سرمقاله
صفحات روزنامه
اخبار آنلاین
این روزها همه جهان از هزینه قطر برای برگزاری و ساخت زیر ساختهای جام جهانی صحبت می کنند، با احتساب زیرساختها چیزی در حدود ۲۰۰ میلیارد دلار.
این عدد را قطری‌ها از سرمایه‌گذاری درست خود در استحصال گاز از میادن خود در خلیج فارس بدست آورده است. البته قطری‌ها هم در مسیر امارات سرمایه گذاری‌های زیادی در جهان انجام داده اند و البته صندوق سرمایه گذاری ملی این کشور هم یکی از بزرگترین صندوق های سرمایه گذاری جهان است و بیش از ۴۰۰ میلیار دلار ارزش دارایی های تحت مدیریت ان است.
کمی به لیست زیر نگاه کنید:
صندوق ثروت نروژ : 1268 میلیارد دلار
صندوق سرمایه گذاری چین: ۱۲۰۰ میلیارد دلار
صندوق ثروت ابوظبی: ۷۰۸ میلیارد دلار
صندوق ثروت کویت: ۷۰۸ میلیارد دلار
صندوق ثروت سنگاپور: ۶۹۰ میلیارد دلار
صندوق ثروت عربستان: ۶۲۰ میلیارد دلار
و…
ما هم هر ثانیه ۱۱۰۰ دلار عدم النفع صادرات نفت (یک میلیون بشکه) و صندوق ملی که اصلا در حد و اندازه رقبایش نیست.
همانطور که می‌بینید اعداد بسیار بزرگی هستند و سوال اینجاست که آیا تمام این دارایی تحت مدیریت توسط فروش نفت و منابع و انباشت آن ایجاد شده است یا روشی جایگزین هم برای توسعه آن وجود دارد؟
تقریبا تمام صندوق های ثروت در جهان به فراخور رویکردشان از روش‌های ترکیبی استفاده می‌کنند. آنها سعی دارند از بازارهای موازی بین المللی بهره ببرند تا دارایی تحت مدیریتشان را بیشتر کنند و البته در این مسیر از متخصصان بین المللی نیز بهره می‌برند.
این صندوق‌ها توسط موسسات حسابرسی بزرگ حسابرسی می‌شوند و دارایی تحت مدیریت آنها توسط تیمی از مشاوران سطح بالا مدیریت می‌شود تا در رقابت در بازارهای مالی بتوانند دوام بیاورند.
در ایران نیز گام هایی برای ایجاد چنین صندوقی تحت عنوان صندوق ذخیره ارزی برداشته شد و سپس به صندوق توسعه ملی تبدیل شد.
اما اگر بخواهیم صادقانه در باب فعالیت این صندوق صحبت کنیم بیشتر از صندوق ثروت این صندوق تبدیل به قلک دولت‌ها شده است و همواره در حال برداشت از آن هستند و پروسه سرمایه گذاری صورت گرفته در صندوق های رقیب در ایران مشاهده نمی‌شود. دلیل این امر چیست؟
در ایران علی‌رغم شعارها در باب اقتصاد و معیشت، جهت گیری سیاستگذار مبتنی بر بهینه شدن درآمد، سرمایه گذاری و ثروت نیست و این امر نتیجه‌اش را در سایز صندوق مدیریت ثروت نشان می‌دهد.
در ایران مدیریت ثروت کلمه‌ای بی‌معنی است و فرصت‌های از دست رفته باز نخواهد گشت.
