اکثر ما مردم در دوره‌هایی از زندگی گرفتار احساس اضطراب، افسردگی، خشم بی‌تناسب یا بی‌کفایتی در روبرو شدن با مشکلات زندگی شده‌ایم که زیست سیاسی و اجتماعی مردان سپهر سیاست در جهان نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ خوشنود زیستن و داشتن زندگی با معنا در زمانی که تغییرات سریع اجتماعی و تکنولوژی به وقوع می‌پیوندد و امروزه به عصر تکنولوژی دیجیتال و هوش مصنوعی شهره است کار آسانی نیست. بسیاری از فرضیات سنتی راجع به کار،سیاست، مذهب، جنسیت، ازدواج و خانواده در گرداب تردید افتاده و ارزش‌های اجتماعی معینی که به پیشینیان ما احساس امنیت می‌داد، امروز دیگر رهنمودهای روشنی برای رفتار به دست نمی‌دهند. بسیار نادر و کمیاب است که کسی در دوران زندگی خود هرگز طعم تنهایی، شک به خویشتن و یأس و ناامیدی را نچشیده باشد. نزدیک به نیمی از همه مردم آمریکا « بویژه در برهه زمانی که ما در آن زیست می کنیم جو بایدن رییس جمهور ایالات متحده آمریکا که دچار نوعی پارکینسون و ضعف حافظه شده است.» در سراسر زندگی خود لااقل یک بار دچار نابسامانی و آشفتگی روانی یا هیجانی می‌شوند که اگر کار به تشخیص به وسیله متخصص کشیده شود عنوان اختلال روانی مطرح خواهد گردید.
آیا خوشبینی فارغ از واقعیت در سپهر سیاست به زیان سیاستمداران است یا خیر؟!
ظواهر امر این موضوع را تایید می‌کند. می‌گویند مگر نه اینکه اگر بر این باور باشیم که هیچ خطری اعم از فساد اخلاقی تا بیماری اقتصادی در دولت رؤسای جمهور کشورها را تهدید نکند، در آن صورت دست به کار رفتارهای سلامت مدار در سیاست نمی‌شویم؟شواهد فراوانی هم حکایت از آن دارد که بیشتر سیاستمداران درباره سلامت سیاسی و اجتماعی دولت خویش خوشبینی دور از واقعیت دارند. با این همه چنین خوشبینی‌هایی علی رغم زیان‌هایش برای سلامت سیاستمداران هم مفید است. به عنوان مثال عادت‌ها و رفتارهای سلامت مدار، از قبیل بستن کمربند رانندگی،ورزش و پرهیز از مصرف مواد زیان آوری از قبیل سیگار و الکل را در نظر آورید؛ مردمان خوشبین برخلاف تصور بعضی اهل نظر، به جای دست کم گرفتن این گونه عادت‌ها ممکن است عملاً بیش از دیگران چنین عادت‌هایی را در نظر داشته باشند. محققان در سال ۱۹۶۶ میلادی دریافتند مردمانی که انتظارات خوشبینانه‌ای از سلامت و تندرستی خود دارند معمولاً هم بیشتر از بدبین‌ها به مطالب و دانستنی‌های خطرساز توجه دارند تا جایی که برای پرهیز از خطرها دست به پیشگیری از آنها می‌زنند. علت خوشبینی این قبیل مردم در همین نقطه است که نسبت به مردمان بدبین، رفتارها و عادت‌های سلامت مدار بیشتری در پیش می‌گیرند. امروزه دانشمندان متوجه شده‌اند که خوشبینی می‌تواند در ایجاد وضعیت جسمانی منجر به سلامت یا بهبود از بیماری نقش داشته و یا عامل اصلی باشد. آیا به این ترتیب باید خوش‌بینی فارغ از واقعیت را در سیاستمداران همواره به سود سلامت سیاسی آنها قلمداد کرد و برای همه مردم؟ روز پنجشنبه هفته‌ای که گذشت و با پایان یافتن اجلاس ۷۵ ناتو، بیانیه نهایی سران این سازمان نیز منتشر گردید؛ ناتو در این بیانیه رسماً روسیه را بزرگترین تهدید امنیتی این سازمان برشمرد و اعلام نمود که آمادگی حفظ کانال‌های ارتباطی با مسکو برای کاهش مخاطرات و جلوگیری از تشدید تنش را داراست. در بخش دیگری از بیانیه نیز بر حداقل ۴۰ میلیارد دلار کمک به اوکراین در سال آینده به حمایت از عضویت این کشور در ناتو و افتتاح دفتری در اوکراین برای هماهنگی ارائه تجهیزات و آموزش نظامی به این کشور تأکید شد؛ تیم بایدن و حامیان او امید داشتند که رئیس جمهور آمریکا بتواند ضعف‌های مناظره‌ها را در نشست خبری پس از پایان اجلاس ناتو جبران کند، اما لغزش‌های کلامی و اشتباهات فاحش بایدن، فشارها را بر او بیشتر کرده است ولی رئیس جمهور آمریکا همچنان بر موضع خود مصر است و قصد کناره‌گیری از رقابت را ندارد. بایدن فراز و نشیب‌های زیادی دارد، در ادای کلمات با مشکل مواجه است و این تپق‌ها و به اصطلاح سکته ها در صحبت کردن‌هایش به خوبی در مناظره اول خود را نشان داد؛ جو بایدن فرد بی‌تجربه و بی‌اطلاعی نیست که کسی بخواهد بگوید که از مسائل ناآگاه و بی‌اطلاع است، ولی حضورش در مناظره اول با ترامپ، باعث به وجود آمدن این فشارها شده است که حالا سایه مبهم او بر اجلاس پایانی هفتاد و پنجم ناتو بسیار سنگینی می‌نمود و روسای ناتو را در این فکر فرو برده بود که با بازگشت ترامپ به کاخ سفید که از آنها خواستار باج و خراج و مالیات در ازای سرویس دادن آمریکا به آنهاست با چه رویکردی مواجه خواهند شد؛ مردم آمریکا هم خیلی به آمار و ارقام توجه نمی‌کنند، نگاهشان مانند مردم ایران به مناظرات است و اینکه نامزدها چطور ظاهر می‌شوند؛ آیا توانایی قانع کردن مردم را دارند؟ ایراد افراد تأثیرگذار حزبی به بایدن و کناره‌گیری او و جایگزینی کامالا هریس معاون او به جایش نیز بر همین قاعده و اساس است. در مقابل اما نوع برخورد و شخصیت نابهنجار ترامپ با تمام نامزدهای ادوار مختلف انتخابات‌های ایالات متحده که تاکنون جهانیان دیده‌اند، متفاوت است؛ ترامپ رفتار خود را بر اساس نقاط ضعف طرف مقابل چیدمان می‌کند، به نقاط ضعف حریف حمله ور می‌شود تا توجه قاطبه مردم را به خود جلب کند.« در مناظره اول با انگشت اشاره به کله بایدن اشاره می‌کرد که دچار اختلال یادآوری است و بایدن هم در مقابل می‌گفت دلش دریاست و اشاره بایدن در واقع به استورمی دنیلز بازیگر فیلم‌های پورن بود که ترامپ به وسیله وکیلش ۱۳۰ هزار دلار بابت حق السکوت قبل از انتخابات ۲۰۱۶ نوامبر به او پرداخته بود و درست یکی دو ماه قبل در دادگاه بر این اساس و شکایت دنیلز از او محکوم و مقصر شناخته شد و در زبان انگلیسی آمریکایی « دنیلز» به معنای دریاست و بایدن زیرکانه با اینکه بعضی‌ها می‌گویند مشاعرش را از دست داده است می‌گفت « دلش، دریاست و اشاره اش به پرونده استورمی دنیلز و محکوم شدن نهایی ترامپ بود و شاید این مسأله برای رأی دهندگان مهم و در نهایت تأثیرگذار باشد که رئیس جمهور آن ها از بودجه عمومی به یک بازیگر فیلم های پورن حق السکوت داده و در دادگاه هم محکوم شده و در واقع یک فرد نابهنجار و فاحشه است» در خصوص بایدن؛ تمرکز ترامپ بر ضعف‌های رفتاری، نحوه صحبت کردن و جملات ناتمام او بود، این مسئله باعث تمسخر ترامپ به بایدن؛ به سیاست‌های آمریکا در قبال درگیری‌های جهان برمی‌گردد و با استفاده از آنها به رقیب حمله می‌کرد.