ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا، پیش بینی‌هایی در خصوص مهمترین تحولات جهانی در سال 2023 انجام داده است. وی می‌نویسد: نخست در مورد جنگ اوکراین این بحران به عنوان موضوع غالب در سال ۲۰۲۳ میلادی در سطحی پایین‌تر از سال ۲۰۲۲ میلادی باقی خواهد ماند. اگر پیروزی به عنوان مسیریابی طرف مقابل و دیکته کردن شرایط حل و فصل ارضی یا سیاسی پس از جنگ تعریف شود واقعیت آن است که روسیه و اوکراین هیچ یک قادر به دستیابی به یک پیروزی نظامی کامل نخواهند بود.
اگر پیروزی به عنوان دستیابی به توافقی تعریف شود که هر دو دولت مایل به امضاء و رعایت آن باشند دیپلمات‌ها نیز به پیروزی دست نخواهند یافت. صلح به رهبرانی نیاز دارد که مایل و قادر به سازش باشند دو عنصری که به طور آشکار (اگرچه به دلایل بسیار متفاوت) در هر دو طرف منازعه وجود ندارند.
به گزارش فرارو، در ادامه این مطلب آمده است: نکته دوم آن که اگرچه بسیاری از سیاستگذاران بر روی ظرفیت بالقوه بروز جنگ بر سر تایوان متمرکز شده‌اند واقعیت آن است که بروز جنگ در سال ۲۰۲۳ میلادی در مورد آن جزیره بسیار بعید به نظر می‌رسد. واقعیت آن است که در داخل چین عقب نشینی شی جین پینگ از سیاست کووید صفر در مقابله با افزایش شیوع کووید -۱۹ در آن کشور که بر نظام بهداشتی چین تاثیر گذاشته پرسش‌هایی را در مورد شایستگی حزب کمونیست حاکم برانگیخته و باعث تضعیف بیشتر اقتصاد در حال افول چین شده است.
با این وجود، چین به هیچ وجه از هدف خود برای به دست گرفتن کنترل تایوان و در صورت لزوم توسل به زور دست برنداشته است. با این وجود، علیرغم آن که چین به افزایش فشار بر تایوان ادامه خواهد داد به احتمال زیاد اقدام بسیار تهاجمی را حداقل برای چند سال به تعویق خواهد انداخت.
موضوع سوم در سال ۲۰۲۳ میلادی ظهور ژاپن به عنوان یک بازیگر اصلی ژئوپولیتیک خواهد بود کشوری که برای چندین دهه خفته بود. رشد اقتصادی در سومین اقتصاد بزرگ جهان به ۱.۵ درصد رسیده و هزینه‌های دفاعی ژاپن در مسیر افزایش دو برابری قرار دارد و ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی آن کشور را شامل می‌شود.
ژاپن با در اختیار داشتن یکی از تواناترین قدرت‌های نظامی منطقه برای بازدارندگی یا در صورت لزوم دفاع در برابر تجاوز چین به تایوان خود را بیش‌تر از گذشته با ایالات متحده هماهنگ خواهد کرد. حتی بیش‌تر از آلمان سال ۲۰۲۳ سال ورود ژاپن به دوران پس از جنگ جهانی دوم خواهد بود.
نکته چهارم آن که کره شمالی تقریبا به طور قطع هفتمین آزمایش هسته‌ای خود را علاوه بر آزمایش‌های موشکی مکرر انجام خواهد داد. نه کره جنوبی و نه ایالات متحده قادر به جلوگیری از چنین اقداماتی از سوی پیونگ یانگ نخواهند بود در حالی که چین تنها کشوری که می‌تواند چنین اقداماتی را انجام دهد استفاده از اهرم قابل توجه خود را متوقف نخواهد کرد تا مبادا همسایه‌اش را متوقف ساخته و باعث ایجاد بی‌ثباتی در منطقه پیرامونی‌اش شود.
نکته پنجم روابط ترانس آتلانتیک است که اکنون به دلیل تمایل مشترک برای ایستادگی در برابر تهاجم روسیه و کمک به اوکراین قوی‌تر شده با این وجود، به دلیل نارضایتی اروپایی‌ها از رویکرد دولت امریکا مبنی بر حمایت از صنایع داخلی و نارضایتی آمریکایی‌ها از وابستگی اقتصادی مستمر کشور‌های اروپایی به چین از اصطکاک فزاینده‌ای رنج خواهد برد. این رابطه هم چنین همچنین ممکن است از اختلافات در حال ظهور بر سر میزان حمایت نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک از اوکراین و سطح هزینه‌های دفاعی آسیب ببیند.
نکته ششم آن که اقتصاد جهانی احتمالا کندتر از آن چه اکثر ناظران در حال حاضر پیش بینی می‌کنند رشد خواهد کرد. صندوق بین‌المللی پول رشد کلی ۲.۷ درصدی را پیش بینی می‌کند، اما واقعیت رشد اقتصادی می‌تواند به دلیل تاثیرات منفی سوء مدیریت چین در مورد کووید -۱۹و مسیر حرکت فدرال رزرو ایالات متحده که به نظر می‌رسد مصمم به ادامه افزایش نرخ سود برای کاهش نرخ تورم است کم‌تر از میزان ارزیابی شده باشد. بی‌ثباتی سیاسی در بخش‌هایی از آفریقا و آمریکای لاتین، رویداد‌های شدید آب و هوایی، و اختلالات زنجیره تامین نیز تاثیری منفی بر عملکرد اقتصاد جهانی خواهند داشت.
نکته هفتم نشست سالانه تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد می‌باشد که قرار است در دبی برگزار شود و کماکان ناامید کننده است. با توجه به نگرانی‌های اقتصادی کوتاه مدت بر ملاحظات میان مدت و بلند مدت اقلیمی اثرات گرمایش جهانی احتمالا بدتر خواهد شد.
نکته هشتم آن است که روابط اسرائیل و فلسطین با گسترش شهرک سازی‌های اسرائیل و فقدان وجود چشم‌انداز دیپلماتیک برای ایجاد یک کشور فلسطینی که مورد پذیرش اسرائیلی‌ها و فلسطینیان باشد خشن‌تر خواهد شد.
نکته نهم آنکه هند به خرید تسلیحات و نفت از روسیه و به رویکرد عدم تعهد ادامه خواهد داد حتی در زمانی که به دنبال دریافت کمک بیش‌تر از غرب علیه چین است. در داخل هندوستان نیز این خطر وجود دارد که هند به تدریج کم‌تر لیبرال و سکولار باشد.
درنهایت، وضعیت ایران موضوع مسلط بر سال ۲۰۲۳ خواهد بود. با توجه به کمک نظامی ایران به روسیه و تمایل ایالات متحده برای اجتناب از گشودن یک راه نجات اقتصادی برای ایران احتمالا توافق هسته‌ای مصوب ۲۰۱۵ میلادی احیا نخواهد شد.