برخی از مدارس غیرانتفاعی به جای تکیه بر مسایل آموزشی و رویکردهای تربیتی اصول و مبنای حرفه‌ای خود را بر انتفاع حداکثری با رویکردهای تماماً تجاری و بازاری قرار داده‌اند.
به گزارش مهر، فلسفه مدارس غیرانتفاعی علاوه بر برداشتن بخشی از بار ایجاد مدرسه از بخش دولتی، ارایه خدمات آموزشی بهتر و باکیفیت‌تر به مردم بوده است. متأسفانه گاهی دیده می‌شود که حتی در برخی از مدارس معروف غیرانتفاعی که شهریه بالایی هم دریافت می‌کنند؛ لزوماً آموزش با کیفیت تری ارایه نمی‌شود.
به طور مثال در یکی از برندهای معروف آموزشی، به رغم گردش مالی ده هزار میلیارد ریالی بابت شهریه‌های دانش‌آموزان، خدمات ارایه‌شده در سطح قابل قبولی قرار ندارد.
نکته مهم اینجاست در این برند آموزشی، بر خلاف اساس‌نامه‌ی این مجموعه، به جای تمرکز بر مسایل آموزشی و اولویت دادن موضوعات تربیتی، صرفاً مسایل مالی و تجاری، آن هم به شیوه‌هایی غیرصادقانه‌، سرلوحه امور قرار گرفته است.
همین امر و تاکید صرف بر سودآوری‌های کوتاه‌مدت باعث شده است که کیفیت آموزشی به‌شدت افت داشته باشد و هیچ برنامه درازمدت آموزشی و تربیتی در این مجموعه مدارس دنبال نشود.
گفتنی است که به رغم اینکه چند ده مدرسه با یک برند واحد مشغول به فعالیت هستند، اما به خاطر عدم وجود رویکرد آموزشی، کیفیت و کمیت و حتی روش و رویکرد یکسانی در این مجموعه مدارس دیده نمی‌شود و روندهای آموزشی و تربیتی مختلف و حتی شهریه‌های متفاوتی در هر مدرسه دنبال می‌شود.
این مدارس با در پی گرفتن رویکردهای تبلیغاتی مؤثر، (تبلیغات گسترده محیطی و فضای مجازی، استفاده از سلبریتی‌ها، سئو و مدیریت فضای مجازی) توانسته پرستیژ برند خود را نزد مخاطب هدف حفظ کند ولی در عمل، خدماتی متناسب با این تبلیغات ارایه نمی‌شود.
برند فروشی؛ بلایی که بر سر برخی مدارس غیردولتی آمده است
یکی از دلایل عدم وجود کیفیت واحد آموزشی و پرورشی، به برندفروشی رایج در این مجموعه‌ها مربوط می‌شود.
در واقع به خاطر تبلیغات گسترده‌ی این برند، مدارس معمولی تمایل دارند که برای افزایش مخاطبان خود، ذیل این مجموعه فعالیت کنند. این همکاری اما در نازل‌ترین شیوه و به صورت تابلوفروشی انجام می‌شود.
درواقع این مجموعه‌ها برای تأمین سود کوتاه‌مدت، دست به این ترفند می‌زنند. یک مدرسه معمولی با پرداخت مبلغی تحت عنوان حق برند، این اجازه را می‌یابد که از تابلو عنوان این مجموعه استفاده کند.
البته همکاری‌های محدودی در این مدارس زنجیره‌ای به لحاظ علمی و آموزشی وجود دارد؛ اما این فعالیت‌ها چندان در راستای ارتقای کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه انجام نمی‌شود. گاهی چند معلم برای چند ساعت در هفته به این مدارس می آیند تا در کلاس‌های فوق برنامه یا کلاس‌های ویژه کنکور و امتحانات نهایی، وضعیت دانش آموزان را تنها در چند درس قدری بهتر کنند.
برخی از افراد معتقدند این مدارس حتی روندهای قانونی آموزش و پرورش برای این تغییر را نیز به صورت کامل طی نمی‌کنند و درواقع بیشتر فقط یک تابلو صوری عنوان این برند را به اسم خود اضافه کرده است.
درواقع در این مدارس، نه نیروی انسانی، نه برنامه‌ریزی آموزشی، نه رویکرد تربیتی، که صرفاً و صرفاً برند تجاری است که امور را به پیش می‌برد.
همه‌ی این موارد، در حالی انجام می‌شود که در برخی از مدارس غیردولتی، شهریه‌های اخذشده با شهریه‌های مصوب متفاوت است.
کل مبلغی که مدرسه مجاز به گرفتن آن است از این فرمول به دست می‌آید:
شهریه مصوب به علاوه شهریه فوق برنامه به علاوه شهریه فوق برنامه غیردرسی به علاوه شهریه فوق برنامه تابستان.
حال به طور مثال برای یکی از این مدارس این مبالغ به شرح ذیل است:
شهریه مصوب: ۳۳۰.۸۶۰.۰۰۰ ریال
فوق برنامه درسی: ۳۶.۳۹۴.۶۰۰ ریال
فوق برنامه غیردرسی: ۶۶.۱۷۲.۰۰۰ ریال
فوق برنامه تابستان: ۲۳.۱۶۰.۲۰۰ ریال
جمع این مبالغ نزدیک به ۴۵ میلیون تومان برای مقطع دبیرستان است اما آنچه در عمل در این مدارس از والدین گرفته می‌شود، در مقطع متوسطه حدود ۱۰۰ میلیون تومان و در مقطع ابتدایی حدود ۷۰ میلیون تومان است.
یعنی در مورد مثال فوق‌الذکر بیش از ۵۵ میلیون بیش از شهریه مصوب آموزش و پرورش از اولیای دانش‌آموزان دریافت می‌شود.
از آنجا که خود مسؤول مدرسه به این تخلف آگاه است، تا حد ممکن بابت این مبالغ با تمهیدات مختلف کوشیده می‌شود که سندی به والدین ارایه نشود.
در وهله نخست دو نسخه قرارداد سفید به امضای والدین می‌رسد که یک نسخه از یکی از این قراردادهای سفید در اینجا ارایه شده است. قراردادهای اضافه بابت کلاس‌های فوق برنامه یا کلاس‌های تابستانی است. البته اصل دریافت وجه بابت این دوره‌ها مورد تأیید سازمان مدارس غیردولتی است؛ اما بر اینکه چه قیمتی برای این دوره‌ها دریافت می‌شود؛ نظارت چندانی صورت نمی‌گیرد.
هنگام ارائه به آموزش و پرورش این قرارداد سفید مطابق شهریه مصوب تنظیم می‌شود. برای استنادهای داخلی این قرارداد با مبالغ واقعی پر می‌شود. اما جالب توجه این جاست که با هیچ نسخه‌ای از این قرارداد و مبالغ در اختیار خانواده‌های دانش‌آموزان قرار نمی‌گیرد.
به رغم این شهریه‌های گزاف، هم‌چنان که گفته شد، رویکرد آموزشی یکسانی در این مدارس دنبال نمی‌شود و کیفیت آموزشی و پرورشی نیز بالا نیست و این را می‌توان به طور واضح در نتیجه‌های کنکور این مدرسه‌ها مشاهده کرد.
گرچه در سالیان پیش این مدرسه‌ها رتبه‌های تک و دو رقمی را به عنوان خروجی‌های خود تبلیغ می‌کردند، اما در سالیان اخیر با توجه به کاهش سطح آموزشی، رتبه‌های سه و حتی چهار رقمی و قبولی در رشته‌شهرهای معمولی جایگزین رتبه‌های خوب و رشته‌شهرهای عالی شده‌اند. این در حالی است که بر خلاف برخی دیگر از مدارس که شیوه‌های آموزش کاربردی و غیرکنکور محور را تبلیغ و ترویج می‌کنند، این مدارس از ابتدا تأکید خود را بر کنکور قرار داده بودند.
با وجود اینکه هدف اصلی در آموزش و پرورش در چند سال اخیر توجه به کتاب درسی و امتحانات نهایی بوده است؛ همچنان کلاس‌های کنکور با استادانی که اسمی برای خود ساخته‌اند؛ برای مدیران برخی مدارس غیردولتی سود کلانی دارد.
از سوی دیگر بسیاری از مدارس غیردولتی در اعلام مبلغ حقوق داده شده به معلمان خود در سامانه مدارس غیردولتی صادقانه اعداد و ارقام خود را وارد نمی‌کنند که این امر، موضوع گزارش دیگری است.
معلوم نیست سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی چه برنامه‌ای برای نظارت و برخورد با مدیران متخلف مدارس غیردولتی خواهد شد.