نتایج مطالعه صورت گرفته توسط پژوهشگران دانشگاه آلتو فنلاند نشان می‌دهد، یک بازی مبتنی بر واقعیت مجازی می‌تواند اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی را در کودکان تشخیص دهد. به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی یک اختلال توجه شایع است که حدود ۶ درصد از کودکان جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. باوجود دهه‌ها جستجو برای کشف نشانگرهای عینی، هنوز تشخیص اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی بر اساس پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده ذهنی است که نتایج آن ممکن است مبهم باشند و تست‌های رفتاری استاندارد نشان ندهند که کودکان چگونه در موقعیت‌های مختلف رفتار می‌کنند.
به تازگی گروهی از پژوهشگران فنلاندی از بازی‌های واقعیت مجازی (Virtual Reality)، فناوری ردیابی چشم و یادگیری ماشین (Machine Learning) استفاده کرده‌اند تا نشان دهند که تفاوت در حرکات چشم می‌تواند برای تشخیص اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) مورد استفاده قرار گیرد و به طور بالقوه، ابزاری برای تشخیص دقیق‌تر این اختلال فراهم کند. رویکرد آنها همچنین می‌تواند به عنوان ابزاری مناسب برای درمان اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی و ارزیابی سایر شرایط مانند اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه آلتو با همکاری دانشگاه‌های هلسینکی و آبو آکادمی (Åbo Akademi) یک بازی واقعیت مجازی به نام EPELI طراحی کرده‌اند که می‌تواند برای ارزیابی علائم اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی در کودکان استفاده شود. این بازی موقعیت‌های مختلف زندگی روزمره را شبیه سازی می‌کند.
پژوهشگران، حرکات چشم کودکان را در این بازی واقعیت مجازی ردیابی و از یادگیری ماشین برای جستجوی تفاوت‌ها در کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی استفاده کردند. پژوهش جدید شامل ۳۷ کودک مبتلا به اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی و ۳۶ کودک در گروه کنترل بود. کودکان در این مطالعه EPELI و یک بازی دیگر به نام Shoot the Target را بازی کردند که در آن به بازیکن دستور داده می‌شود اشیاء موجود در محیط را بیابد و با نگاه کردن به آنها به آن هدف شلیک کند.
به گفته پژوهشگران، حرکات طبیعی چشم کودکان را در حین انجام وظایف مختلف در یک بازی واقعیت مجازی ردیابی کردیم و این روشی موثر برای تشخیص علائم اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی بود. کودکان مبتلا به این اختلال مدت بیشتری روی مشاهده اشیاء مختلف در محیط مکث می‌کردند و نگاه آنها سریع‌تر و بیشتر از یک نقطه به نقطه دیگر می‌پرید. این ممکن است نشان‌دهنده تاخیر در توسعه سیستم بینایی و پردازش ضعیف اطلاعات ان دسته از کودکان نسبت به سایر کودکان باشد.