طی این سال‌ها به وفور از مشکلات خبرنگاران و دغدغه‌های آن‌ها گفته شده که تاثیر چندانی در بهتر شدن اوضاع که نداشته حال و روز این قشر بدتر هم شده است . بنابراین شاید نوشتن دوباره از خبرنگاران همزمان با 17 مردادی که به روز رسانه‌ای ها اختصاص داده شده، نه تازگی دارد و نه شاید اثری. اما تغییر دولت و شعارهایی که مسعود پزشکیان داد شاید مانند همان کورسوی امیدی که برای اقتصاد، جامعه و سیاست کشور وجود دارد در خصوص فرهنگ و رسانه هم صادق باشد و این نوشتار در همان جهت به این موضوع می پردازد که طی سال ها و دهه های گذشته رابطه نادرستی بین سه ظلع رسانه، دولت و مردم شکل گرفته که اساساً کارکرد خبرنگار و رسانه را با آنچه ما به عنوان استاندارد ( و البته در رشته تحصیلی خود درباره آن خواندیم) و می شناسیم فاصله معناداری دارد. در این بین حتی خبرنگاران و رسانه‌هایی که در پوسته‌ای از مطالبه گری قرار دارند، بعضا در دام انتفاع اقتصادی می افتند و یا به واسطه مزایا و اهداف دیگری پا در این عرصه می‌گذارند. بنابراین بازگرداندن نقش خبرنگار به جایگاه اصلی‌اش کار بسیار دشواری است چرا که اساسا رابطه از ابتدا با اشکالات فراوان تعریف شده است. این تغییر نیازمند تغییر پارادایم در نقش رسانه و بازتعریف آن است که با آنچه امروز می بینیم تفاوت دارد. این تغییر می‌تواند هم برای دولت هم برای جامعه و هم برای رسانه و خبرنگاران تا حدودی دردناک باشد. برای دولت از آن جهت دردناک خواهد بود که باید رسانه‌ها را به منزله نورافکن بر روی عملکرد خود ببنید و از هیچ شفافیتی دریغ نورزد و البته برای مردم نیز این فضا نا آشنا خواهد بود و گاهی آن ها نیز محل پرسش قرار خواهند گرفت و برای رسانه از آن جهت سخت خواهد بود که باید بدون در نظر گرفتن منافع مادی سرازیر شده از سوی دولت و یا جریان مطبوع و یا یک نهاد خاص به نقد و مطالبه‌گری بپردازد که در این بین برایش منافع گروهی اهمیت نخواهد داشت، بلکه باید عملکرد دولت‌ها را فارغ از دیدگاه آن‌ها بررسی و تحلیل کند. این تغییرات مانند همان چیزی که در اقتصاد به سختی رخ می دهد و زمان بر است در موضوع رسانه نیز صادق است. اصلاح این فرآیند می‌تواند در ادامه برای هر دو گروه مفید باشد هرچند که دل کندن از این رابطه سخت است. واقعیت این است که مدت هاست رسانه‌های داخلی و رسمی از مرجعیتشان در میان مردم به شدت کاسته شده و این ناشی از همین رابطه معیوب است. اما در پایان باید گفت که آقای پزشکیان بر استفاده از متخصصان تاکید داشته است. امیدواریم غیر از حلقه اصلی رسانه ای دور ایشان ( که قابل احترام هم هستند) از کارشناسان خبره رسانه و ارتباطات که علم روز دارند و شاید چندان مطرح هم نیستند بهره ببرند. افرادی که رسانه را خوب می شناسند و در آن متخصص هستند. آن ها می توانند رسانه را به مثابه یک ابزار مهم در جامعه برای توسعه بازتعریف کنند. ابزاری که در کشورهای توسعه یافته به معنای واقعی رکن چهارم دموکراسی هستند. روز خبرنگار مبارک