این روزها ذهن جامعه زخم خورده ایران، بر اختلاس دبش نزدیک به چهار میلیارد دلار متمرکز است. پیرامون چرایی پیدایش مکرر چنین سوءاستفاده‌هایی کلان و علت عدم بازدارندگی تدابیر گذشته می‌توان به تفصیل سخن گفت اما در این مجال به برخی عوامل اشاره مختصر خواهم کرد. تا نظام اقتصادی شفاف نشود واقتصاد ایران به معنای واقعی هوشمند نشود این چرخه فسادزا کار می‌کند با این تفاوت که در دولت‌های اصلاح‌طلب به دو دلیل حجم فساد پایین‌تر است؛ اول: به دلیل نظارت پذیر بودن و اینکه تمامی دستگاه‌های نظارتی انگیزه حداکثری مچ‌گیری دارند. دوم: اگرچه اصلاح‌طلبان لزوما، قیامت ترس نیستند ولی قیمت دارند. اما در د‌ولت‌های اصولگرا، حجم فساد فراتر از انتظار است اول: به دلیل نظارت ناپذیری وعدم ترس مجریان از نظارت و روئین تن بودن آنها. دوم: اوج مصیبت زمانی است که کار دست کسانی باشد که نه قیمت داشته باشند‌ و نه قیامت! منظور از هوشمندسازی تنها شبکه‌سازی نیست بلکه فرآیند گردش پول از مبدأ تامنتهی می‌بایست شفاف باشد اقتصاد ایران همچنان تحت تاثیرامضاهای طلایی است. اقتصاد ایران همچنان گرفتار مافیاهایی چند لایه می‌باشد. اقتصاد مملکت، همچنان گرفتار رانت یقه سفیدهاست. تا زمانی که وضع اقتصاد این باشد، باید هر سال منتظر پیدایش کلان اختلاس‌هایی محیرالعقول باشیم پرواضح است اصلاح نظام اقتصادی با مختصات فوق به اصلاح رفتارهایی سیاسی نیازمند است در نظام یکدست سیاسی، زمینه‌ها برای تکرار فسادهایی مشابه فراهم تراست. توزیع رانتی فرصت‌های سیاسی به توزیع رانتی فرصت‌هایی اقتصادیی منتهی می‌شود.