محققان دریافتند که فریاد زدن و تنبیه بدنی بیشتر از والدین آرام و مداوم منجر به مشکلات عاطفی در کودکان می‌شود. 10٪ از کودکانی که در این مطالعه شرکت داشتند حتی با گذشت زمان بدتر شدند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد والدینی که به شدت فرزندان خردسال خود را تنبیه می‌کنند ممکن است آنها را در مسیری عدم سلامت روان قرار دهند.
محققان دریافتند که از بین 7500 کودکی که از 3 تا 9 سالگی دنبال شدند، حدود 10 درصد در گروه پرخطر قرار گرفتند که در آن علائم سلامت روان - از غم و اندوه مداوم گرفته تا رفتارهای غیرمستقیم - در طول سال‌ها بدتر می‌شد و کودکانی که والدین آنها اغلب از نظم و انضباط خشن، از جمله فریاد زدن یا تنبیه بدنی استفاده می‌کردند، حدود 50 درصد بیشتر از همسالان خود در آن گروه قرار می‌گرفتند.
در این مطالعه به نظر می‌رسد سبک‌های فرزندپروری «سازگارانه» برای سلامت روانی کودکان فوایدی داشته باشد. برای آن خانواده‌ها، رفتار و مسائل عاطفی کودکان در دوران کودکی معمولاً با گذشت زمان بهبود می‌یابد.
کاتسانتونیس سرپرست این مطالعه و محقق دکترا در دانشگاه کمبریج در بریتانیا می‌گوید: «این می‌تواند به این دلیل باشد که فرزندپروری منعطف حس قابل پیش‌بینی و امنیت را برای کودکان فراهم می‌کند که می‌تواند به عنوان محافظی در برابر بدتر شدن سلامت روان عمل کند.
به گفته او، وقتی والدین سازگار باشند، نشان می‌دهد که آنها “رابطه مثبت و مطمئنی با فرزند خود دارند، به موجب آن با فرزند خود گرم و پر محبت هستند، در حالی که مرزها و انتظارات روشنی را تعیین می‌کنند.”
این یافته‌ها بر روی بیش از 7500 کودک در ایرلند است که بخشی از یک مطالعه بهداشت ملی بودند. هنگامی که کودکان 3، 5 و 9 ساله بودند، والدین آنها پرسشنامه‌های استانداردی را تکمیل کردند که رفتارهای «درونی‌سازی» و «برونی‌سازی» کودکان را اندازه‌گیری می‌کرد.
علائم درونی کردن با احساسات مرتبط است - برای مثال وقتی بچه ها دائماً غمگین، مضطرب یا گوشه گیر هستند. علائم بیرونی شامل مشکلاتی مانند پرخاشگری، تکانشگری و سرکشی می شود.
به طور کلی، این مطالعه نشان داد که تقریباً 10٪ از کودکان الگویی از بدتر شدن علائم درونی یا بیرونی را در طول سال‌ها نشان دادند. در مقابل، اکثر بچه ها - حدود 84٪ - به طور مداوم در انتهای طیف علائم عاطفی قرار داشتند و از هر گونه مشکل رفتاری در دوران کودکی رشد کردند.
درصد کمی از بچه ها سطح علائم بالاتر از حد طبیعی داشتند، اما با گذشت زمان بهبودی نشان دادند.
معلوم شد که روشی که والدین رفتار کودک 3 ساله خود را مدیریت می‌کنند در مسیر سلامت روان فرزندشان کلیدی است. وقتی والدین به عنوان «والدین خصمانه» امتیاز بالایی (بر اساس گزارش‌های خود) می‌گرفتند، احتمال اینکه فرزندشان در گروه پرخطر قرار بگیرد، در مقایسه با بچه‌هایی که والدینشان در آن مقیاس پایین بودند، 50 درصد بیشتر بود.
والدین خصمانه به معنای فریاد زدن مکرر، تنبیه کردن غیرقابل پیش بینی، صدا زدن یا تنبیه بدنی کودک است.
گرگوری فوسکو، استاد مطالعات خانواده در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا گفت: با توجه به آنچه قبلاً در مورد این تاکتیک ها شناخته شده است، یافته های جدید تعجب آور نیست.
فوسکو که البته در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: «این استراتژی‌های والدینی خشن و بیش از حد واکنشی، کودکان را در معرض خطر قرار می‌دهد.