در حالی در آخرین جلسه شورای عالی محیط زیست که ۲۱ آذر ماه با حضور حجت‌الاسلام ابراهیم رئیسی - رییس جمهوری- برگزار شد، ۱۱ منطقه جدید به مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست افزوده شد که تاکنون ۳۰۹منطقه به عنوان مناطق حفاظت شده تحت نظارت سازمان حفاطت محیط زیست هستند. به گزارش ایسنا اولین سنگ بنای مناطق حفاظت شده ایران در سال ۱۳۴۶نهاده شد. در این سال پیشنهاد تأسیس دو پارک ملی و ۱۵ منطقه حفاظت شده به‌عنوان نخستین گروه از مناطق حفاظت شده ایران به تصویب شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید رسید. تا سال ۱۳۵۵ بالغ بر ۶۵ منطقه حفاظت شده با وسعتی معادل ۶.۷ میلیون هکتار درکشور وجود داشت که این رقم در حال حاضر به ۳۰۹ منطقه به مساحت ۱۹ میلیون هکتار رسیده است.
در ۶۰ سال گذشته، مناطق حفاظت شده دنیا حدود ۲.۶ برابر اما در ایران ۴.۷ برابر شده است یعنی ایران در مقایسه با متوسط جهانی از رشد بیشتری در سطح مناطق حفاظت شده برخوردار بوده است. در منطقه خاورمیانه به‌طور متوسط ۵.۳ درصد از سطح خشکی کشورها به مناطق حفاظت شده اختصاص یافته است اما این رقم در کشور ما ۱۰.۴ درصد و تقریبا ۲ برابر متوسط منطقه است البته باید توجه داشت که ایران تنوع زیستی بسیار گسترده‌تری در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه دارد.
مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران، مناطق با ارزش زیست‌محیطی است که در حال حاضر توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران مدیریت می‌شوند. این سازمان، مناطق حفاظت‌شده ایران را در قالب ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره، مناطق چهارگانه (پارک‌های ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه‌های حیات وحش، مناطق حفاظت‌شده) و مناطق شکارممنوع تحت حفاظت دارد.
منطقه حفاظت شده: اراضی به نسبت وسیع با ارزش حفاظتی زیاد که با هدف حفظ و احیای رویشگاه‌های گیاهی و زیستگاه‌های جانوری انتخاب می‌شوند. مناطق حفاظت شده، محیط های مناسبی برای اجرای برنامه‌های آموزشی و پژوهش‌های زیست‌محیطی به شمار می‌آیند. انجام فعالیت‌های گردشگری و بهره برداری مصرفی و اقتصادی متناسب با نواحی هر منطقه و بر اساس طرح جامع مدیریت مناطق، مجاز است.
در ایران ۱۸۳ منطقه حفاظت شده به مساحت ۱۰ میلیون و۷۱۴ هزار و ۳۵ هکتار وجود دارند و استان هرمزگان‌های با ۱۳ و استان مازندران با ۱۲ منطقه حفاظت شده از این حیث رکوردار هستند.
مناطق طبیعی به نسبت وسیع و دارای ویژگی‌های خاص و اهمیت ملی به لحاظ زمین شناسی، بوم شناسی، جغرافیای زیستی و چشم انداز با هدف‌های حفظ وضعیت زیستی و طبیعی، بهبود جمعیت گونه‌های جانوری و رویشگاه‌های گیاهی همچنین بهره‌برداری تفرجی به عنوان پارک ملی انتخاب می‌شوند. پارک‌های ملی محل‌های مناسبی برای فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی و گردشگری در طبیعت به شمار می‌آیند. به منظور حفاظت بنیادی از تنوع زیستی، ذخایر ژنتیکی، یکپارچگی اکولوژیک و چشم اندازها، فعالیت‌های مرتبط با بهره‌برداری‌های مصرفی و مسکونی در این مناطق مجاز نیست. به همین دلیل، برای پارک‌های ملی پشتوانه قانونی حفاظتی مستحکم‌تری نسبت به سایر مناطق حفاظت شده پیش‌بینی شده است.
در حال حاضر ۳۲ پارک ملی در ایران به مساحت ۲ میلیون و ۷۵ هزار و ۱۱۵ هکتار وجود دارد.
پدیده‌ها یا مجموعه‌های گیاهی و جانوری به نسبت کوچک، جالب، کم نظیر، استثنایی، غیر متعارف و غیر قابل جایگزین که دارای ارزش‌های حفاظتی، علمی، تاریخی یا طبیعی باشند، با هدف حفظ و حراست به عنوان اثر طبیعی ملی انتخاب می‌شوند. اقدامات حفاظتی در مورد این پدیده‌ها باید تضمین کننده پایداری بهره برداری غیر مصرفی از آنها در طول زمان باشد. 
در ایران ۴۰ اثر ملی به مساحت ۴۰ هزار و ۹۸۳ هکتار وجود دارد که استان‌های سیستان و بلوچستان و گیلان هر کدام با چهار اثر ملی بیشترین آثار ملی را در خود جای داده‌اند.