میزان نارضایتی از عملکرد وزیر ورزش آنچنان بالاست که جامعه ورزش برای رفتنش لحظه شماری می کنند. حمید سجادی قهرمان اسبق دوومیدانی آسیا و هم او که در زمان علی سعیدلو در راس سازمان تربیت بدنی وقت برای دوره ای در مقام معاون ورزش قهرمانی ایفای نقش نمود،تلاش زیادی کرد که دردولت سیزدهم وزیر ورزش شود و با حمایت های ویژه از او که صد البته با همراهی جامعه ورزش نیز همراه بود، با رای لب مرز نمایندگان مجلس به خواست دیرین خود رسید و درست در همان شب انتخابش به اردوی تیم ملی تنیس روی میز رفت تا ضمن گپ‌و‌گفت با اعضای تیم با آنها نیز یکی دو دستی بازی کند. هر چند عده ای این عمل سجادی را نشان از ورزشی بودن و بی ریا بودن او تعبیر و تفسیر کردند،اما بسیاری نیز این عمل وزیر را سطحی و عوام گرایانه تفسیر کردند.چرا که فردی که از مجلس رای اعتماد می گیرد باید آنقدر دغدغه مند و برنامه محور باشد که لحظه ای را نیز برای توسعه و ارتقای ورزش هدر ندهد و با شاخصه عملگرایی، ورزش را همه جانبه توسعه دهد. اما دریغ که پس از گذشت دو سال از حضور وزیر باصطلاح ورزشی، درب بر همان پاشنه قدیم می چرخد و کار خاصی از سجادی سر نزده که آن را بعنوان شاخصه مدیریتی اش مثبت ارزیابی کنیم . مثال های متعددی از ناکارآمدی و بی مسئولیتی وزیر ورزش را طی این مدت می توان بر شمرد.از وضعیت نابسامان فدراسیون ها،شرایط بد حاکم بر باشگاههای فوتبال و‌حیف و‌میل های چند هزار میلیاردی در این بخش، بی توجهی به توسعه زیر ساخت ها و افزایش سرانه ورزش،انتخاب مدیران بر مبنای روابط تا ضوابط و ... که شاید توجه به عمده آنها در این مقال نگنجد. شاهد مثال از وضعیت نابسامان ورزش نیز سه کارت زردی است که وزیر ورزش از مجلس گرفته و بعضا نیز گفته شده از سجادی خواسته شده که استعفا دهد تا اینکه مورد استیضاح قرار گرفته و از سوی نمایندگان برکنار شود.کاری که برای دولت آقای رئیسی خوب نیست. در اینجا روی صحبت ما با رئیس جمهور محترم است که همیشه عدالت را مبنای سیاست هایش اعلام کرده و از وزرای دولتش نیز خواسته است که عدالت را در انتخاب‌ها و تصمیماتشان رعایت کنند. به‌ طور طبیعی یک بررسی اجمالی نشان می دهد که چقدر در ورزش ایران تبعیض وجود دارد وعدالت مغفول واقع می شود.برای یک نمونه می پرسیم برای تیم ملی والیبال جوانان ایران که هفته گذشته با شایستگی تمام قهرمان جهان شد،چه پاداشی در نظر گرفته شده است؟ امروز نه تنها والیبالیست‌ها، بلکه کشتی گیران،کاراته کاها،تکواندوکاران، وزنه برداران و همه و همه از بی توجهی‌ها گلایه دارند و معتقدند ایکاش یک دهم توجهی که به فوتبالیست های تیم ملی صورت می گیرد، شامل آنان نیز می شد. آقای رئیس جمهور، چه کسی مسئول برقراری عدالت در ورزش است و چرا هیچ زمان وزیر ورزش در جاهایی که باید حضور پر رنگی داشته باشد و به پرسش ها پاسخ دهد، حضور نداشته و یا از خود جا خالی داده است؟ آقای رئیس جمهور، نمی‌دانیم وزیر ورزش به شما گزارش داده اند که فقط در لیگ برتر فوتبال نزدیک به ۳ هزار میلیارد تومان هزینه می شود که از این مبلغ نصفش به جیب واسطه ها و کارچاق کن ها می رود؟ آقای رئیس جمهور بی‌شک شما بهتر از هر کسی می دانید که یک ریال از پول بیت المال نباید حیف و میل شده و به جیب کسانی برود که ورزش و فوتبال برایشان دکانی شده که حساب هایشان را از پول دولت انباشته کنند. می‌پرسیم مسئولیت این وضعیت آشفته متوجه کیست؟ آقای رئیس جمهور، بدیهی است هر ناکارآمدی در هر گوشه ای از بدنه دولت به پای دولت شما نوشته می شود. به عنوان کسی که سالها در ورزش عملکرد مدیران را رصد کرده و خروجی کارشان را نقد کرده، نمی توانم از عملکرد ضعیف وزیر فعلی ورزش به سادگی عبور کنم. ورزشی که اگر در آن خوب و موثر عمل شود، افتخار و بالندگی ملی به دنبال دارد و حیف است که با از دست دادن فرصت‌ها در ورزش،خودمان را به حداقل‌ها راضی کرده و نگران هزارها میلیارد تومانی در ورزش نباشیم که در اثر بی‌کفایتی مسئولان ورزش هدر می رود.آن هم ورزشی که در بستر درست و اصولی آن ورزشکاران به کمال خواهند رسید و اگر نیز نتوانند در عرصه ملی و بین المللی برای ایران عزیز افتخارآفرین شوند، به عنوان انسان‌هایی سالم و تاثیزگذار در خدمت برنامه‌های توسعه‌ای کشور در کلیه بخش‌ها خواهند بود. امیدواریم ورزش با انتخابی درست در ریل اصلی خود قرار گرفته و بیش از این سرمایه سوزی نکند.