تیم‌ملی با باخت در فینال کافا زنگ خطرها را برای حضور در جام جهانی به صدا در آورد.
به گزارش خبرآنلاین؛ کارنامه امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی ایران در نگاه اول پر از برد و نتیجه مثبت است؛ اما وقتی این آمار را کنار کیفیت رقبا می‌گذاریم، تصویری نگران‌کننده به دست می‌آید. تیم ملی ایران طی این دوره بیش از ۳۰ بازی برگزار کرده که اکثریت مطلق آن‌ها مقابل حریفانی با رنکینگ‌های پایین بوده‌اند. به بیان ساده‌تر، تیم ملی بیشتر با تیم‌هایی بازی کرده که حتی در جمع ۱۰۰ تیم برتر فیفا هم نیستند و این یعنی شاگردان قلعه‌نویی کمتر از همیشه در معرض آزمون واقعی قرار گرفته‌اند.
بردهای پرگل برابر حریفان ضعیف؛ آمارسازی به جای پیشرفت
افغانستان با رنکینگ ۱۶۱، ترکمنستان با رنکینگ ۱۴۰، هنگ کنگ با رنکینگ ۱۴۷ و اندونزی با رنکینگ ۱۲۹، بخشی از فهرست بلندبالای تیم‌هایی هستند که ایران مقابلشان جشن گل به پا کرد. پیروزی‌های پرگل مقابل چنین حریفانی نه تنها ارزش فنی چندانی ندارد، بلکه بیشتر شبیه آمارسازی برای بالا بردن رکورد بردهاست تا آماده‌سازی برای رقابت‌های سطح بالا. در واقع تیم ملی به جای آنکه مقابل حریفان قدرتمند محک بخورد، بازی‌های آسان انتخاب کرده تا «شکست‌ناپذیری» حفظ شود.
مشکل مقابل تیم‌های متوسطرو به بالا!
هر بار که سطح حریف بالا رفت، تیم ملی قلعه‌نویی به دردسر افتاد. مقابل روسیه (رنکینگ ۳۴) در تهران فقط یک تساوی گرفتیم. برابر ازبکستان (۵۵) در سه بازی رسمی به دو تساوی بدون گل رسیدیم و یک بار هم شکست خوردیم. مقابل قطر (۵۳) در جام ملت‌های آسیا شکست خوردیم و در انتخابی جام جهانی هم یک بار دیگر به همین تیم باختیم. این آمار نشان می‌دهد تیم ملی به محض اینکه با تیمی در سطح خودش یا بالاتر روبه‌رو می‌شود، توان برتری تاکتیکی ندارد و بیشتر به بازی بسته و ضدحمله رو می‌آورد.
بدون آزمون جدی به سوی جام جهانی ۲۰۲۶!
واقعیت تلخ این است که ایران به ندرت مقابل تیم‌هایی با رنکینگ زیر ۵۰ بازی کرده است. به جز ژاپن، روسیه و قطر، تقریباً هیچ حریف سطح بالایی در تقویم تیم ملی دیده نمی‌شود. نتیجه این کم‌کاری در انتخاب حریفان تدارکاتی، تیمی است که شاید روی کاغذ رکوردی عالی داشته باشد، اما در میدان واقعی تجربه‌ای برای مصاف با قدرت‌های جهان کسب نکرده است. این یعنی خطر تکرار ناکامی‌های گذشته در جام جهانی کاملاً جدی است.
کارنامه‌ای پر از تردید
آمار بردهای پرگل مقابل تیم‌های ضعیف شاید برای رسانه‌ها جذاب باشد، اما برای تیمی که خودش را مدعی صعود از مرحله گروهی در جام جهانی می‌داند، معنایی ندارد. تیم ملی قلعه‌نویی تا امروز از نظر نتیجه موفق بوده اما از نظر کیفیت فوتبال، پیشرفتی که هواداران انتظار داشتند را نشان نداده است. اگر تغییر رویکردی جدی در انتخاب حریفان و در تاکتیک‌های تیم ایجاد نشود، باید از همین حالا نگران آینده بود.