سید محمد خاتمى در جمع اعضاى هیأت رئیسه جبهه اصلاحات ایران گفت: بله، اصلاح‌طلبان و بسیاری از مردم حق دارند و می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند، اما باید روزنه‌ای وجود داشته باشد که بتوان شرکت کرد.
به گزارش جماران، سیدمحمد خاتمى گفت: وقتى که می‌گویید در انتخابات شرکت کنید ما می‌گوییم شما آن‌ها را که نمی‌پسندید بیرون کرده و از حق شهروندی محروم کرده اید و راه‌ها را بر روی آن‌ها بسته اید. رئیس  جمهور اسبق کشور این سخنان را روز گذشته در جمع اعضاى هیأت رئیسه جبهه اصلاحات ایران که به دیدار وى رفته بودند، بیان کرد.
وى در ادامه این اظهارنظر خود گفت: بله، اصلاح طلبان و بسیاری از مردم حق دارند و می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند، اما باید روزنه‌ای وجود داشته باشد که بتوان شرکت کرد. البته این که اصلاح طلبان بخواهند در انتخابات شرکت کنند یا نه، بستگى به تصمیم جبهه اصلاحات دارد؛ اما بالاخره حکومت باید راه‌ها را باز کند، حتى راههاى حداقلى و نمی‌شود همه راه‌ها را بست و باز هم انتظار شرکت گسترده داشت.
خاتمى با بیان اینکه من بار‌ها دیدگاه خودم را از منظر اصلاح طلبى یادآور شده ام و حتى در مقدمه بیانیه ١٥ ماده‌ای بیان کرده ام این روند و روال حکمرانی که وجود دارد، نه به نفع مردم است و نه در دراز مدت قابل دوام!، افزود: از سوى دیگر ما نمی‌خواهیم نظام از پا درآید؛ زیرا همانطور که گفتم براندازی را نه ممکن می‌دانم و نه مطلوب و حتى معتقدیم بسیاری از کسانى که ادعای براندازی دارند، موفق نمی‌شوند و اگر هم موفق شوند از جمله با کمک نیرو‌های خارجی خواهد بود که در این صورت ایران ما دچار هرج و مرج و خسارت‌های فراوان‌تری خواهد شد و نیز رنج و مصیبتی بر مردم که خواسته اصلى آن‌ها زندگی کردن است، وارد مى شود که به مراتب بیشتر از حال و گذشته خواهد بود و ایران عزیز بیش از پیش آسیب خواهد دید.
رئیس دولت اصلاحات با تأکید مجدد بر این که ما هم با براندازی مخالفیم و هم با نحوه حکمرانی که وجود دارد، گفت: بنابراین به اینجا رسیدیم که خود اصلاحی شاید کم هزینه‌ترین و بهترین راه باشد. البته به شرطى که حاکمیت نظرات خیرخواهانه دیگران را تحمل کند و دست به اصلاح خود چه در ساختار، چه رویکرد و چه رفتار بزند.
وى اضافه کرد: ولی به نظر می‌رسد حاکمیت این پیشنهاد خود اصلاحی را هم یک نوع انحراف می‌داند و با آن نیز برخورد می‌کند و با شیوه و روشی که ما گفتیم نظام اصلاح شود و بماند و به هم نخورد، موافق نیست. در حالى که اگر خود اصلاحی صورت نگیرد به این معناست که حکومت در میان مدت به سمت خود براندازی پیش خواهد رفت. چرا که این روال حکمرانى، روالی نیست که بتواند تداوم داشته باشد.
خاتمى در ادامه به چرایى شکل گیرى جبهه پرداخت و گفت: یکی از مشکلات اساسی این است که در کشورهایى مثل ما و با این نحوه حکمرانی چیزی به عنوان حزب، سندیکا، صنف به صورت نهادینه جا نیفتاده و به رسمیت شناخته نمی‌شود. اگر ما حزب و صنف به معناى واقعى داشتیم، دیگرى نیازى به جبهه نبود. سابقه احزاب شاهد این ماجراست؛ آن‌ها یا قدرت ساخته اند و ابزاری در دست قدرت و یا متکی به بیگانه در خارج از کشور، و اگر هم استقلال داشته‌اند خیلی زود از صحنه خارج شده یا از کار افتاده اند. در حالى که احزاب باید قدرت ساز باشند و نه قدرت ساخته!
وى افزود: ما حزب به این صورت که در نظام‌های مردم سالار هست نداریم و چند حزب هم بودند که نتوانستند پا بگیرند چرا که یا مردم به آن‌ها اعتنایی نکردند و خود به خود از بین رفتند و یا حکومت اجازه رشد به آن‌ها نداد؛ بنابراین به گروه‌هایی با سلایق مختلف اصلاح طلبى که عنوان حزب و یا تشکیلات را دارند، گفته شد بیاییم این پراکندگی را سامان دهیم و گروههایى که به هم نزدیکترند، به طور موقت جبهه تشکیل دهند.
خاتمى با بیان اینکه جبهه به این معنا نیست که در آن اختلاف وجود ندارد، گفت: همانطور که میان دو حزب و یک جناح هم اختلاف وجود دارد، در جبهه هم اختلاف هست. جبهه‌ای که در درونش اختلاف نباشد معنا ندارد. اما مهم این است که با تدبیر و عقلانیت کاری کنیم که اختلاف حل شود و به نزاع تبدیل نگردد. البته این کار مهمی است که مدیریت و هیأت رئیسه جبهه باید انجام دهند و ضمن رعایت بی طرفی نسبت به همه افراد و گروهها، اهداف و وجوه مشترک میان آن‌ها را پیدا کرده و به حفظ انسجام و وحدت کمک کنند.
وى تأکید کرد: البته ضمن آن که اختلافات در جبهه را باید به رسمیت شناخت، اما یک چارچوب و اصولی هم باید تعریف شود تا بر اساس آن چارچوب هر نوع فعالیتی انجام گیرد، به خصوص در تصمیمات خاص! به این معنا که بحث و صحبت شود و نظرات مختلف با هم برخورد کند و به یک جمع بندی برسد. سپس وقتى جبهه با روشی دموکراتیک به یک جمع بندی با رأی اکثریت رسید، نتیجه آن باید عملی شود. اگر کسى در جبهه برخلاف اصول و معیار‌ها و آن چارچوب عمل کرد، قابل قبول نیست.
خاتمى گفت: وقتی می‌گویند انسجام، به این معنا نیست که همه تابع یک نظر باشند. اما اگر چارچوبی پذیرفته‌ایم، انسجام و منطق حکم می‌کند در عمل نظر اکثریت مبنا قرار گیرد و باید انجام شود.
نه این که اگر نظرات افرادی، رأی اکثریت را نیاورد بگویند ما مى رویم و نظر خودمان را انجام می‌دهیم، این که صحیح نیست و نمى شود فردی بگوید، چون این نظر جبهه را قبول ندارم پس خلاف آن را انجام می‌دهم، این غیر منطقی است.