در صبحگاه روز یکشنبه بیست و سوم ماه مهر در کنار اخبار دردناک حملات وحشیانه اسرائیل علیه مردم بی‌دفاع غزه، خبر به قتل رسیدن داریوش مهرجویی کارگردان بلند‌آوازه کشور و خالق آثار سینمایی ارزشمند و همسر جوانش وحیده محمدی‌فر را در ویلای محل زندگیشان در زیبا‌دشت فرح آباد شهرستان فردیس استان البرز در فضای مجازی خواندم؛ ضمن تاثر عمیق از این عمل زشت و قبیح و تسلیت به بازماندگان و دوستان و اهالی هنر و مردم ایران که با آثار سینمایی مرحوم مهرجویی آشنایی دارند، به بیتی از منظومه معروف افتادم: چرا باید کنام شیر را توپ بستن، به چه دلیل باید به منزل مسکونی یک فیلمساز خلاق در عرضه هنر و مبتکر سینمای نو شبیخون زد و اینچنین در دل شب در محل زندگی یک کارگردان فیلم‌های سینمایی، وی را سلاخی کرد. با آثار سینمایی مهرجویی با فیلم گاو آشنا شدم و به دنبال آن، تعدادی از دیگر فیلم‌های وی که هر کدام می‌تواند پیامی به جامعه داشته باشد را در سینماهای کشور دیدم و با اینکه با صنعت سینما و تکنیک‌های آن آشنایی تخصصی ندارم ولی به حد خودم از خبرگی وی در تولید آثار با ارزش لذت بردم. درمورد قتل مرحوم مهرجویی و همسرش نمی‌خواهم پیش از بررسی‌های لازم پلیسی و قضایی و اطلاعاتی، هیچگونه قضاوت و اظهار نظری داشته باشم ولی این انتظار وجود دارد که مقامات ذی‌صلاح که در حال تحقیق و بررسی هستند، از ابتدای کار، هدفشان را بر کشف حقیقت بگذارند و آنچه واقعیت دارد را به اطلاع عموم برسانند، زیرا تجربه در حوادث مشابه گواه بر این است که اتفاقاتی با این درجه از اهمیت که چشم‌ها به آن دوخته و در جامعه حساسیت ایجاد کرده را هرگز نمی‌توان برای مدت طولانی در خفا نگه داشت. جامعه ما به حد کافی در التهاب قرار دارد، باید مسئولان انتظامی و اطلاعاتی و قضایی با تمام قدرت به یافتن قاتل یا قاتلین همت کنند تا هرچه زودتر شناسایی و دستگیر شوند و بر التهابات جامعه افزوده نشود.