پس از سالها آشوب و ناآرامی در منطقه اکنون شاهد تحولات مثبت و متفاوت در منطقه به‌خصوص در دو کشور تاثیرگذار یعنی عربستان سعودی و ترکیه هستیم. به دلیل درهم تنیدگی کشورها تاثیر تحولات هر کشور بسرعت در کشور دیگر نمایان می‌شود. سالیان سال بود که منطقه خاورمیانه و همسایگان ایران در آتش اختلاف و دوگانگی و چندگانگی فرصت را ازدست دادند و از قافله توسعه عقب افتادند. پول نفت و ظرفیت‌های تولید ثروت صرف جنگ‌های فرسایشی، اختلافات قومی و مذهبی و انقلابات خشن می شد. البته معتقدم دست های خارجی در این عقب ماندگی بی تاثیر نبودند. اما بازیگران این صحنه نزاع خانمان سوز خود دولت‌های منطقه بودند. اکنون انگار شاهد یک خودآگاهی و حرکت در مسیر بهروزی این کشورها هستیم. گویا خاورمیانه دارد خود را باور می‌کند و دست بازی بزرگان را می خوانَد. پیش از این نوشتم که بن سلمان نقش یک مارتین لوتر را در منظومه متصلب وهابیت و جهان عرب ایفا میکند و در رقابت با نسل جدید شیوخ حاکم بر امارات و قطر سرعت قطار توسعه کشورش را دوچندان کرده است. با همین معیار هم از پلتفرم تقابل با ایران خارج و رویکرد آشتی جویانه را جایگزین نموده است. بی تردید تاثیر این راهبرد را ظرف چند سال آینده د رساخت کشور مدرنی بنام عربستان جدید خواهیم دید. در سوی دیگر کشور ترکیه با انتخابات اخیر ریاست جمهوری و پارلمانی سطحی از دموکراسی را به نمایش گذاشت که موجب حیرت جهانیان گردید. انتخابات با نرخ مشارکت ۹۳ درصد و تمکین ذی‌نفعان سطح دموکراسی را در منطقه ارتقا داد. بی‌شک تحولات فوق الذکر تاثیر خیره کننده ای بر انتظارات جامعه ایران خواهد گذاشت. جالب است که هر دو کشور تحت مدلی از اسلام گرایی به چنین استانداردی از سیاست و اقتصاد رسیده اند. از همین روی، می توان گفت استاندارد دولتداری در منطقه ارتقا پیدا خواهد کرد. ملت‌ها دیگر انتظارات خود را با استانداردهای بالاتری تنظیم می کنند. رویکرد جدید سعودی‌ها منطقه را بسوی صلح و آرامش می‌‌برد و نرخ رشد این کشور و دیگر همسایگان انتظار همسانی و همآوردی کشورمان در شاخص های اقتصادی را ایجاد خواهد نمود. انتهای سال جاری در ایران نیز شاهد انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری هستیم. باشاخص انتخابات ترکیه، ضرورت یک انتخابات رقابتی با مشارکت حداکثری حداقل انتظار است. البته این مهم با اما و اگر شدنی نیست؛ سرقیف انتخابات باید بنفع مشارکت و مردم برعکس شود. این نمی شود که در همسایگی ایران دموکراسی ۹۳درصدی ترکیه را داشته باشیم و درسوی دیگر اقتصاد عربستان با هدفگذاری نرخ رشد هشت و نیم درصد جلوه گری کند ولی در اینجا درب اقتصاد و دموکراسی برهمان پاشنه گذشته چرخد.