سرمقاله

پیمان مولوی / چهار عمل اصلی ریاضی و سرمایه گذاری

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • اعلام تعرفه‌های تخفیفی ایرانسل ویژه حج
  • آغاز نمایشگاه ایران اکسپو ۲۰۲۴ با حضور ایرانسل
  • گام بلند برای جهش تولید با برات الکترونیک/ سککوک ابزار موثر زنجیره تامین مالی
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 235  |  اخبار صفحات روزنامه  |  تاریخ: 07 آذر 1401
    پیمان یوسفی چرا در پایان گزارش فوتبال ایران اشک ریخت؟

    برای پیمان یوسفی، گزارش بازی دوم تیم ملی ایران در جام جهانی آن هم با شرایط ویژه کشور و به ویژه باخت اول مقابل انگلیس، طعمی دیگر داشت؛ طعمی از جنس هیجان، فشار و استرس که در اشک های انتهایی گزارش او هم مشهود است. او با این وجود به گفته خود تلاش کرد گزارشگرِ بازی تیم ملی ایران، از زبان همه مردم با هر نگاهی باشد. نگاه هایی که در نهایت یک خواسته دارند؛ موفقیت تیم کشورمان در رویداد مهم جام جهانی.

    پیمان یوسفی ـ گزارشگر و مجری باسابقه تلویزیون ـ پس از دیدار ایران ـ ولز در گفت و گویی با ایسنا شرکت کرد. او ساعاتی پس از برگزاری این مسابقه، به دلیل هیجان بالای گزارش بازی، از انجام مصاحبه به دلیل گرفتگی صدایش عذرخواهی کرد و یک روز بعد با ما به گفت وگو نشست.

    یوسفی این روزها دو ویژه برنامه با عنوان «جام و مردم» و «ورزشیا» را در ایام جام جهانی ۲۰۲۲ قطر اجرا و تهیه کنندگی می کند.

    او معتقد است پیروزی تیم ملی ایران مقابل ولز، امید را بار دیگر به اردوی تیم کشورمان تزریق کرد و کمک کرد که این گزارش هم در تاریخ فوتبالمان ماندگار شود.

    دیدار ایران ـ ولز یک فوتبال خاص بود

    پیمان یوسفی ابتدا از حساسیت و دشواری های گزارش بازی تیم ملی ایران مقابل ولز در جام جهانی سخن می گوید و اظهار می کند: این بازی حساس بود و شرایط کشورمان هم آن را حساس تر کرده بود. از طرفی باخت ۶ بر ۲ به انگلیس کار را به مراتب سخت تر کرده بود. حس چندگانه نسبت به تیم ملی و جو روانی حاکم بر رسانه ها و افکار عمومی، همه و همه باعث شده بود دیدار ایران ـ ولز یک بازی خاصی باشد و فشارها و استرس ها را بیشتر از قبل کرده بود.

    او سپس درباره تجربه گزارش رقابت بین تیم های ایران ـ ولز که در نهایت به نفع تیم کشورمان تمام شد، چنین اظهار می کند: من سعی کردم گزارشگر بازی از زبان کل ملت با هر دیدگاهی باشم. مردم ایران یک نخ تسبیح دارند و آن وطنشان است. تیمی که درون زمین بود، تیم ملی ایران بود و به نظرم همه با هر نگاهی انتهای دلشان دوست داشتند که تیمشان پیروز شود. من آن لحظه گزارشگر و واقعه نگار آن رویداد بودم. حالا وضعیت آن بازی، حس خوب اعضای تیم و همدلی شان، همه و همه کمک کرد جریان بازی خوب پیش برود و لطف خدا هم شامل شد که گزارش روی بازی نشست و هم بازی و هم گزارش را ماندگار کرد؛ به خصوص که این دیدار، نتیجه و انتهای خوبی برای تیم ملی و فوتبال ما به همراه داشت و امید را دوباره به اردوی فوتبال ما تزریق کرد. اینها همه حس های چندگانه ای بود که در هم آمیخته بود و فشار را روی گزارشگر بسیار زیاد می کرد، ولی خداراشکر نتیجه نهایی بُرد تیم ملی بود.

    برای نحوه گزارش بازی ایران ـ ولز مشورت گرفتم

    یوسفی در پاسخ به این پرسش ایسنا که تا چه میزان به عنوان گزارشگر تلاش کرد آنچه در زمین بازی می‌گذرد را بیان کرده و در عین حال مخاطب را با بازی و تیم همراه کند؟ می گوید: این نکات همان مواردی بود که اجرای آن در این شرایط برای ما سخت تر بود. مواردی که برای آن بسیار فکر کردم و مشورت گرفتم. برای اینکه در این روزها چیزی بگویم که همه با تیم ملی همراه شوند و با روح و روان مردم بازی نکنم.

    او ادامه می دهد: گزارش دیدارهایی اینچنین حتی با فینال جام جام جهانی یا بازی بسیار سطح بالای خارجی هم قابل قیاس نیست؛ چراکه المان ایران در آن دخیل است و خیل وسیعی از مردم را درگیر می کند. خیلی ها اصلا از جنبه فوتبالی چنین بازی هایی را تماشا نمی کنند بلکه چون یک پای قصه ایران است، آن را نگاه می کنند. بنابراین حکایت آن کاملا متفاوت است و گزارش فوتبال هم در چنین بازی هایی بسیار حساس است.