ایران در یکی از حساس‌ترین و سنگین‌ترین مقاطع اقتصادی خود قرار دارد. تحریم‌های بین‌المللی، محدودیت‌های مالی و بانکی، کاهش ارزش پول ملی و تورم ، معیشت شهروندان را تحت فشار قرار داده است. سفره‌های مردم کوچک‌تر شده است. در چنین فضایی، مجلس شورای اسلامی نه فقط نهاد قانون‌گذاری، بلکه باید تکیه‌گاه اعتماد و امید مردم باشد. در شرایط عادی، وظیفه‌ی نماینده قانون‌گذاری و نظارت است؛ اما در دوران چالش های معیشتی و اقتصادی، رسالت او سنگین‌تر از همیشه می‌شود. طبق اصل ۶۷ قانون اساسی، نمایندگان سوگند یاد می‌کنند که پاسدار منافع ملت باشند و در گفتار و کردار، تقوا و امانت را رعایت کنند. این پیمان اخلاقی، امروز معنایی تازه یافته است: نماینده باید در تصمیم‌گیری‌ها، نان و آینده‌ی مردم را محور بداند، نه رقابت‌های جناحی یا رسانه‌ای. کشور به سیاست‌ورزی مسئولانه نیاز دارد؛ تصمیم‌هایی که از پشتوانه کارشناسی، نگاه ملی و درک واقعیت‌های اقتصادی برخوردار باشد. تحریم‌ها تنها روابط خارجی را محدود نکرده‌اند، بلکه اثر مستقیم بر زندگی روزمره مردم گذاشته‌اند؛ از قیمت کالاهای اساسی تا وضعیت تولیدکنندگان و کارگران. در چنین شرایطی، مجلس می‌تواند با اصلاح ساختار بودجه، حمایت از تولید داخلی، بهبود نظام مالیاتی و مهار رانت و سوداگری، بخشی از بار تحریم را سبک کند. اصل ۷۶ قانون اساسی حق تحقیق و تفحص در همه‌ی امور را به مجلس داده است. اگر این اختیار با تخصص و نیت اصلاح‌گرانه همراه شود، می‌تواند به شفافیت، مبارزه با فساد و بازسازی اعتماد عمومی بینجامد. تجربه‌ی سال‌های گذشته نشان داده است که در شرایط فشار خارجی، اختلاف میان قوا به زیان کشور تمام می‌شود. مجلس در چنین دوره‌ای باید هم‌زمان منتقد منصف و یاور دولت در مسیر اصلاح باشد. این وادی ، راهبردی روشن برای رفتار پارلمانی است؛ تعاملی که استقلال مجلس را حفظ می‌کند، اما از همگرایی در مسیر منافع ملی غافل نمی‌ماند. مردم از مجلس انتظار شعار ندارند؛ انتظار کارآمدی و صداقت دارند. جامعه‌ای که با تورم بالای ۴۰ درصد، بیکاری جوانان و هزینه‌های سنگین زندگی روبه‌روست، از نزاع‌های سیاسی خسته است. نمایندگان باید بدانند هر طرح و تصمیم آنان مستقیماً بر سفره‌ی مردم اثر می‌گذارد. تصویب قوانین غیرکارشناسی یا طرح‌های پرهزینه بدون پشتوانه‌ی مالی، تنها فشار را افزایش می‌دهد و اعتماد را کاهش می‌دهد. اولویت امروز، کنترل تورم، تقویت تولید، ساماندهی بازار مسکن و حمایت از اقشار کم‌درآمد است؛ نه رقابت‌های جناحی و منازعات رسانه‌ای. مجلس می‌تواند در سخت‌ترین شرایط، مرکز ثبات و تعقل کشور باشد؛ به شرط آن‌که بر کار کارشناسی و نظارت مؤثر تکیه کند و از هیجان سیاسی فاصله بگیرد. نمایندگانی که با دوراندیشی و نگاه ملی عمل می‌کنند، سرمایه‌ی اعتماد مردم خواهند بود. در مقابل، کسانی که وقت خود را صرف حاشیه و جدال می‌کنند، از افکار عمومی فاصله می‌گیرند. در روزهایی که مردم با فشارهای معیشتی و اقتصادی روبه‌رو هستند، مجلس باید پناه و امید آنان باشد. تصمیم‌های امروز نمایندگان می‌تواند آینده‌ی کشور را رقم بزند؛ آینده‌ای که یا با عقلانیت و اتحاد ساخته می‌شود، یا با جدال و بی‌تدبیری دودش به چشم ملت می رود. مجلس اگر می‌خواهد در رأس امور باقی بماند، باید با صداقت، شجاعت و عقلانیت، صدای ملت باشد؛ مجلسی که برای نان، کار و آرامش مردم قانون می‌نویسد، نه برای جدال‌های سیاسی. مجلس، امروز می تواند خیلی از موانع و چالش ها را برطرف کند.