هشتادمین سالگرد سازمان ملل و دومین سالگرد طوفان الاقصی، تصویری تازه از معادلات جهانی ترسیم کرده است؛ فلسطین بار دیگر در مرکز توجه افکار عمومی و دولت‌ها قرار گرفته و اسرائیل در انزوای تاریخی گرفتار شده است؛ انزوایی که نتانیاهو می‌کوشد با کشتار بیشتر پنهان کند.
نشست هشتادمین سالگرد سازمان ملل نشان داد که دوران حاشیه‌راندن مسئله فلسطین به پایان رسیده است. تلاش غرب طی دهه‌ها برای پوشاندن جنایات صهیونیست‌ها با برچسب‌هایی چون «تروریسم» و «اتهامات هسته‌ای علیه ایران» دیگر نتیجه‌بخش نیست. این‌بار فلسطین به محور اصلی سخنان سران کشورها بدل شد؛ تا جایی که حتی فرانسه، از حامیان دیرینه تل‌آویو، رسماً از پذیرش کشور فلسطین سخن گفت. موج حمایت جهانی از فلسطین، همراه با تظاهرات و تحریم‌های مردمی، رژیم صهیونیستی را در عرصه‌های سیاسی، هنری، ورزشی و اقتصادی به گوشه‌ای بی‌سابقه رانده است. اعتراف صریح نتانیاهو به انزوای اسرائیل، سندی روشن از شکست راهبردهای گذشته و پیروزی مسیر مقاومت است.
کشتار بیشتر؛ راهبرد بقا برای نتانیاهو
بررسی کارنامه سیاسی نتانیاهو نشان می‌دهد که او برای فرار از بحران‌های داخلی و پرونده‌های فساد، همواره به جنگ و خونریزی متوسل شده است. هرگاه فشارها برای برگزاری انتخابات افزایش یافته، او جنگی تازه علیه غزه یا منطقه به راه انداخته است. در آستانه سال نو یهودی نیز وعده نابودی «محور ایران» را داد؛ وعده‌ای که بیش از آنکه نشانه توانمندی باشد، بیانگر نیاز او به ایجاد فضای جنگی برای تعویق انتخابات است. این نگاه جنون‌آمیز، حتی جان اسرای صهیونیست در بند مقاومت را بی‌ارزش جلوه می‌دهد و نشان می‌دهد که بقای سیاسی او بر هر چیز دیگری اولویت دارد.
واقعیت میدان و توهمات تل‌آویو
سخنان پرطمطراق نتانیاهو درباره «پیروزی در غزه» و «نابودی حماس» با واقعیت‌های میدان جنگ هیچ همخوانی ندارد. مقاومت غزه پس از ۲۳ ماه همچنان قدرتمند ایستاده و ارتش اسرائیل در آزادسازی اسرای خود ناکام مانده است. فرماندهان نظامی صهیونیست خود به ناتوانی در برابر حماس اعتراف کرده‌اند و ورود به نبرد شهری را معادل خودکشی می‌دانند. هم‌زمان، عملیات‌های موشکی و پهپادی یمنی‌ها اسرائیل را به استیصال کشانده و حتی آمریکا را به عقب‌نشینی واداشته است. تجربه جنگ‌های گذشته، از جمله جنگ ۱۲ روزه، نشان داده است که هر تهدیدی علیه ایران با پاسخی کوبنده و بازدارنده همراه خواهد بود؛ واقعیتی که تهدیدهای نتانیاهو را به شعاری توخالی تقلیل می‌دهد.
مسئولیت منطقه‌ای و جهانی
اصرار نتانیاهو بر ادامه جنایت و جنگ، خطر تشدید بحران در خاورمیانه را افزایش داده است. کشورهای منطقه باید با همگرایی سیاسی و حمایت عملی از مقاومت، به مقابله با این رویکرد جنون‌آمیز بپردازند. فشار افکار عمومی و دولت‌ها بر غرب نیز می‌تواند آنان را از مواضع تبلیغاتی به اقدامات عملی علیه تل‌آویو وادار سازد. دستاوردهای مقاومت در غزه و پذیرش گسترده کشور فلسطین در محافل جهانی نشان می‌دهد که تنها مسیر احقاق حقوق ملت فلسطین، مقاومت فعال است نه سازشکاری. هم‌زمان، ایران باید با حفظ انسجام داخلی و تقویت توان بازدارندگی، آماده پاسخگویی قاطع به هرگونه تهدید از سوی رژیم صهیونیستی باشد؛ چرا که آینده منطقه به تصمیم‌گیری‌های امروز وابسته است.