گروه بین‌الملل - شی‌جین‌پینگ روز گذشته (جمعه) در جریان چهاردهمین کنگره ملی خلق چین به اتفاق آرا برای سومین دور ریاست‌ جمهوری خود در این کشور انتخاب شد. به این ترتیب شی‌جین‌پینگ، رئیس جمهور چین تبدیل به اولین سیاستمدار چینی شد که این رکورد را کسب می‌کند.
در جریان انتخاباتی که در نشست چهاردهمین کنگره ملی خلق چین برگزار شد، شی‌جین‌پینگ هم به عنوان رئیس جمهوری خلق چین و هم به عنوان رئیس کمیسیون نظامی مرکزی این کشور انتخاب شد.
شی‌جین‌پینگ برای اولین بار در مارس ۲۰۱۳ به ریاست جمهوری چین رسید و بعداً در سال ۲۰۱۸ برای دومین دور پنج ساله ریاست جمهوری در این کشور انتخاب شد.
همچنان که شی‌جین‌پینگ در اواخر سال جاری میلادی ۷۰ ساله می‌شود، اینکه این سیاستمدار تا چه مدت در ریاست جمهوری باقی خواهد ماند نامشخص است. در سال ۲۰۱۸، چین محدودیت‌ها برای انتصاب دوره‌های ریاست‌جمهوری را حذف کرده و به این ترتیب شی‌جین‌پینگ را قادر ساخت برای سومین دور ریاست جمهوری و احتمالاً دوره‌های بیشتر نامزد شود. در واقع به گفته بسیاری از تحلیل گران، پس از اصلاحاتی که در قانون اساسی در سال ۲۰۱۸ صورت گرفت، شرایط برای باقی ماندن قدرت در دستان شی‌جین‌پینگ به صورت مادام العمر باقی خواهد ماند. امری که از زمان مائو به این سو در ساختار سیاسی چین و حزب کمونیست این کشور بی سابقه بوده است.
به گزارش اسپوتنیک، از زمانی که شی‌جین‌پینگ به ریاست جمهوری چین انتخاب شد، این کشور شاهد خروج بیش از ۱۰۰ میلیون نفر، به ویژه از جامعه روستایی این کشور از فقر بوده است. این رئیس جمهور چین در سال‌های اخیر، اتحاد مجدد چین و تایوان را اولویت اصلی دولت خود اعلام کرده است. او سال گذشته میلادی گفت که قصد دارد این هدف را تا سال ۲۰۵۰ محقق کند.
شی‌جین‌پینگ همچنین به عنوان رئیس جمهوری که توانست فساد را در چین تا میزان چشمگیری کاهش دهد اعتبار کسب کرده است. در سال ۲۰۱۸ او کارزاری برای مبارزه با فساد با شعار Saohei chu’e اجرا کرد؛ شعاری که تقریباً به معنای حذف سیاهی و از بین بردن شرارت ترجمه می‌شود. این کارزار سال گذشته به پایان رسید در حالی که طبق آمار رسمی دولت پکن، نزدیک به ۴۰۰۰۰ گروهک مجرم و شرکت فاسد در اثر اجرای آن برچیده شدند و ۵۰۰۰۰ مقام حزب کمونیست و دولتی نیز به دلیل کمک به آنها مجازات شدند.
به نوشته خبرگزاری اسپوتنیک، نتایج رای گیری برگزار شده در کنگره ملی خلق چین همچنین نشان داد که هان ژنگ به عنوان معاون رئیس جمهوری این کشور انتخاب شد.
قبل از این انتخابات، هان ژنگ به عنوان معاون نخست وزیر چین خدمت می‌کرد و بالاترین مقام مسئول چین در امور هنگ کنگ و ماکائو بود. او همچنین ریاست مشترک کمیسیون بین دولتی روسیه و چین در همکاری برای سرمایه گذاری و انرژی را بر عهده داشت. او از سوی دیگر رییس گروه هدایت بازی های المپیک زمستانی ۲۰۲۲ در پکن بود و در آن سال مشعل این بازی های المپیک را روشن کرد.
پارلمان چین همچنین طرح اصلاح شورای دولت این کشور را تصویب کرد.
پیشتر پارلمان چین طرحی را برای سازماندهی مجدد موسسات زیر نظر شورای دولتی این کشور - عالی‌ترین نهاد اجرایی دولتی چین - تصویب کرده بود. طرح اصلاحات نهایی با جزئیات مربوط به تغییرات آتی متعاقبا منتشر خواهد شد.
قانونگذاران چینی همچنین ژائو لجی را به عنوان رئیس کمیته دائمی چهاردهمین کنگره ملی خلق این کشور انتخاب کردند؛ سمتی که او را به عنوان رده بالاترین قانونگذار این کشور مطرح می‌کند. ۱۴ نفر نیز به عنوان نایب رئیس این کمیته دائمی انتخاب شدند.
لیو کی به عنوان دبیرکل این کمیته دائمی انتخاب شد. اولین نشست چهاردهمین کنگره ملی خلق چین در پنجم مارس افتتاح شد و کار خود را در ۱۳ مارس به پایان خواهد رساند.
اژدهای شرق در حال بیدار شدن است
به گفته بسیاری از تحلیل گران، سومین دوره ریاست جمهوری شی بر چین تاثیر قابل ملاحظه ای در سیاست خارجی و داخلی این کشور خواهد داشت. بر اساس پیش‌نویسی که هفته گذشته توسط وزارت دارایی چین منتشر شد، این کشور قرار است هزینه‌های دفاعی خود را در سال جاری ۷.۲ درصد افزایش دهد و به ۱.۵۶ تریلیون یوان (۲۳۰ میلیارد دلار) برساند. بر اساس داده های رسمی، بودجه دفاعی چین در سال گذشته نیز با ۷.۱ درصد رشد به ۱.۴۵ تریلیون یوان رسید که سریعتر از افزایش ۶.۸ درصدی در سال ۲۰۲۱ و افزایش ۶.۶ درصدی در سال ۲۰۲۰ بود. در سال ۲۰۱۹ نیز هزینه‌های دفاعی چین با ۷.۵ درصد افزایش به ۱.۱۹ تریلیون یوان رسید. این هشتمین سال متوالی افزایش تک رقمی در بودجه نظامی چین است که اکنون دومین بودجه نظامی جهان است.
چین همراه با بزرگترین ارتش دائمی جهان، بزرگ‌ترین نیروی دریایی جهان را دارد و اخیراً سومین ناو هواپیمابر خود را راه اندازی کرده است. به گفته ایالات متحده، این کشور همچنین دارای بزرگترین ناوگان هوایی در اقیانوس‌های هند و آرام است که بیش از نیمی از هواپیماهای جنگنده آن از مدل‌های نسل چهارم یا پنجم تشکیل شده است. چین همچنین دارای انبار عظیم موشک، هواپیماهای رادارگریز، بمب افکن‌هایی با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای، کشتی‌های پیشرفته و زیردریایی‌های هسته‌ای است.
به گزارش خبرآنلاین وانگ چائو، سخنگوی کنگره ملی خلق چین در مورد افزایش بودجه نظامی کشورش گفت: این بودجه مناسب و معقول است و برای مقابله با چالش‌های امنیتی پیچیده و ایفای مسئولیت‌های خود به عنوان یک کشور بزرگ مورد نیاز است. وانگ همچنین افزود: مدرن سازی ارتش چین تهدیدی برای هیچ کشوری نخواهد بود. برعکس، نیروی مثبتی برای حفظ ثبات منطقه و صلح جهانی خواهد بود. هزینه‌های دفاعی چین در مقایسه با ایالات متحده که در سال جاری بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار برای ارتش خود اختصاص داده است، هنوز کمرنگ است. اما تحلیلگران گفته اند که پکن بسیار بیشتر از مبالغ اعلام شده رسمی هزینه می‌کند.
پکن و واشنگتن در سال‌های اخیر بر سر تجارت، حقوق بشر و سایر مسائل اختلاف نظر داشته‌اند، اما ماه گذشته زمانی که ایالات متحده یک بالون چینی را که به گفته واشنگتن برای جاسوسی از آن استفاده می‌شد سرنگون کرد، روابط حتی بیشتر تیره شد، ادعایی که پکن به شدت آن را رد کرد. مقامات ارشد آمریکایی همچنین بارها هشدار داده‌اند که چین ممکن است در سال‌های آینده به تایوان حمله کند و به تحرکات نظامی پکن در اطراف تایوان اشاره کرده‌اند. یکی از مهم‌ترین نمایش‌های قدرت اخیر از سوی چین در اطراف تایوان در ماه اوت رخ داد، زمانی که مانورهای نظامی در اطراف جزیره تایوان به تلافی بازدید نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از این جزیره برگزار شد. علاوه بر ماجرای تایوان موضع گیری تهاجمی چین نسبت به هنگ کنگ و سین کیانگ، و حمایت پکن از روسیه در حمله به اوکراین، انتقادات و تحریم‌های بین‌المللی زیادی را علیه چین به همراه داشته است. این افزایش در بودجه نظامی آنقدری نیست که موجب نگرانی همسایگانش باشد به ویژه اینکه اخیراً ژاپن نیز تصمیم گرفت که در بازه زمانی ۵ ساله ۳۰۰ میلیارد دلار به بودجه های نظامی اختصاص دهد. با این حال، حتی حرکت آرام پکن در تقویت قوای نظامی تردیدهایی را پیرامون نیات این ابرقدرت نوظهور به میان کشیده است. تشدید اختلافات چین با فیلیپین، تایوان و ژاپن بعد از سال ۲۰۱۱ که با به روی کار آمدن شی‌جین‌پینگ ابعاد تازه ای نیز پیدا کرد، کم و بیش همه کشورهای شرق آسیا را به این نتیجه رسانده که دیگر نمی توان چین و جاه طلبی های ژئوپولیتیکی آن به منظور احیای حوزه نفوذ باستانی چین را نادیده گرفت. این واهمه تا کنون از یک طرف به استقبال بیشتر از تقویت حضور نظامی ایالات متحده و تعهدات دفاعی آن منجر شده و از طرف دیگر، این کشورها را نسبت به درگیری ولو ناخواسته میان چین و ایالات متحده نگران کرده است؛ منازعه ای که دیر یا زود همه این کشورها را نوعاً وارد گردابی ناشناخته از جنگ و بحران می کند. طبق برآوردها اگر چین با همین سرعت به رشد اقتصادی و تخصیص بودجه نظامی ادامه بدهد، تا سال ۲۰۳۰ یا در همان حوالی از آمریکا سبقت خواهد گرفت و البته کسی نمی داند که آیا پکن ابرقدرتی متفاوت از آمریکا و دیگر قدرت های بزرگ غربی طی دویست سال گذشته خواهد بود یا تکراری است از آنچه در سده های اخیر بر ملت های زیردست در اوراسیا گذشته است. در هر صورت، رشد اقتصادی و نظامی چین همچنان آهنگ آرام اما موثر خود را به سوی قله نظام جهانی ادامه می دهد و باید منتظر ماند و دید که چین چگونه جهانی را خواهد ساخت که بهتر از قبل یا شاید از جهانی خطرناک تر از قبل باشد.