بی تردید تشخیص سوی درست تاریخ شاخص مهم رستگاری در تاریخ بحساب می آید. تاریخ بشر را انتخاب های غلط و درست شکل داده است. آنانکه نام و نشان ماندگار دارند کسانی هستند که سوی درست تاریخ ایستادند. تشخیص سوی درست و غلط تاریخ البته سخت هست. درست نمایی و غلط نمایی غبار تشخیص را زیاد کرده است‌. معیار درست و غلط خیلی سخت نیست ولی مصداق این معیار مشکل می باشد. مطابق معیار مشترک بشری، ظلم سوی غلط تاریخ و دفاع از مظلوم سوی درست تاریخ است. صداقت سوی درست تاریخ و دروغ سوی غلط تاریخ است. انسانیت، محبت و عدالت سوی درست است. این معیارها، تا ابدیت همین است. ظلم تحت هیچ شرایطی موجه نمی شود. عدالت در هر موقعیتی فضیلت است. به یاددارم یکی از تئوریسین های تندروی جریان اصولگرا، چند سال پیش نظری مشعشع دادند اینکه "تثبیت ولایت بر اجرای عدالت مقدم است". این نظر نه با عقل و فطرت سازگار است و نه با سیره نبی و عترت. بگذریم. غرض اینکه هر فضیلتی را می توان به دادگاه عدالت برد. هر ارزشی را می توان به مقراضِ انسانیت، قضاوت کرد. این ابَرارزش ها تاریخ و جغرافیا ندارند. در هیچ شرایطی صدای ناله مظلوم را نباید نشنید. امروز سوی درست تاریخ جریان صهیونیسمِ کودک‌کش نیست. فریاد مادرِ فرزندمرده و معصومیت کودکانِ تکه تکه شده غزه ای همه و همه نشان می دهد که سویِ درست تاریخ نتانیاهو و آمریکا نیست. هرکس در نقطه کنونی اگر برای کودکان معصوم و مردم بی پناه غزه بغض کند و در دل از اسرائیل و حامیانش منزجر شود حتماً دلش به سوی درست تاریخ تنظیم شده است. روی سخن این یاداشت با هموطنان عزیزی است که به دلیل اعتراض و زاویه با جمهوری اسلامی بعضاً در محاوره و یا رفتارهای جمعی گرفتار نوعی بی تفاوتی درخصوص ظلم عریان بر ملت مظلوم فلسطین شده اند. دوستان عزیز! تظاهر کلامی در رضایت نسبت به جنایت عریان کنونی دارای تبعات روحی و روانی خواهد بود. می توان نسبت به جمهوری اسلامی معترض بود اما خود را در جبهه غلط تاریخ نیز تعریف نکرد. اعتراض جهانی نسبت به نسل کشی کنونی کمک می کند تا نظم بشرساخته به عدالت نزدیک شود. سکوت و رضایت در مقابل جنایات رژیم آدم کش صهیونیسم، به حاکمیت جانیان و خونخواران کمک می کند و تاریخ سیاه تکرار خواهد شد. پر واضح است سوی درست تاریخ آه و ناله زنان و کودکان غزه ای است. شک نکنید در این منطقه با هیچ منطقی نمی توان اسرائیل را در جبهه درست تاریخ گذاشت. حتی حامیان سنتی این رژیم سرافکنده اند و روی دفاع ندارند. صدای همه جهان درآمده است. با همه روایت سازی ها و پروپاگاندای صهیونیسم و آمریکا، باز هم این ظلم به قدری آشکار است که افکار عمومی جهان را علیه خود بسیج کرده است. هیچ گاه اینچنین کف خیابان غرب در نقطه مقابل سیاست های رسمی، یکصدا نایستاده بود. این ظلمی آشکار است و نباید مخالفت و ناراحتی از سیاست های داخلی باعث شود که این ظلم را ندید و با چنین ظلمی ولو به صورت زبانی همدلی کرد. یکی از نقدهای وارد بر پاره ای از اصولگرایان همین است درحالی که مدعی اند در منطقه جانب مظلوم را گرفته اند اما مظلومان داخلی را نمی بینند. میان این موضع و کسانی که در داخل منتقد هر ظلمی اند ولی در خارج به مظلومان طعنه می زنند تفاوتی وجود ندارد. جانب درست تاریخ این است که همزمان هم در داخل و هم در خارج جانب مظلومان را گرفت.