملیات طوفان الاقصی گفت:« مشیت الهی بر این قرار گرفته بود که در این برهه از زمان آدم هایی که از اسفل السافلین پایین تر هستند و انسان هایی که برای وطن و اسلام و اعتقاداتشان این چنین مجاهدت می کنند و شهید می دهند را به دنیا نشان دهد؛ نتانیاهو که لعنت خدا تا ابد بر او باد قطعا رفتنی است و سقوط خواهد کرد.» وی با بالا رفتن نرخ مشارکت در انتخابات گفته است موضوع رسمی جبهه پیروان و جامعه اسلامی مهندسین این است که به دلایل مختلف این بار برای ما« بالارفتن نرخ مشارکت مهمتر از نوع انتخاب» است و از حضور سلایق مختلف که بالا رفتن مشارکت می انجامد استقبال می کنیم. دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین شعار این تشکل سیاسی را« وحدت حداکثری اصولگرایان» عنوان کرد و در تحلیل فضای انتخابات هم پیش بینی کرد که جریان اصلاحات و اعتدالیون در شهرهای بزرگ نتوانند «لیست پررنگی» ارائه کنند.