مدت‌هاست بحث تعطیلی شنبه یاپنج‌شنبه نقل محافل است پیرامون تعطیلی شنبه‌ها همچون خیل عظیمی از موضوعات، نوعی دوقطبی شکل گرفته است. مخالفان تعطیلی شنبه تلاش دارند به آن رنگ ایدئولوژیک و انقلابی دهند. اینان مدعی‌اند درصنع اللهی هر روز برای خود فلسفه‌ای دارد مطابق این گمانه، تعطیل بودن پنج‌شنبه و جمعه ماهیت اللهیاتی دارد وجابجایی آن با روز شنبه، نوعی بدعت دینی به‌حساب می‌آید ازسویی دیگر مدعی هستند که تغییر آرایش روزهای هفته و انطباق آن با آنچه در دنیا مرسوم است؛ خود نه فقط تشبه به کفار که مصداق تبعیت ازکفار می‌باشد و با تفسیرحاج حسین شریعتمداری روزشنبه متعلق به یهودیان است وتعطیلی آن نوعی تبعیت از یهود می‌باشد. اماموافقین تعطیلی شنبه بااستناد به شرایط عرفی و ضرورت هماهنگی زیستی به منظور بهره‌مندی ازفرصت‌ها استناد می‌کنند. موافقین مدعی‌اند که اختلاف زمانی درفعالیت‌های رسمی، کشور را به انزوای طبیعی برده است و موجب هدر رفت ده‌ها میلیارد دلار از منابع مردم و کشور شده است و ایران را تبدیل به جزیره بریده ازجهان نموده است براین اساس نوعی دوقطبی پیرامون یک موضوع عادی وعرفی شکل گرفته است و به‌سرعت موضوع ناموسی و حیثیتی شده است و به رغم تصویب طرح تعطیلی شنبه در مجلس ولی مخالفان همچنان باوااسلاما و…. در تلاش برای تاثیرگذاری بر ذهن اعضای شورای نگهبان به‌منظور رد مصوبه مذکور هستند به‌ نظر نگارنده دلایل مخالفان فاقد وجاهت لازم و نوعی سفسطه و جدل به‌حساب می‌آید. روزها نوعی قرارداد اجتماعی هستند. این نحو برخورد با موضوعات عادی و عرفی جز تنفر و دوری نسل جوان ازمذهب نتیجه‌ای دیگر ندارد. ظاهرگرایی و اخباری‌گری بزرگترین خطر جمهوری اسلامی به حساب می‌آید‌. بارویکرد اخباری‌گری راه توسعه براین کشور مسدود خواهد بود.