بارها نوشتم، حداقل انتظار مردم در شرائط کنونی، اصلاحات از درون و تغییر رفتاری و ساختاری و اصلاح رویکردها می‌باشد. این حداقلِ خواسته های اکثریتِ ملت است. با هر نوع مکانیزمی می توان دریافت که این مطالبه اکثریت است. این را نیز بارها گفته ایم (و البته روشن است) که نارضایتی از وضع موجود تنها نقطه مورد اجماع همه جریانات سیاسی است. اکنون همه جریان ها در نامطلوب بودنِ وضعِ موجود توافق دارند. اما میزان بدی وضع کنونی و چرایی این وضعیت و چگونگی راه برون رفت از آن، مورد اختلاف است. یک اقلیت ده درصدی معتقدند، وضع آنچنان خراب و بغرنج است که راهی برای نجات و اصلاح وجود ندارد و کشور نیازمند، براندازی و انقلاب از بیرون می باشد.
این گروه خود به صدها شاخه و گروه قابل تقسیم هستند؛ سلطنت طلب یک نسخه می‌پیچد و جمهوری خواه سکولار نسخه دیگری تجویز می‌کند و … در نقطه مقابل نیز پاره ای وضع کنونی را مطلوب ارزیابی می‌کنند. اینان کشور را غرق در دستاورد می‌بینند و معتقدند نباید کوچکترین تغییری در دست فرمان فعلی رخ دهد و این راهی که می رویم درست ترین و سریع ترین راه سعادت است. کسانی که هر نوع تغییر را عناد و دشمنی و توطئه دشمن می پندارد. این پاره از ملت، چیزی حدود ده درصد است.
اما اکثریت هشتاد درصدی از ملت هستند که هم معترض به وضع کنونی هستند و هم خواهان تغییر در فتارها، رویکردها و بعضاً اصلاح ساختارها هستند. یعنی هم مخالف وضع موجودند و هم به دنبال راه نجاتی کم هزینه و از درون کشورند. جالب است قدم‌های کوچکی که گاهی توسط بخش هایی از حاکمیت در مسیر مطالبات مردم برداشته می‌شود نیز توسط بخش های دیگری وتو می شود. یعنی انگار بخشی از حاکمیت تبدیل شده اند به شوالیه های شمع خاموش کن. یکی از آن قدم ها ،طرح شفافیت قوا بود که توسط همین مجلس تصویب شد ولی با تبلیغات زیاد و پس از حدود شش ماه کش و قوس در نهایت توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام خلاف سیاست های کلی نظام تشخیص داده شد و به بایگانی سپرده شد. طرح شفافیت قوا در مجلس دهم توسط حقیر ارائه گردید و دوفوریت آن تصویب شداما عمر نمایندگی بنده و همکارانم تمام شد. همان طرح توسط نمایندگان کنونی البته با حذف بخش های انتصابی طرح ،به جریان افتاد و شمع امید کوچکی در جامعه روشن کرد اما شوربختانه توسط مجمع وتو شد. هیچ روشنایی از دید “شوالیه های شمع خاموش کن” پنهان نمی ماند. این اقدامات نشان می دهد که برغم مطالبه تغییرات توسط اکثریت ملت (هشتاد درصد) همچنان بخش هایی مقاومت حداکثری دارند. یعنی همچنان نمایندگان اقلیت ده درصدیِ دلبستگانِ وضع موجود، قدرتمندتر از اکثریت هشتاددرصدی هستند.