در حالی که جو بایدن رئیس جمهوری جو امریکا میزبان نشست سه جانبه سران در کمپ دیوید با حضور فومیو کیشیدا و یون سوک یول رهبران ژاپن و کره جنوبی بود به ترتیب دو پرسش در دستور کار قرار دارد. آیا بایدن خواهد توانست دو کشور که سابقه طولانی در دشمنی و جنگ با یکدیگر دارند را به اتحادی ثمربخش بکشاند؟ آیا این اتحاد به یک مینی ناتو یا ناتوی کوچک واقع در آسیا تبدیل خواهد شد؟
روزنامه نیویورک تایمز گزارش داده که ایالات متحده به طور جداگانه با هر دو کشور متحد بوده با مقام‌های دو کشور گفتگو‌هایی داشته است. با این وجود، دشمنی‌های تاریخی بین کره جنوبی و ژاپن به دلیل اقدامات اشغالگرانه ژاپن در دهه‌های اخیر در شبه جزیره که در سال ۱۹۴۵ میلادی به پایان رسید وجود داشته است.
با این وجود، رئیس جمهوری کره جنوبی گام‌هایی را به سوی نزدیکی بیش‌تر به ژاپن برداشته است. این روزنامه اشاره کرده این تحرکات منجر به ایجاد امید به همسویی نزدیک‌تر و پایدارتر بین دو کشور شده است. این صف بندی جدید شامل تعهد به مشورت در مورد تهدیدات امنیتی است.
به گزارش گلوبال تایمز چین، چنین تعهدی خشم مقام‌های چینی و کارشناسان سیاست خارجی آن کشور را برانگیخته است. آنان این توافق را یک ناتوی کوچک قلمداد می‌کنند که هدف از آن تحکیم تسلط امریکا بر آسیا است. صدای آمریکا بنگاه سخن پراکنی دولت آن کشور نیز اشاره کرده که مقام‌های کره شمالی بایدن را متهم کرده اند که با برگزاری نشست در هفته جاری نسخه آسیایی ناتو را آماده است. با این وجود، مقام‌های امریکایی می‌گویند اتحاد بین سه کشور در اجلاس سران در سطح یک اتحاد نظامی رسمی نخواهد بود.
آنچه مفسران می‌گویند
چاد دی گوزمن در نشریه تایم نوشته است که هدف از نشست سه جانبه تقویت شراکت‌های امنیتی در بحبوحه تنش‌های فزاینده در آسیا و اقیانوسیه است. با این وجود، یک کارشناس به او می‌گوید که آن منطقه از نظر سیاسی و اقتصادی برای تشکیل اتحادی به سبک ناتو بیش از اندازه متنوع است.
برخی از کشور‌های آسیایی مانند کامبوج و میانمار در اردوگاه چین هستند. کشور‌های دیگر مانند هندوستان با دقت از جانبداری یا مخالفت با ایالات متحده یا چین خودداری ورزیده اند. با این وجود، مهم‌ترین عاملی که در برابر ناتوی آسیایی تاثیر می‌گذارد اتکای اقتصادی منطقه به چین است. علاوه بر این، همان طور که یکی دیگر از کارشناسان اظهار داشت جنگ در اوکراین نشان می‌دهد که برای دریافت حمایت ناتو، نیازی به عضویت در ناتو نیست.
به گزارش فرارو، بلومبرگ در سرمقاله خود نوشت: بزرگترین جایزه این اجلاس اعتراف به سبک و شیوه ناتو است که حمله به یکی، حمله به همه است. چنین بیانیه‌ای قطعا توجه چین و کره شمالی را جلب خواهد کرد و کار را برای آن دو کشور به منظور انکار آن دشوارتر می‌سازد. ژاپن و کره جنوبی به دلیل تلاش برای حل و فصل اختلافات قدیمی خود شایسته تقدیر هستند. اکنون وظیفه رهبران کشور‌ها این است که اتحاد خود را قبل از تغییر مجدد احساسات مستحکم کنند.
دانیل آر. دی پتریس متخصص امور دفاعی و خارجی در اینترپریتر می‌نویسد: چین در اتحاد سه جانبه جدید عصبانی خواهد شد. او معتقد است که چین بر این باور خواهد بود که واشنگتن در حال ایجاد روابط نزدیک‌تر با ژاپن و کره جنوبی است، زیرا روابط نظامی عمیق‌تر آمریکا، کره جنوبی و ژاپن را برای مهار قدرت چین ضروری می‌بیند به همین ترتیب علیرغم آن که امریکا هیچ گونه قصدی برای حمله به کره شمالی ندارد کیم جونگ اون رهبر کره شمالی متقاعد شده که اتحاد سه کشور امریکا، کره جنوبی و ژاپن تهدیدی برای آن کشور خواهد بود.
این بدان معناست که چین و کره شمالی ممکن است روابط خود را با روسیه در واکنش به نشست هفته جاری تقویت کنند. پیام آنان به کاخ سفید مشخص خواهد بود: اگر خواهان رویارویی بین بلوک‌ها هستید دقیقا این همان چیزی است که به دست خواهید آورد.
پس از آن چه خواهد شد؟
روزنامه واشنگتن پست گزارش می‌دهد که این نشست احتمالا به یک پیمان دفاعی دسته جمعی به سبک ناتو منتهی نخواهد شد. به گفته یکی از تحلیلگران پیام آن نشست این است که نمی‌توان این سه کشور را از یکدیگر جدا و تقسیم کرد و نمی‌توان بر اتحاد میان آنان غلبه کرد. این بدان معناست که سه کشور رزمایش‌های نظامی مشترک سالانه را انجام خواهند داد و به اشتراک گذاری اطلاعات قوی در مورد تهدید هسته‌ای متوجه از جانب کره شمالی را آغاز خواهند کرد. نیکی آسیا نیز گزارش داد که به طور مشابه این اجلاس منجر به تشکیل خط سه کشوری خواهد شد تا سه کشور بتوانند در مواقع بحران راحت‌تر با هم ارتباط برقرار کنند.
رهبران چین البته از این پیشرفت خوشحال نیستند. سخنگوی وزارت خارجه چین گفت: پکن با اقداماتی که تقابل را تشدید می‌کند و امنیت استراتژیک دیگر کشور‌ها را به خطر می‌اندازد مخالف است.
یک تحلیلگر به روزنامه ساوت چاینا مورنینگ پست چاپ هنگ کنگ می‌گوید هر گامی که ایالات متحده برای تقویت اتحاد‌ها در آسیا برمی دارد احتمالاً پاسخی مشابه از سوی چین به دنبال خواهد داشت. به نظر می‌رسد که دو طرف در هر حال مهار یکدیگر هستند.