نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی گفت: دولت و شخص رییس جمهور برای فراگیر کردن وفاق باید اتاق فکر جامعی داشته باشند تا از ظرفیت کارآفرینان، مردم و نخبگان دانشگاهی، اقتصادی و اجتماعی از گرایش‌های سیاسی مختلف بهره ببرند. در این صورت خواهد توانست سهم بخش‌های خصوصی و تعاونی را از زیر ۱۰ درصد بالا بکشند.
حجت الاسلام والمسلمین سید رضا اکرمی در گفت و گو با ایسنا، گفت: کشورمان از نظر نیروی انسانی، منابع طبیعی، گردشگری، تنوع آب و هوایی و همسایه‌ها ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل فراوانی دارد، اگر این ظرفیت‌ها را به ریز بشناسیم و بتوانیم آنها را با کمک مردم فعال کنیم حتماً خواهیم توانست پیام وفاق ملی را در سراسر کشور نهادینه کنیم.
وی ادامه داد: به طور مثال در حوزه همسایه‌ها بیش از ۱۵ کشور وجود دارند که بازار بسیار خوبی از جهت میلیون‌ها نفر جمعیت در اختیار صنعتگران و تولید کنندگان ایران قرار می‌دهند. این کشورها عضو سازمان‌های منطقه‌ای به خصوص سازمان‌های بریکس و شانگهای هم هستند که دولت ایران می‌تواند در قالب این سازمان‌ها با کشورهای دوست و غیر همسایه نیز ارتباطات نزدیک اقتصادی برقرار کند.
اکرمی خاطرنشان کرد: کشورمان در حوزه تاریخی شهرها و مناطق بسیار دیدنی دارد که با فعال شدن اصولی و متناسب با شرایط روز جهان می‌توانیم صنعت گردشگری را به یکی از قطب‌های درآمدی کشور تبدیل کنیم. چین، روسیه، پاکستان، افغانستان، عراق، کویت، قطر، بحرین و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس با میلیاردها نفر جمعیت مستلزم شناسایی ظرفیت‌های دیپلماتیک و اقتصادی هستند. نهادینه کردن روابط ۲ و چند جانبه بین ایران و این کشورها تاثیر بسزایی در بهبود فضای کسب و کار و تبادلات اقتصادی با کشورهای دوست و همسایه دارد.
نماینده مردم تهران در دوره‌های دوم، سوم، چهارم، پنجم و هشتم مجلس شورای اسلامی گفت: مقامات مسئول و جریان‌های سیاسی داخلی باید بنشینند و با تعامل و همدلی منابعی که تحت نظارت یا کنترلشان است را در اختیار یکدیگر قرار دهند تا بتوانند با هم افزایی، بستر همدلی و مشارکت عمومی را به وجود آورند.
وی ادامه داد: به طور مثال در حوزه درمان بهترین اطبا و مراکز پزشکی را نسبت به کشورهای همسایه در اختیار داریم وقتی این داشته‌ها را قدر بدانیم و از سوی دیگر بتوانیم با کشورهای همسایه و دوست تعاملات دوسویه برقرار کنیم می‌توانیم طعم و نتیجه وفاق را بچشیم.
وی همچنین خاطرنشان کرد که در حوزه مهندسی نیز وضعیت مشابهی داریم که می‌توانیم از ظرفیت‌های درمانی و مهندسی کشور از یک طرف برای توسعه و تقویت روابط اجتماعی و اقتصادی با کشورهای دوست و همسایه استفاده کنیم و از طرف دیگر بسترهای رشد و برون رفت از شرایط نابسامان اقتصادی را به وجود آوریم.