تیتر خبر: رتبه ایران در اقتصاد جهانی ۱۹ ام است؛ باز هم تحلیل‌ها و انتقادها و ستایش‌ها شروع می‌شود. برخی دلار را علت و برخی نوع محاسبه را نشانه می‌روند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در این مقایسه از برابری قدرت خرید استفاده شده و رتبه‌بندی با این آمار می‌تواند صحیح باشد؛ اما لزوما این آمار منعکس‌کننده رفاه شهروندان آن کشور نخواهد بود. برخی زوایای موجود در ارائه گزارش‌های صندوق بین المللی پول و …اینچنینی توضیح می‌دهد که چرا این آمارها (حتی با استناد به گزارش‌های بین‌المللی) عموما با احساس مردم از وضعیت اقتصاد متفاوت است. نکته مهم آن است که ایران با جمعیتی بالای ۸۵ میلیون نفر، خود به خود در این رتبه قرار می‌گیرد؛ اما درآمد سرانه شهروندان ایرانی و مقایسه اقتصاد ما با دوره پیش از تحریم‌ها، داستان واقعی اقتصاد ایران را حکایت می‌کند. بر مبنای تولید ناخالص داخلی سرانه با استفاده از شاخص قدرت خرید، ایران در رتبه ۸۶ دنیا قرار می‌گیرد؛ به عبارت دیگر ۸۵ کشور وضعیت رفاهی بهتری نسبت به ایرانیان دارند.
اما ما اعداد زیر را اصلا نمی پسندیم:
رتبه اعتباری ریسک بین المللی ۷ از ۷معادل CCC
رتبه تجارت ازاد بین المللی ۱۷۴ از ۱۷۵
رتبه آزادی اقتصادی ۱۶۰ از ۱۶۵
ما کشوری هستیم که درآمد مدیران بلندپایه کشور به ۲۰۰۰ دلار نمی رسد شما خود حدیث درآمد دلاری حداقل حقوق را بخوانید.  
ما باید واقعیت را ببینیم، اقتصادی پرپتانسیل داریم و داشتیم اما امروز مستهلک است و در حال قراره شدن.
در حال فقیر تر شدن عمومی و سقوط ازاد قدرت خرید و از این رتبه های ۱۹ ام ابی برای من و شما گرم نخواهد شد.
نباید از واقعیت ها فرار کرد و باید مواظب بود که این اعداد گمراهمان نکند، درک صورت مساله ۵۰٪ از مسیر حل مساله است.