سوء مدیریت، کلید واژه ای نام آشنا، اما پُردرد و شکننده، که مثل سایه شوم بر برخی نهادها سایه انداخته است، نه از ایده پردازی سر در می‌آورند و نه ابتکاری از خویش دارند، فقط ژست مدیریت می گیرند و بدون توجه به جایگاهی که با استفاده از کلید شاسی بدست آورده اند، در قبال مسئولیتشان هیچ تعهد و تخصصی ندارند. به راستی سوء مدیریت ها تا کی می خواهد به کشور لطمه و آسیب های جبران ناپذیر برساند؟ تا کی جان های پاک و بی گناه و معصوم را می خواهد قربانی گیرد، به کدامین دلیل؟ بعلت بی تخصصی و بی تعهدی؟ مگه در کشور با بحران قحط الرجال روبه رو هستیم، که برخی مدیران سفارشی در مدیریت بحران به جای حل موضوع به این مهم دامن می زنند و ایجاد بحران رو افزون می کنند. کشور ایران سالیان سالیان است از عدم نگاه فرآیندی و سیستمی به مدیریت های خُرد و کلان و در یک تعبیر ساده: از سوءمدیریت رنج می برد. ساختار غیرمتخصص و نیروهای انسانی ناکارآمد، بلای جان دولت ها بوده و هست. هدررفت منابع، عدم دلسوزی، سواستفاده های فراوان ریز و درشت که اگر به همین فرمان ادامه داده شود، اتفاقات خوبی منتظر ایران نخواهد بود. حذف و حاشیه نشینی مدیران کارآمد و لایق ، استفاده از افراد بی تجربه و غیرمرتبط ، بی برنامگی و اغراق آمیز بودن برنامه های دولتی ، ناهمگونی ساختار تشکیلاتی دولت ، رانت جویی و فساد اقتصادی ، انحصارطلبی و تعصب ورزی، اسراف منابع، فرصت سوزی، عدم بهره گیری از نخبگان و کارآفرینان و مشاوران با تجربه و ... در سوء مدیریت دولتی نقش داشته است. از سوی دیگر برای جلوگیری از اتلاف سرمایه کشور وسوء مدیریت ها لازم است هرکس در جایگاه مناسب با تخصص هایش به کار گمارده شود، یکی از ابعاد دیگر در برطرف کردن سوء مدیریت ها نگاه تخصصی به مقوله بسیار مهم (کارآیی) است چرا که این امر در جامعه صنعتی به نحو شایسته جواب داده است، استفاده از نیروی انسانی ماهر و آموزش دیده در موقع بحرانی تاثیر انکارناپذیری در پی خواهد داشت، لازمه رسیدن به این هدف‌ها گماردن افراد متخصص در جای خویش است، چرا که عکس این موضوع اتفاق بیفتد، یعنی اینکه امورات مهم به افراد ناتوان سپرده شود موجب هزینه های هنگفت و خسران و اتلاف سرمایه های کشور نیز می شود، کشور ایران بایستی همچون کشورهای صنعتی برای پیشبرد و رسیدن به چشم انداز مطلوب و مورد نظر، کارها و مدیریت ها رو باید به افراد ماهر، توانا وعلاقه مند بسپارد، شاید این کار به انحای مختلف توسط عده ای خاص و فرصت طلب مشکل آفرینی کنند ولی خروجی مثبتی در پی خواهد داشت. پرسش واقعی در اینجا مطرح می‌شود آیا تمام مشکلات به تحریم ها برمی‌گردد؟ خیر، واقعیت ها را باید گفت قسمت اعظم مشکلاتی که امروز گریبانگیر ملت شده از بی تدبیری و سوءمدیریت برخی از مدیران و مسئولین ناکارآمد است که بدون هیچ گونه برنامه ریزی و نظرات کارشناسی در بحران خواسته و نخواسته نقش آفرینی می کنند، تاوقتی نگاه و نگرش برخی آقایان در گرفتن مسئولیت ها انحصاری باشد کشور هیچ موقع روزهای خوش را نخواهد دید. ختم کلام اینکه کشور ما در برخی نهادها مشکل مدیریت دقیق و علمی دارد.