ارکستر ملی ایران به رهبری همایون رحیمیان و به خوانندگی محمد معتمدی در اولین شب از سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر به روی صحنه رفت.
به گزارش ایرنا، اجرای قطعه بی‌کلام «تهران» نمودی محسوس از ارتقاء سطح کیفی و دینامیک ارکستر ملی داشت اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است. همچنان در بخش هماهنگی آنسامبل‌ها بخصوص در بخش کوبه‌ای و اجرای کوانتایز کلیت ارکستر نیاز به کار بیشتر دارد. اما صدادهی ارکستر به واسطه تمرینات و زحمات همایون رحیمیان شرایط بهتری نسبت به قبل را تجربه می‌کند.
در ادامه برنامه اما با آمدن محمد معتمدی خواننده نام آشنای کشورمان به روی صحنه، حال و هوای ارکستر بهتر شد. کیفیت و تسلط اجرایی معتمدی به عنوان یک خواننده تراز اول در حوزه موسیقی کلاسیک ایرانی توانست بر دینامیک ارکستر و هماهنگی و حس تمام نوازنده‌ها تاثیر بگذارد. این خواننده به جهت موزیکالیته قوی عهده‌دار موتیف اصلی اجرای آهنگ «کویر» بود.
قطعه بی‌کلام »بویر احمدی» بخش دیگری از رپرتوار ارکستر ملی در این شب بود. این اجرا شاید به واسطه تمرینات و اجراهای متعدد، موجب شده بود صدایی بهتر از ارکستر به گوش برسد.
کوک دقیق و آرشه‌های هماهنگ
پولت ویلن یک با کنسرت مایستری سیاوش ظهیرالدینی یکی از نقاط قوت ارکستر ملی در اجرای شب گذشته بود. کوک دقیق و انگشت‌گذاری‌های درست، آرشه‌های هماهنگ، اجرای پاساژهای روان و بافت مخملین ژوست ویلن‌ها، باعث شده بود اکمپانیمان دیگر بخش‌ها ازجمله آلتوها، ویلنسل‌ها و کنترباس‌ها صدای بهتری بدهند.
البته بخشی از صدادهی ارکستر مشکل آکوستیک و صدابرداری بود که برای نمونه صدای کنترباس‌ها در آن دامنه‌ای که می‌باید در کلیت ارکستر به گوش مخاطب برسد، شنیده نمی‌شد.
«ناله شبگیر» عنوان یکی دیگر از قطعات باکلام دیشب بود که معتمدی با اجرای آن، شبی دل‌انگیز برای مخاطبین حاضر در تالار وحدت به ارمغان آورد. اوج احساس و کنترل خواننده آنجاست که بر ریتم سوار می‌شود، از تایم سکانس‌ها عبور می‌کند و بر ریتم شناور می‌شود، این کشش‌های کلام خواننده، مدام از سر ضرب، از ضرب قوی به ضعیف و با سنکپ‌های مکرر و باز رجوع به ضرب قوی میزان، باعث ایجاد حالی در شنونده می‌شود که نبضش با ضربان ریتم خواننده و ارکستر یکی می‌شود.
«تکیه‌گه خیال» به آهنگسازی امیرفرشید رحیمیان و تنظیم همایون رحیمیان دیگر قطعه اجرایی در رپتوار دیشب ارکستر ملی بود که پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
قطعه آخر و حسن ختام برنامه ارکستر ملی در اولین شب جشنواره موسیقی فجر، قطعه معروف «ای ایران» اثر مرحوم استاد روح‌اله خالقی بود. این اثر قبل از هرچیز به مدد شهرت و قدمت و شنیده شدن در مقاطع مختلف زندگی، باری عاطفی نوستالژیک باخود به همراه دارد. اما هرچه اجرای این قطعه توسط ارکستر و خواننده بهتر باشد، بر گیرایی و حس هیجان و غرور ملی شنونده تاثیر می‌گذارد، همچنانی که این قطعه را می‌توان بهترین قطعه اجرایی شب گذشته توسط ارکستر ملی دانست که تمام ارکستر با دینامیک قوی و آرتیکولاسیون درست آن را به اجرا گذاشتند.
خواننده این اثر نیز به واسطه صدای حماسی خود اجرایی کم‌نظیر از آن را به نمایش گذاشت. خواننده در این اجرا تلفیقی از ویبراتوهای ووکال اپرایی را با تحریر خاص موسیقی آوازی ایرانی به اجرا گذاشت.
القاء غرور و افتخار ملی
لازم به ذکر است که در اجرای آثار حماسی یا وطنی، به واسطه القاء غرور و افتخار ملی و شجاعت و سلحشوری، خواننده باید نت‌های زیرتر را تا جاییکه می‌تواند بدون فولست و باصدای باز بخواند، به زبان ساده‌تر باید آنچنان توانایی داشته باشد که بتواند حجم و صلابت صدای خود را در نت‌های اوج نیز حفظ کند که خوشبختانه، خواننده این اجرا از این حیث به شکلی مطلوب آن را به اجرا گذاشت.
در پایان ذکر این نکته ضروری می‌نماید که ارکستر ملی ایران به رهبری همایون رحیمیان، سیری صعودی اما خفیف داشته و باید شرایط کیفی ارکستر در اجراهای آتی محسوس‌تر باشد. همچنین در آنسامبل‌های مختلف از کنترباس گرفته تا ویلنسل، آلتو، ویلن یک و بخش برس یا سازهای بادی برنجی و چوبی، با مدیریت تشویق‌گر به جذب نوازندگان درجه یک این سازها که جای خیلی از آن‌ها در این ارکستر خالی بود، اهتمام ورزند.