کابینه دکتر پزشکیان باید کابینه خودش باشد. این را می‌توان از یکی از اولین توصیه‌های عباس عبدی به پزشکیان استنتاج کرد، او نوشته بود «آقای پزشکیان بهتر است که خودتان باشید؛ نیازی به تغییر ندارید. اگر خودتان باشید، رأی مردم به سود صداقت خواهد بود، هیچ ‌کدام از نامزدهای دیگر از این نظر قادر به رقابت با شما نیستند. اگر صداقت و راستگویی را کنار بگذارید تا رأی کسب کنید - که قطعا نخواهید کرد - زیرا هیچ‌گونه برتری نسبت به دیگران پیدا نخواهید کرد و از هر منظر شکست خواهید خورد». حالا این کابینه پزشکیان است که باید کابینه خودش باشد نه کابینه‌ای که این و آن به آن دیکته می‌کنند. کابینه او باید مانند خودش شجاع، کارآمد، صادق با ایرانیان و صدای ایرانیان باشد و الا مزین بودن خودش به این صفات بی‌فایده خواهد بود. این بدنه هیئت دولت است که قرار است ثمره خود بودن پزشکیان باشد. چنین کابینه‌ای باید علی‌رغم تصور شعبان بی‌مخ‌های پُست‌جو، فراجناحی و به سوی ایجاد وفاق خواهد بود. در تقابل با چونان پزشکیان بودن، تلاش است که پزشکیان شدن پزشکیان به اصلاحات تقلیل داده شود و حالا بیشترین سهم را او ببرد. کابینه شبیه پزشکیان یعنی کابینه‌ای ورای چارچوب‌هایی که اصلاحیون و اعتدالیون به او تحمیل یا پیشنهاد می‌کنند، اگر این پیشنهادها خوب بودند مردم در 1384 و 1400 از آنها ناامید نمی‌شدند. بحث در این نیست که اصلاحات واجد ایده‌های مثبتی برای ایران است بلکه بحث این است که آنها خود هیچگاه نتوانستند این ایده‌ها را اجرا کنند. از قضا مرحله اعلام گزینه‌های وزیران و عناصر اساسی هیئت دولت و استفاده از نیروهای همسو، پاکدست و فراجناحی از سوی پزشکیان، پایان رویاهای کسانی خواهد بود که آرزوی حضور خویش را در تداوم دولت سوم این و آن دارند. کابینه دولت مسعود پزشکیان می‌تواند اولین و محکم‌ترین گام اثبات‌کننده این نکته اساسی باشد که دولت او، تنها دولت اول پزشکیان است و نه دولت سوم هیچ‌ کس دیگری. این تصمیمی است که باید خود او بگیرد درست همان‌طور که در رقابت‌های انتخاباتی این کار را کرد و خودش را انتخاب نمود. پزشکیان با حضور در دولت سیدمحمدخاتمی و سال‌ها نمایندگی و رصد دولت‌های اجرایی، احمدی‌نژاد، روحانی و رئیسی، حالا می‌تواند نیروهای پاک، صادق و همسو با افکار عدالت‌طلبانه خود را بشناسد و با گزینشی فراجناحی، تجلی وفاق ملی باشد. تحقق وفاق ملی نیازمند کابینه‌ای انحصارشکن است تا بتواند خارج دگم‌ها و اصول جناح‌هایی که به دنبال منفعت خود بوده‌اند به اجرائیات بپردازد. چنین ضرورتی منبعث از آن است که او توانسته است رای کسانی را به دست بیاورد که نه اصولگرایان و نه اصلاح‌طلبان در مجلس و دولت گذشته نتوانستند آن را جلب کنند. نزدیکی او به مقام معظم رهبری و حمایت او از سوی بسیاری از اصولگرایان در خصوص کمتر اصلاح‌طلبی رخ داده است. همچنین کمتر اصولگرای کلاسیکی بود که در جریان سال 1401 مثل او ظاهر شود. همین کفایت می‌کند که نتیجه بگیریم نمی‌توان او را یک اصلاح‌طلب و یا اصولگرای کلاسیک خواند. او می‌تواند و باید خارج از دایره کلاسیک‌ها نیروهای جدیدی را وارد عرصه مدیریت کند که ناتوانایی‌های این دو جناح را به توانایی تبدیل سازد. او امروز قرار نیست صرفا یک کابینه جدید بسازد بلکه او می‌تواند با انتخاب خودش راهی جدید در عرصه سیاست نیز بگشاید. در این صورت رمز موفقیت کابینه‌ پزشکیان انعکاس صفات رای‌آور و کارآمد خودش در آن است. چنین کاری مورد پسند بسیاری پست‌جویان اصلاح‌طلب نیست. هو کردن دکتر عبدالعلی‌زاده، رئیس ستادش در همایش تجلیل از فعالان ستادهای انتخاباتی او یکی از علامات چنین نارضایتی است. این هو کشیدن هو کشیدن پزشکیانی است که تلاش کرد خودش بماند، گزینه خودش را رئیس ستاد کند و به همین خاطر رای آورد. جویندگان حکم‌های این سیاستمدار که دستاورد کمی هم از ستادها نداشته‌اند امروز به دنبال تسخیر کل دولت‌اند. بی‌تردید اگر دیروزِ قبل از انتخابات، رئیس ستاد یکی از همین هو‌کشندگان، با گزینه محبوبشان بود، امروز آنها جز پیروزان انتخابات نبودند. مغالطه‌ای که در ذهن بسیاری شکل گرفته آن است که این پزشکیان نیست که پیروز انتخابات شده بلکه این جناح آنها و یا قهرمان آنهاست. هنوز بسیاری پزشکیان را سیاستمداری شهرستانی می‌دانند که نمی‌تواند در تهران پیچیده راه خود را بیابد. این ذهنیت نمی‌تواند امروز صراحتا خود را به پیروز میدان اظهار کند اما فردا بی‌شک اولین ذهنیتی خواهد بود که فراتر بودن خود و عاملیت اصلی خود در پیروزی 15 تیر 1403 را اعلام خواهد نمود. همین الان هم زمزمه‌های نقش تعیین کننده این و آن در پیروزی‌اش مطرح می‌شود تو گویی اگر همین قهرمانان می‌توانستند گزینه‌های دیگری را نیز به پیروزی برسانند. این پیش‌روی امروز در یک هو کشیدن اعتراضی خود را نمایش می‌دهد و فردا در درج پیروزی در کارنامه یک جناح. حالا سوال اینجاست که آیا کسانی که خود را پیروز انتخابات می‌دانند، خواهد گذاشت کابینه دکتر مسعود پزشکیان کابینه دکتر مسعود پزشکیان باشد؟