جنگ اسرائیل و حماس وارد مرحله بسیار حساس و البته خطرناکی شده است. حجم جنایت و کودک کشی صهیونیست‌ها به حدی است که حامیان این رژیم را هم شرمنده کرده است. از سویی بی‌تفاوتی در مقابل جنایت این رژیم و عدم مهار این وحشیگری می‌تواند جسارت رژیم صهیونیستی در گسترش خوی آدم‌کشی و تعرض سرزمینی‌اش به دیگر سرزمین‌ها از جمله لبنان، سوریه و… را تقویت کند. در این مدت خود شاهدیم که سازمان ملل فاقد هرگونه ابتکار عمل در کنترل اوضاع می‌باشد. اسرائیل عملاً به ریشخند تمام قوائد و نهادهای بین‌المللی نشسته است. میزان مقاومت حماس در مقابل حجم عظیم کمک‌های تسلیحاتی غرب به صهیونیست‌ها نیز بالاخره حدی دارد. میزان آوار بمب‌ها بر سر غزه باورنکردنی است. اسرائیل نشان نمی‌دهد که حد یقفی برای حمله و بمباران دارد. حال سؤال این است که آیا در این شرایط ایران بعنوان محور مقاومت باید وارد جنگ با صهیونیست ها بشود یاخیر؟ تاکنون دو گروه به این سؤال با انگیزه های متفاوت پاسخ مثبت داده‌اند؛ نخست بخشی از نیروهای انقلابی داخلی هستند که مدعی اند برای نابودی اسرائیل فرصتی بهتر از شرایط کنونی نیست. اینان می گویند نفرت عمومی جهانی علیه اسرائیل هر اقدامی علیه این رژیم را مشروع می‌سازد. از سوی دیگر معتقدند غرب درنتیجه جنگ اوکراین در نقطه ضعف مفرط بسر می‌برد و نیروهای مقاومت در اطراف اسرائیل در آمادگی کامل می باشند. آشفتگی داخلی اسرائیل نیز مزید علت می باشد و اسرائیل را در موقعیت آسیب پذیری قرار داده است. با این استدلال مدعی هستند که ابزار مادی و مشروعیت بالایی جهت حمله به اسرائیل فراهم است و ایران باید فرصت را غنیمت شمارد و با ورود به جنگ کار را تمام کند. در سوی دیگر تلاش بنیامین نتانیاهو نخست وزیر تندروی اسرائیل وربع پهلوی بر درگیر کردن ایران متمرکز شده است. البته اینان امید به این دارند که این درگیری به جنگ مستقیم ایران با آمریکا و غرب منتهی شود در غیر این صورت نتانیاهو نیز نسبت به عواقب این رویارویی واقف است و درگیری با ایران به تنهایی، برایش کابوس دهشتناکی است. ولی می داند که این درگیری به احتمال به جنگ مستقیم ایران و آمریکا منجر می شود. اما سیاست درست همان است که رسماً اعلام و دنبال شده و آن اینکه ایران به هیچ وجه بنای درگیری مستقیم ندارد. خوشبختانه زمین بازی تغییرکرده است پیش ازاین ایران در زمین تقابل مستیم با اسرائیل بود اما اکنون با حضور نیروهایی نیابتی این زمین تغییر کرده است. سیدحسن نیز با هوشمندی بر تغییر زمین بازی تاکید کرد و نشان داد که فعلا نیازی به حضور تمام قد حتی حزب‌الله هم نیست. شبکه نیروهای نیابتی اصلاً یعنی بازدارندگی؛ یعنی حمایت از این شبکه اساساً برای این است که جنگ مستقیمی درنگیرد. جریان مقاومت هم به لحاظ لجستیک و هم توان تصمیم گیری، به بلوغ لازم دست یافته است. امروز خود شاهدیم که جریان مقاومت از توان بازدارندگی لازم نیز برخوردار است. سکوت سیدحسن آنچنان برایشان رعب انگیز بود که بمب‌های هسته‌ای چنین توانی را ندارند. بنابراین ایران به درستی به مهار جنگ در مرزهای اسرائیل می‌پردازد. حفظ حدود این جنگ در مرزهای رژیم صهیونیستی یعنی پیروزی مقاومت و دست بالای راهبردی ایران.