گروه سیاسی- بالاخره شورای نگهبان اسامی تایید صلاحیت شده ها را اعلام کرد و 6 نفر در این میان انتخاب شدند. چهره های مطرحی چون علی لاریجانی، اسحاق جهانگیری و محمود احمدی نژاد طبق روال دور قبل رد صلاحیت شدند. از بین جریان اصلاح طلب تنها مسعود پزشکیان تایید شد که باید با 5 نامزد اصولگرا از طیف‌های مختلف رقابت کند. از همین حالا تحلیل‌ها و گمانه‌زنی ها آغاز شده که در این میان برخی معتقدند سناریوی انتخابات سال 1384 تکرار شده و احتمالا انتخابات دو مرحله ای خواهد شد.
حالا باید دید آیا این رویکرد شورای نگهبان برای حضور حداکثری اصولگرایان و حضور حداقلی اصلاح طلبان می تواند بازی را متفاوت رقم بزند و یا اصولگرایان با استفاده از این برتری اعطا شده می توانند باز هم پیروز بی دغدغه انتخابات باشند.
خبرآنلاین در گزارشی می نویسد: انتخابات پیش روی ریاست جمهوری از جهات مختلفی به انتخابات سال ۱۳۸۴ شبیه است. با این وجود، هنوز عده ای امید دارند تا با ایجاد یک دو قطبی و خروجی حداقلی از شورای نگهبان به یکباره دو قطبی سال ۹۲ نیز قابل تکرار باشد.
شاید بتوان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ را تراژیک ترین انتخابات ریاست جمهوری برای هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب نامید. اصلاح طلبان بعد از ۸ سال – دو دولت اصلاحات- ساختمان پاستور را به اصولگرایان واگذار کردند، آن هم بعد از دو شکست سنگین در شورای شهر دوم و مجلس هفتم.
اصولگرایان هم ابتدای کار سرمست از پیروزی محمود احمدی نژاد به عنوان کاندیدای مورد حمایت آن ها، بودند اما با گذر زمان دو طرف از هم فاصله گرفتند و احمدی نژاد حتی منکر حمایت این جریان از خود شد.
بازی روزگار حالا اما دوباره در تیرماه سال جاری موعد برگزاری انتخاباتی زودهنگام برای نهاد دولت را رقم زده است. انتخاباتی که بعد از ۱۹ سال دوباره در روزهای نخست تابستان تیرماه برگزار می شود. حتی دوباره محمود احمدی‌نژاد هم در آن حضور دارد، که البته کاندیداتوری اش بیشتر شبیه تکرار کمدی آن روزها است.
به جز احمدی نژاد اما به نظر می رسد رخدادهای سیاسی در دو جناح شباهت های قابل توجهی به انتخابات ریاست جمهوری نهم دارد؛ به روزهای تیرماه سال ۸۴ که ماراتن کاندیداتوری چهره های اصولگرا و اصلاح‌طلب و شکاف‌های جدی در هر دو جریان در نهایت محمود احمدی‌نژاد را به لیست روسای جمهور جمهوری اسلامی اضافه کرد.
البته اگرچه از جهات مختلف اعم از وضعیت درون اصلاح‌طلبان و اصولگرایان، زمان برگزاری انتخابات، تعدد کاندیداها و شکاف ها و تقسیم بندی های تازه شکل گرفته در درون جناح راست، انتخابات پیش روی ریاست جمهوری به انتخابات سال ۱۳۸۴ شبیه است اما عده‌ای امید دارند تا با ایجاد یک دو قطبی و خروجی حداقلی از شورای نگهبان به یکباره دو قطبی سال ۹۲ نیز قابل تکرار باشد.
این 6 نفر
شورای نگهبان دیروز بررسی صلاحیت داوطلبان چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری را به پایان رساند و ستاد انتخابات کشور هم اسامی نامزد نهایی این انتخابات را اعلام کرد.
بر این اساس مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، سیدامیر حسین قاضی‌زاده هاشمی و محمدباقر قالیباف تایید صلاحیت شدند.
بررسی جزئیات دیدگاه های جبهه اصلاحات در سند راهبردی و مرور تحلیل‌های اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که آن‌ها در عین ناامیدی از روند پرقدرت یکدست‌سازی، معتقدند که نباید در انتخابات هشتم تیر، منفعلانه عمل کرد. آن ها می گویند خطر تیرماه سال ۱۳۸۴ و تصمیمات هیجانی آن در کمین اصلاح طلبان است.
غلامحسین کرباسچی، فعال سیاسی اصلاح طلب، درباره احتمال پیروزی پزشکیان در انتخابات به «انتخاب» گفت: اگر اصلاح طلبان فعالیت کنند و پای پزشکیان بیاستند، ایشان آدم لایق و سالمی است. من قبلاً هم گفته بودم که برای اصلاح طلبان شانسی نیست مگر اینکه حرکت قابل توجهی در آرا خاکستری شود. اگر آرا خاکستری وارد صحنه شود، صحنه تک قطبی می‌شود و پیروز می‌شوند. اگر اصلاح طلبان حرکت کنند و این صحنه را جدی بگیرند، امکان پیروزی وجود دارد. اگر انتخابات به مشارکت 25 میلیون نفر برسد، شانس پیروزی پزشکیان وجود دارد.
محمد مهاجری وضعیت فعلی را به سال ۱۳۸۴ شبیه دانسته و تاکید دارد که «به نظر من اصلاح طلب‌ها الان دارند اشتباه سال ۱۳۸۴ شان را تکرار می‌کنند. در سال ۸۴ آمدند و هیچ کدام هم به نفع دیگری کنار نرفتند و نتیجه آن آقای احمدی نژاد شد. الان هم اگر اصلاح‌طلب‌ها بخواهند روی گزینه‌های کم رأی خودشان، تاکید کنند و حاضر نباشند در یک ائتلاف منطقی انتخابات را پیش ببرند، احتمال اینکه سال ۸۴ تکرار بشود برایشان وجود دارد.
عباس عبدی روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی این راهبرد را «باعث تأسف» خوانده و گفته است :« این مشکل به علت نداشتن یک راهبرد کارآمد و مبتنی بر تحلیل پایدار و مستدل از وضعیت کنونی کشور است. به همین دلیل در انتخابات ۱۴۰۰ آن رفتار را کردند که هم چوب را خوردند و هم پیاز را. نه شرکت کردند و نه شرکت نکردند. البته در انتخابات اسفند گذشته سیاست قابل قبولی داشتند و به نظرم بیش از اینکه پایه تحلیلی داشته باشد ناشی از تنها راه ممکن نزد آنان بود. ولی این‌بار به تنظیمات کارخانه برگشته‌اند. دوستان اعلام کرده‌اند که: «مشارکت جبهه در انتخابات منوط به تأیید صلاحیت حداقل یکی از نامزدهای اختصاصی خود خواهد بود. شاید همه بیانیه را بتوان به این گزاره تقلیل داد، و باید گفت که موارد دیگر دورچین این گزاره هستند.»
نشانه ها و گزاره ها حکایت از آن دارد که اصلاح طلبان تصمیم برای حمایت از کاندیداهایی چون علی لاریجانی ندارند، خاصه بعد از تصمیم جبهه اصلاحات در حمایت از ۳ چهره اسحاق جهانگیری، مسعود پزشکیان و عباس آخوندی و تاکید دبیرکل این جبهه مبنی براینکه خارج از این دایره از کسی دیگر حمایت نخواهند کرد.
گویا حالا علی لاریجانی در شمایل هاشمی رفسنجانی سال ۸۴ ایستاده است و اصلاح طلبان نیز در جایگاه خودشان. آیا همچون سال ۸۴ و در صورت کشیدن رقابت به دور دوم دیگر برای تغییر تصمیم و فرمان از «نامزد اختصاصی» دیر خواهد بود؟
خبرآنلاین می نویسد: واقعیت امر این است که رخدادهای سال ۱۳۹۲ ریشه در چند اتفاق داشت. نخست تکرار سیکل تاریخی منتقدین از وضع موجود- در آن زمان دولت احمدی نژاد- تصمیم اصلاح طلبان به حمایت از نامزدی که لزوما ریشه های اصلاح طلبی ندارد و البته چینش سیاسی جریان اصولگرا و اصلاح طلب در انتخابات. مهمتر از همه این موارد اما ایجاد فضلی دو قطبی بین دو چهره و به نوعی دو گفتمان بود.
موضوعی که این روزها نه رنگی از آن دیده می شود و نه زنگی از آن به گوش می رسد. رخدادهای سال های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ شکاف های زیادی را در جامعه ایجاد و صندوق رای را از مرکز توجهات مردم دور کرده است. در این شرایط ایجاد دو قطبی بعید به نظر می رسد اما اگر تحت هر شرایطی این دو قطبی ایجاد شود می تواند زمینه ساز اتفاقات تاریخی باشد. ایجاد این دو قطبی اما درگیر اما و اگرهای بسیاری است. اما و اگرهایی که خودشان بسیار بیش از دو قطب و وجه دارند.