اقتصاد ایران امروز بیش از هر چیز نیاز به چشم‌انداز روشن دارد. اهمیت این موضوع می‌تواند نمود خود را در رشد اقتصادی پایدار نشان دهد. در حالی که روندها در اقتصاد خود را با تورم همسو و هم‌گام کرده‌اند، حتی بازار سرمایه هم نگاهش به بالا رفتن قیمت ارز (کاهش ارزش پول ملی) است در حالی که باید نسبت به هرگونه ثبات سیاسی و اقتصادی برای سودآوری بیشتر تولید و خدمات واکنش مثبت نشان دهد روند برعکسی را طی می‌کند. تورمی که قطعا طی این سال‌ها ذینفعان قدرتمندی پیدا کرده و از هر گونه قیمت‌گذاری دستوری که منجر به شکل گیری بازارهای زیر زمینی می‌شود حمایت می‌کند. در این بین اما با نگاهی به رتبه آزادی اقتصادی در کشور و بررسی روند رشد صفر اقتصادی در دهه ۹۰ در می یابیم که شیوه‌های به کار بسته شده در اقتصاد با شکست روبرو شده است. نیاز اصلی در این بین قربانی کردن ذینفعانی است که منفعتشان نه از راه‌های مولد در اقتصاد کلان که از راه ذبح منافع عمومی به دست می‌آید. اگرچه همه این‌ آسیب‌ها به طور کلی در حرف و شعار برخی از تصمیم‌سازان نیز تجلی می‌یابد اما واقعیت در عمل تکیه بر همان شیوه‌های قدیمی است‌. به نظر می‌رسد در وضعیت فعلی ناگزیر از استفاده بیشتر از متخصصان در امور تصمیم گیری باشیم. حتی در حوزه‌های دیگر علوم انسانی مانند جامعه‌شناسی برای ایجاد یک تحول اقتصادی، بهره ببریم. بی‌تردید قرار نیست به یک باره تغییر این روندهای اشتباه، منجر به تحول مثبت آنی شود اما متخصثان علوم اجتماعی نیک می‌دانند که برای ایجاد هرگونه تحول چگونه باید مردم را همراه کرد. گاه برخی اظهارنظرها مبنی بر مقصر دانستن مردم برای وضعیت موجود با استدلال‌های غیر علمی تنها به شکاف بیشتر مردم و دولت می‌انجامد. بنابراین بهتر است به جتی این دست از اظهارات، متخصصان واقعی از هر طیف فکری را برای عبور از وضعیت فعلی به کار گرفت.