سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران با حضور ۲۷۰۰ ناشر داخلی و تعدادی ناشر خارجی در روز چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت در مصلی تهران افتتاح شد و تا ده روز بعد ادامه دارد . جای خوشبختی است که تا کنون ۳۵ دوره نمایشگاه کتاب در تهران تشکیل شد امید است همچنان تداوم داشته باشد و در هر دوره هزاران نفر از سراسر کشور برای خرید کتاب های مورد نظرشان به نمایشگاه بیایند در این بین ، جمعی هم برای تماشا و بعضی ها هم برای وقت گذراندن و یک نوع تفریح به نمایشگاه سر می زنند. تشکیل نمایشگاه کتاب فی نفسه حرکتی با ارزش است و نشان از رشد فرهنگی هر کشور و جامعه می باشد بطوریکه در سال های اخیر برگزاری آن در خیلی از کشورهای در حال توسعه مرسوم شده و مورد توجه خاص دولت ها و مردم علاقمند به مطالعه قرار گرفته ؛ نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این که نمایشگاه کتاب باید محل واقعی عرضه کتاب باشد نه حرکتی نمایشی که بعضی دولت ها در تعدادی از کشورها انجام می دهند تا نشان دهند در پی توسعه فرهنگی می باشند !! در حالیکه در ورای آن توسعه چشمگیر وجود ندارد . بنده فرصت پیدا کردم تا در روز پنجشنبه در دومین روز بعد از افتتاح به نمایشگاه بروم از ساعت ۱۰ که شروع کار نمایشگاه بود بتدریج جمعیت در حال افزایش بود اکثر آن ها از جوان ها بودند در سنین دانشجویی و جای خوشبختی است نسل جوان و تحصیلکرده به کتاب اظهار علاقه می کند . از نکات قابل توجه توقف جمعیتی انبوه برای خرید کتاب در مقابل غرفه هایی بود که کتاب های رمان چاپ و منتشر می کنند از این که بخشی از جامعه در حوزه مطالعاتی به مطالعه رمان روی آورده خوب است ولی اگر این افراد از مطالعه تاریخ کشورشان و تاریخ جامعه بشری و زندگینامه و خاطرات مردان بزرگ ایران و جهان در حوزه های علم .سیاست .دین . فرهنگ و ادب و هنر و ورزش غافل باشند تا حدودی جای نگرانی است . جمعیت در مقابل غرفه های کتاب های تاریخی و اجتماعی در ساعاتی که در نمایشگاه بودم در حد قابل قبول نبود و در مقایسه با فروشندگان کتاب های رمان قیاسی مع الفارق بود اگر چه باید صبر کرد تا در پایان نمایشگاه آمار فروش هر حوزه اعلام شود . باید نسل های متفاوت سنی خصوصا نسل جوان را تشویق به مطالعه کتاب های اجتماعی و تاریخی و زندگینامه و خاطرات رجال سیاسی. دینی . فرهنگی .علمی و هنری و ورزشی کرد . احتمالا یکی از دلایلی که بازار کتاب های تاریخی و اجتماعی و خاطرات سکه نیست به این خاطر است اهالی مطالعه ، کتاب های این حوزه را معتبر نمی دانند بعضی از کتاب های این حوزه به خاطر کنترل شدید اعمالی توسط وزارت ارشاد از حیض انتفاع ساقط هستند برای مثال : کتابی که مجموعه ای از عکس های دستجمعی یکی از شهرهای مازندران است که هر کدام از عکس ها یک سند تاریخی هستند به وزارت ارشاد ارسال شد وزارت متبوع دستور حذف یا دستکاری ؟! تعداد زیادی از عکس ها را داد غافل از این که هر کدام از عکس ها همانطور که اشاره شد سند تاریخی هستند دستکاری در آن ها کاری غیر فرهنگی می باشد . هیچکس اعتقاد ندارد کتاب هایی که ضد اعتقادات دینی و یا منافی عفت عمومی و یا توهین به هر شخص و بر علیه منافع و مصالح ملی و تمامیت ارضی کشور است چاپ شود ولی باید مسیولین وزارت ارشاد سعه صدر داشته باشند به کتاب های خارج از موارد فوق اجازه چاپ بدهند . متاسفانه در جامعه ایرانی مطالعه در سطح بسیار نازلی قرار دارد اگر چه برخی برای توجیه قیمت بالای کتاب را دلیل می آورند که در جای خود واقعیتی تلخ است ولی باید قبول کرد اگر کتاب به رایگان هم داده شود باز هم تعداد زیادی از افراد جامعه دل در گرو مطالعه ندارند برای مثال ، مراجعه به کتابخانه ها و دریافت کتاب خیلی کم است. در جامعه ما حرف زدن و حرف شنیدن بیشتر خوشایند است تا چشم بر صفحه کتاب دوختن و این ناشی از این است که در محیط خانواده ، فرزندان کمتر شاهد مطالعه والدین هستند تا خودشان هم مطالعه کنند در نتیجه چشم ها به مطالعه عادت نمی کند بطوریکه در سنین بالا حوصله خواندن کتاب را پیدا نمی کنند. اگر علاقمندیم نسل آینده به مطالعه و کتابخوانی روی آورد باید از دوران دبستان تشویق به مطالعه شوند و کتاب های جذاب و خواندنی و به دور از تنگ نظری اجازه چاپ پیدا کنند.