«آنی ارنو» نویسنده فرانسوی و جدیدترین برنده نوبل ادبیات در گفت‌وگویی عنوان کرد که این جایزه توانایی او را برای تمرکز بر نویسندگی مختل کرده است. به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، این نویسنده ۸۲ ساله در گفت‌وگو با «سالی رونی»، نویسنده ایرلندی در جشنواره چارلستون گفت که هرگز جایزه نوبل ادبیات را نخواسته و این جایزه مثل یک بمب در زندگی او افتاده و مانع از تمرکز او بر نوشتن شده است.
او ادامه داد: بنابراین بی‌رحمانه می‌گویم که جایزه‌ای را به دست آورده‌ام که هرگز نمی‌خواستم. جایزه نوبل به من رسید و مثل یک بمب در زندگی من افتاد. این یک اختلال بزرگ بود. از زمانی که برنده شدم، نمی‌توانم بنویسم. عمل نوشتن همیشه آینده من بود و بنابراین، این‌که نتوانم مشتاقانه منتظر نوشتن باشم، واقعاً برای من دردناک است.»
«آنی ارنو» که به خاطر شجاعت و تیزبینی‌اش در برملا ساختن ریشه‌ها، از خودبیگانگی و محدودیت‌های جمعی حافظه‌های شخصی موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۲ شد، همچنین گفت: «آن‌چه مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد خود جایزه نیست، بلکه صحبت‌های من با مردم است، وقتی به من می‌گویند که وقتی کار من را می‌خوانند، خودشان را می‌بینند. این احساس است که جایزه فقط متعلق به من نیست، بلکه متعلق به همه ماست. این برای من مهم است».
او که نگارش حدود ۲۰ کتاب را کارنامه دارد که مرز بین داستان و خاطرات را محو می کند، به «سلی رونی» نویسنده جوان ایرلندی گفت: «زمانی که نوشتن را در ۲۰ سالگی شروع کردم اعتماد به نفس نداشتم. وقتی من نویسنده جوانی مثل شما بودم، فکر نمی‌کردم نویسنده خوبی باشم…… پر از تردید و سؤال بودم.»
«رونی» از او پرسید که آیا نوشتن یک عمل عاشقانه برای دیگران است و «ارنو» پاسخ داد که عمل نوشتن ذاتا مبهم است؛ شما می‌توانید از نوشتن برای اخته کردن و کشتن استفاده کنید و در عین حال نوشتن می‌تواند جایگزینی برای رستگاری باشد... ادبیات همیشه پتانسیل اخلاق را دارد.»
«ارنو» همچنین درباره فرآیند نوشتن خود توضیح داد و گفت ترجیح می‌دهد بمیرد تا کاری را به پایان نرساند و اغلب روی چندین دست‌نوشته به طور همزمان کار می‌کند: «در سال ۱۹۹۹ همزمان روی داستان‌های “داستان یک زن” و “اتفاق” کار می‌کردم، داشتم رادیو گوش می‌دادم و مرثیه‌ای که دوستش دارم پخش شد که مرا به یاد سقط جنینم انداخت و پس از آن رمان “اتفاق” را در شش تا هشت ماه نوشتم و نتوانستم چیز دیگری بنویسم.»
آثار «آنی ارنو» تنها چند سالی است که در خارج از فرانسه به شهرت رسیده‌اند بویژه پس از ترجمه انگلیسی رمان «سال‌ها» در سال ۲۰۰۸، که نامزد جایزه معتبر بین‌المللی من بوکر در سال ۲۰۱۹ شد.
«ارنو» در سال ۱۹۴۰ متولد شد و در شهر کوچکی واقع در «نرماندی» بزرگ شد. او در «دانشگاه روآن» تحصیل کرد و سپس در مدرسه مشغول تدریس شد. «ارنو» در فاصله ۱۹۷۷ تا ۲۰۰۰ به عنوان استاد مشغول کار شد.
این نویسنده در بیش از ۲۰ کتابی که به چاپ رسانده، اغلب به روایت وقایع زندگی خود یا مردم اطرافش پرداخته است.
او نخستین رمان خود را در سال ۱۹۷۴ در فرانسه و در سال ۱۹۹۰ به زبان انگلیسی منتشر کرد. چهارمین کتاب او که با نام «جایگاه» منتشر شد، یک موفقیت ادبی برای او محسوب می‌شد.
«داستان یک زن» که نخستین‌بار در سال ۱۹۸۸ به فرانسوی منتشر شد و «جایگاه»، به آثار کلاسیک معاصر در فرانسه تبدیل شدند. «ارنو» در سال ۲۰۰۸ موفق شد جایزه ادبی «رنودو» را برای کتاب «سال‌ها» کسب کند.