قرار است انتخابات دوازدهمین دوره  مجلس شورای اسلامی برای تعیین ۲۹۰ نماینده در روز جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ در سراسر کشور بر گزار شود تفاوت‌هایی بین اين دوره با دوره‌های قبل وجود دارد از جمله تفاوت‌ها، دوقطبی شدن شدید جامعه در رای دادن یا امتناع از انداختن رای در صندوق است. به طوری که می‌توان گفت: در هیچ دوره از یازده دوره قبل صحنه انتخابات مجلس تا این حد دو قطبی نشده بود قطبی مخالف رای دادن و قطبی موافق دادن رای.
در قطب موافقان رای دادن، دو تیپ و تفکر وجود دارد:
۱-‌ افراد متشرع که رای دادن را از دیدگاه شرعی و تقید نگاه می‌کنند وظیفه شرعی خود تلقی می‌کنند؛ در کنار این افراد باید اشخاصی را ذکر کرد که علاوه بر تشرع، به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی وفا دارند اینها نیز وظیفه خود می‌دانند با حضور در حوزه‌های رای گیری و انداختن رای در صندوق،  وفاداری خود را ثابت کنند.
۲- تحول‌خواهانی که تحول را در تحریم انتخابات ارزیابی نمی‌کنند  بر عکس قهر با صندوق رای را از نشانه‌های تحول خواهی و اصلاح طلبی واقعی برنمی‌شمارند‌؛ معتقدند اگر قرار است تحولی صورت گیرد رابطه مستقیم با صندوق های رای باید حفظ شود و با فرستادن افراد صالح به مجلس حتی در حد اقلیت در صحنه سیاسی  کشور حضور داشته باشند.
صاخبان این تفکر، تحریم انتخابات را باز کردن فضا و آماده کردن زمین  برای حضور  خشونت طلبان می دانند.
این افراد در کنار ارزیابی فوق، سایه دشمنان داخلی و خارجی کشور و تجزیه‌طلبان و بازماندگان رژیم گذشته را در تحریم انتخابات می‌بینند که می‌خواهند؛ با کاهش آمار رای دهندگان،  کشورهای خارجی را بر علیه تمامیت ارضی و منافع ملی تحریک کنند.
مخالفان دادن رای نیز شامل دو  گروه عمده می‌باشند:
۱-‌ مردم عادی که در سطح کوچه و بازار دیده می‌شوند. مخالفت اینها با دادن رای،  ناشی از مشکلات اقتصادی، تورم و گرانی، بیکاری. اختلاس مسئولین، بی‌توجهی مقامات به مشکلات جاری در کشور. بی‌‌خاصیت بودن مجلس و بی‌خیالی نمایندگان در حل نواقص کشور و منفعت‌طلبی نمایندگان تا جایی که با ورود به مجلس منافع شخصی را بر منافع ملی و عمومی ترجیح می‌دهند از یک طرف شعار حمایت از تولید داخلی می‌دهند در خفا برای خريد سیسمونی خانواده را به خارج می فرستند و نظایر اینها.
این گروه کمتر به مسائل سیاسی توجه دارند.
۲-‌ گروه دوم تحریم کنندگان آن هایی هستند که بر محور  توسعه سیاسی فکر می کنند  وضعیت فعلی و ردصلاحیت داوطلبین در قالب استصوابی را  برنمی‌تابند تحلیل‌شان بر این است با ندادن رای، حاکمیت تکانی خواهد خورد در بعد انتخابات حداقلی،  فضای سیاسی را باز خواهد کرد تا شخصیت‌های سیاسی غیرحاکمیتی فرصت حضور پیدا کنند.
این گروه می‌گویند: حاکمیت در زمان انتخابات برای گرفتن رای  به سراغ گروه‌ها و احزاب سیاسی می‌آید، بعد از انتخابات تمام قول‌هایش را فراموش می‌کند.
ناگفته نماند در این میان جماعتی منفعت‌طلب هم هستند، از اینکه دستشان از قدرت سیاسی و مالی کوتاه شده ناراحت و نگرانند و با تحریم انتخابات می‌خواهند‌ مخالفت خودشان را ابراز کنند.