به نظر میر سد هر ملت و حاکمان آن وهمچنین هر گروه و جریانات فکری جامعه، می تواند و می بایست هر از گاهی، نسبت به اعمال و بینشهای خود ،در گذشته و حال و به ویژه اکنون ،تحول در اذهان وموضوع مراقبه‌، محاسبه‌، بازنگری تصحیح و تغییر را داشته باشد.
اصل برتری واصالت حقیقت وهسته مسایل متعدد مهم ایجاب می کند که در ادامه همین موضع ،روند تغییر پذیری واصلاح یک نظام ملی اجتماعی یا یک اردوگاه بزرگ سیاسی، حتی با تغییرات بنیادی در بینش‌ها و سیاست‌ها هم پیش برود. به‌ خصوص اگر منافع ملک و ملت صرفا هدف باشد و نتیجه ارزیابی گذشته‌ها، چندان مثبت و رضایت بخش نبوده باشد. البته برای کشتی بانی هر سیاستی نو ودیگر بدیهی است بایستی کشتی‌بانان جدید عهده دار اعمال واجرای سیاست دگر شوند. اگر فرضا در جریان یک حرکت اصلاحی، افراطی هایی صورت بگیرد ،در جبران افراط‌ها و افراطی‌گری‌ها، آیا با نفی اصول انقلاب و مفاد مواد قانون اساسی کشور نیز می توان پرداخت وارزشها و آرمانها و دعاوی و خاصه منافع ملک و ملت و کیان نظام را می‌توان نادیده گرفت.
بی‌ترید بی‌اعتنایی نسبت به چرخش‌های سیاسی – اقتصادی توسط صاحب منصبان کشوری یا جریانات فکری یا عدول از آن متضمن نفی وجود تاریخی و اجتماعی یک ملت و بی‌توجهی محض به خواست ملی ونیاز های سرزمینی است و لذا آن را به عنوان یک اصل متعارف در پر نوع تفکر وجبهه گیری سیاسی – اقتصادی واجتماعی می شناسم و این حقیقت را نه امثال من که دل در گرو توسعه ایران و تعالی ایرانیان داریم که تمام تجربه تاریخی ،تفکر منطقی وحکمت اجتماعی ملت‌ها درورای تمام مذاهب و مسالک اجتماعی، تایید می‌نمایند بنابراین اول اینکه هر گونه بازسازی وتغییر و تحول در سیاست ها ،تنها زمانی مشروعیت خواهند داشت که نسبت به این حقیقت پای بند و متعهد باشند ودوم اینکه در قبال حقیقت گو، احدی گارد نگیرد تا شاهد ترقی ایران ور شد رفاه عموم هموطنان نازنین خود باشیم.
حق نسبت با خود حق پنداری وبینشها و رفتار های سلیقه ای وافراطی که ملتی تاریخی، کهن وصاحب فضیلت ،واستعداد های انسانی طبیعی فراوان، حامل هویت و فرهنگی عظیم و افتخار آمیز، مدنیت بسیار درخشان، ملتی که در گذشته تاریخی خویش ملزمات و ارمغان‌ها و ارمغان‌هایی به جامعه بشریت ارایه داده است، فنا شود. بلکه می بایست در کنار ملل و امت‌های دیگر جامعه بشری باقی بماند و فعالانه، با مشارکت موثر همه منابع انسانی کشور با سلایق متعدد و ایرانیان وطن پرست و دلسوزان انقلاب وصاحبان سبک‌های متعدد زندگی جامعه و اقدام غیور ایرانی، در کاروان تعالی و ترقی بشری شرکت جسته و در کنار آن مهار تورم کمر شکن و ارتقای کیفیت سطح زندگی عموم هموطنان را فراهم آورد.
پر واضح است که هرگونه تغییرو تحول و تصحیح در بینشها و روش‌ها‌ هرگز نباید موجب تفرقه بیشتر در وحدت ملی و تعمیق شکافهای طبقاتی و تضعیف سرمایه‌های اجتماعی و اعتماد سوزی‌ها و ناامیدی‌ها و باور سوزی‌ها و فرار نخبگان و سرمایه‌های کشور و هم میهنان گردیده و گسترش امتیازات گروهی و نفی اشتراک اقشار مفید به استقلال و تمامیت و توسعه کشور و هویت ملی گردد، چرا که ورود این خصال زیانبار در هرجامعه یا تحریم و گاردگیری جریانات سیاسی با ارکان نظام جمهوری اسلامی ایران، آن را متزلزل خواهد ساخت و حداقل در کوتاه مدت استمرار حاکمیت پایدارچی‌های ضد مردم وایران وسلام ناب و آرمانهای انقلاب را کلید و جامعه اسلامی ایران، لباس نازیبای ذلت را خواهد پوشید.