«غزه» و مرگِ روزنامه‌نگاری‌ غربی با نگاهی دروغین و سکوتی مذبوحانه
اسماعیل الغول و رامی الریفی، خبرنگار و تصویربردار شبکه «الجزیره» ‌آخرین شهدای رسانه‌ای طی چند روز اخیر هستند. محمد الماسری (استاد برنامه مطالعات رسانه در موسسه مطالعات تکمیلی دوحه) به همین مناسبت گزارشی نوشته و از مرگ رسانه‌ای غربی‌ها خبر داده است. او نوشته: جنگ اسرائیل در غزه بیش از هر درگیری دیگری در تاریخ، موجب مرگ روزنامه‌نگاران شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، محمد الماسری (استاد برنامه مطالعات رسانه در موسسه مطالعات تکمیلی دوحه)، به بهانه شهادت دو تن دیگر از ده‌ها خبرنگاری که در غزه جان خود را از دست داده‌اند، مطلبی را در خبرگزاری «الجزیره» منتشر کرده است.
در هفته اول مردادماه بود که ارتش غاصب اسرائیل، اسماعیل الغول و رامی الریفی را در شهره غزه به شهادت رساند. این دو فرد تصویربردار و خبرنگار شبکه «الجزیره» بوده‌اند. اسماعیل الغول را باید در میان مخاطبان عرب فردی محبوب دانست. او و رامی الریفی در زمان شهادت جلیقه خبرنگاری با آرم «PRESS» به تن داشته‌اند.
طبق تخمین‌های نسبی و آمارهای ارائه شده تا امروز تعداد خبرنگاران و روزنامه کشته شده در نسل‌کشی اخیرِ غزه، دست‌کم صد و سیزده نفر گزارش شده است.
الماسری تاکید کرده؛ تا امروز هیچ درگیری و جنگی در جهان تا این حد باعث کشتار اهالی رسانه نشده است.
اسرائیلی‌ها؛ قاتلانِ کارکشته‌ی خبرنگاران و عکاسان
در ادامه گزارش السماری آمده است: اسرائیل در کشتار اهالی رسانه اعم از عکاسان، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران سابقه‌ای بس طولانی دارد که همه این موارد با خشونت همراه بوده است. سال ۲۰۲۳ بود که « CPJ» (کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران)، گزارشی از چند دهه کشتار اهالی رسانه توسط اسرائیلی‌ها را منتشر کرد.
از سویی، تحقیقات دیده‌بان حقوق بشر نشان داده که اسرائیل سال ۲۰۱۲، در چهار نوبت روزنامه‌نگاران و ساختمان‌های متعلق به رسانه‌ها را هدف قرار داده است. در جریان این حملات، دو روزنامه‌نگار کشته و بسیاری دیگر مجروح شدند.
در سال ۲۰۱۹، کمیسیون سازمان ملل متحد دریافت که اسرائیل در سال ۲۰۱۸ به دو روزنامه نگار فلسطینی به شکل عمدی شلیک کرده و هر دو را به شهادت رسانده است.
چرا اسرائیلی‌های قاتل محاکمه نمی‌شوند؟!
در سال ۲۰۲۲ که نیروهای ارتش اسرائیل، شیرین ابواکله (روزنامه‌نگار آمریکایی فلسطینی) را در کرانه باختری به ضرب گلوله کشت. پس از این اتفاق، اسرائیل تلاش کرد که انجام این کار را انکار کند؛ کاری که تقریبا پیش از انجام یک جنایت بی‌رحمانه انجام می‌دهد. در حادثه شهادت ابواکله شواهد و فیلم‌ها و عکس‌های متعددی وجود داشت و همین موضوع اسرائیل را مجبور به اعتراف کرد. در ادامه هم هیچ عواقبی برای سربازی یا نیروهایی که به سمت ابواکله (با جلیقه خبرنگاری و کلاه ایمنی خبرنگاری) شلیک کرده بودند، در نظر گرفته نشد!
همه این‌ها در حالی است که «کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران» به نیروهای امنیتی اسرائیل گفته اهالی رسانه باید در حملات و حوادث جنگی از مصونیت کامل برخوردار باشند؛ با این حال، موضوع شگفت‌انگیز و حتی تکان‌دهنده، سکوت روزنامه‌نگاران غربی نسبت به حوادث رخ داده برای همکارانشان است. این در حالی است که در آمریکای شمالی و اروپا اخباری مبنی کشته شدن روزنامه‌نگاران و عکاسان منتشر شده و در این زمینه همدردی‌هایی وجود داشته.
مقایسه واکنش غربی‌ها نسبت به کشته‌شدگان «اوکراین» و «غزه»
سوال این است اگر نیروهای روس در کمتر از یک سال بیش از صد روزنامه‌نگار را در اوکراین بکشند، روزنامه‌ها و رسانه‌های غربی چه واکنشی خواهند داشت؟
حتی زمانی که رسانه‌های خبریِ غربی، از کشته شدن روزنامه‌نگاران فلسطینی از زمان آغاز جنگ کنونی خبر می‌دهند؛ رسانه‌های غربی این کشتار را تلفات غیر عمدی جنگ می‌دانند. همین موضوع یعنی اتکای شدید روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران غربی به اسرائیل و جانبداری از آن‌ها در جنگ‌های اخیر این‌ عدم اطلاع‌رسانی‌ها و حتی تحریف‌ها را بیشتر و جدی‌تر کرده است.
کشتارِ عمدیِ غیرنظامیان!
یک مطالعه تجربی نشان داده که اسرائیل مرتباً و به عمد حملاتی را به قصد کشتار غیر نظامیان انجام می‌دهد. به گونه‌ای که اطمینان حاصل شود، رسانه‌های خبری ایالات متحده این دسته از تهاجمات را نادیده می‌گیرند و آن‌ها را کم اهمیت جلوه دهند.
در جریان نسل‌کشی کنونی نیز سازمان‌های خبری غربی نیز تمایل داشتند محتوای گسترده خبری مربوط به فلسطین در رسانه‌های اجتماعی را سانسور کنند. این اتفاق واقعیتی است که طرفداران آزادی بیان را نگران می‌کند. در این میان؛ به راحتی می‌توان به تعداد انگشت شماری از گزارش‌ها و تحقیقات خبری غربی اشاره کرد که در مورد برخی اقدامات اسرائیل در جریان نسل‌کشی فعلی انتقاد کرده‌اند. اما این گزارش‌ها در دریای رضایت از روایت‌های اسرائیلی و به طور کلی چارچوب‌بندی‌های طرفدار اسرائیل و ضد فلسطینی گم شده‌اند.