سرمقاله
صفحات روزنامه
اخبار آنلاین
شسفر چهار روزه ترامپ رییس جمهوری آمریکا به سه کشور عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس عربستان. قطر و امارات متحده عربی که هر سه کشور بر روی اقیانوسی از نفت قرار دارند و صاحب میلیاردها دلار نفتی اصطلاحاً پترو دلار هستند چند روز قبل انجام شد. سئوالی که برای صاحبنظران سیاسی و خصوصا رسانه های غربی مطرح است و هر روز به آن دامن میزنند و شاید هم برای خام کردن حکومتگران عرب لازم میدانند دایم تکرار کنند این که: ترامپ با نتانیاهو اختلاف پیدا کرده به این خاطر به تل آویو نرفت ؟! واقعیت این که، سفر ترامپ یک سفر تجاری بود؛ هدف رییس جمهور آمریکا انتقال پترولارها از حسابهای بانکی کشورهای عربی به بانکهای آمریکایی تحت عناوین مختلف نظیر: فروش تسلیحات به کشورهای ثروتمند عرب از جمله قرار داد ۱۴۲ میلیاردلاری فروش تسلیحات آمریکایی به عربستان بود قراردادی که کاخ سفید از آن به عنوان بزرگترین قرار داد دفاعی تاریخ یاد کرد و قراردادهای مشابه با دیگر کشورهای بسته شد از جمله فروش جنگندههای اف _ ۱۵ به قطر و جنگندههای اف _ ۳۵ به امارات . همچنین قطر قبول کرد ۱/۲ تریلیون دلار و امارات پذیرفت ۱/۴ تریلیون دلار در آمریکا سرمایه گذاری کنند ترامپ و مشاورانش به خوبی میدانند اعراب نسبت به اسراییل حساسیت دارند در نتیجه همزمانی سفر به کشورهای ثروتمند عرب و اسراییل میتواند در اعراب حساسیت ایجاد کند و بالتبع سرمایهگذاری دولت های ثروتمند عرب و انعقاد قراردادها را با چالش روبرو سازد بر این اساس ، ترامپ ترجیح داد کاری نکند که در بین اعراب حساسیت ایجاد شود ؛ حتی ترامپ برای جلب توجه اعراب و خوش شیرینی، حاضر شد اسم تاریخی را تحریف کند نام خلیج فارس را به خلیج.... تبدیل کند . تا زمانی که آمریکا برای اسراییل تسلیحات ارسال میکند و ترامپ کلید خاورمیانه را به نتانیاهو تحویل داده و تلآویو بیوقفه به کشتار ساکنان غزه ادامه میدهد به سختی میتوان باور کرد بین نتانیاهو و ترامپ اختلاف عمیق بروز کرده باشد؛ اگر در پاره ای از مسائل سو تفاهماتی رخ داده قابل توجه نیست و نباید جدی گرفت. زمانی باید باور کرد بین نتانیاهو و ترامپ اختلاف ایجاد شده، ترامپ کلید خاورمیانه را از نتانیاهو پس بگیرد اسلحه نفرستد نتانیاهو در تنگنا قرار دهد تا از کشتار ساکنان غزه و لبنان و سوریه دست بکشد . نرفتن ترامپ به اسراییل به جایش رفتن به کشورهای ثروتمند عرب را میتوان چنین گفت: شخصی که به رستورانی شیک با انواع غذا های لذیذ می رود نیاز نمیبیند به رستورانی با نان و پنیر کپک زده برود