تورم در اقتصاد هر کشور نشانه خوبی نیست. اگر تورم مسبوق به سابقه نباشد، خیلی جایی نگرانی ندارد اما استمرار تورم، دلیل روشن بر ناکارآمدی اقتصادی و نشانه بیماری اقتصادی است. آنچنان که اقتصاد ایران ده‌هاست زیر بار تورم رنجور شده و نفس‌هایش به شمارش افتاده است. رهایی از تورم در چنین اقتصادی نیازمند جراحی‌های بزرگ و تغییر رویکرد می‌باشد. اقدامات نقطه‌ای و مسکنی فاقد اثرگذاری خواهند بود. مسئله مردم داری، شبیه مسئله اقتصاد شده است نرخ مشارکت و کیفیت آن مهمترین نشانه چگونگی موقعیت مردم‌داری به حساب می‌آید. مشارکت پایین‌تر از نرم معمول، مشروط به عدم تکرار فاقد معنابخشی خاصی است. اما تکرار آن معنادار می‌شود. به عنوان مثال نرخ مشارکت در سال ۷۲ دور دوم انتخابات ریاست جمهوری مرحوم هاشمی پایین بود ولی به دلیل بالا رفتن مشارکت در ۷۶ جبران شد. نرخ مشارکت در مجلس دور هفتم پایین بود ولی در مجلس دهم جبران شد اما مشارکت مردم در انتخابات از سال ۹۸ به این سو به صورت مستمر رو به کاهش می‌باشد و طبیعی است علاج این مشکل تکثر اسم‌های خلق الساعه همچون شانا، امنا، صبح انقلاب و ائتلاف نیروهای انقلاب و… نخواهد بود. فضای ذهنی مردم هر روز تغییرات زاویه‌دار نسبت به مطلوب‌های حکوت پیدا می‌کند. نرخ مشارکت در انتخابات و نحوه مشارکت‌شان یعنی تعداد آرای باطله به خوبی میزان زاویه و فاصله را نشان می‌دهد. بارها نوشتم که در چنین شرایطی، هنر تغییر زمین بازی می‌تواند کارساز باشد و تغییر زمین بازی با تکثر اسم‌های شب انتخاباتی نیست. زمین بازی با به رسمیت شناختن خواست اکثریت تغییر می‌کند بازی در زمین اقلیت، نتیجه‌ای جز رضایت اقلیت و عدم رضایت روزافزون اکثریت نخواهد داشت.