کشور گرفتار ناترازی‌های زیادی همچون ناترازی در بودجه، ناترازی در انرژی، ناترازی در بانک‌ها و… شده است. به طور طبیعی وظیفه مهم مجلس آینده کمک به حل بحران ناترازی‌هاست و درنهایت باید به تعادل برسیم. سال ۱۴۰۳ را بایست سال تعادل بخشی امور زیربنایی نام گذاشت اما ناترازی دامن حوزه‌های رفتاری را نیز گرفته‌است. به عبارتی اکنون گرفتار ناترازی در عوامل هژمون هستیم. ملی‌گرایی، شیعه‌گرایی و ایرانی‌گرایی، اسلامی‌گرایی باید به تعادل برسد. مذهبیون باید با کوروش و داریوش آشتی کنند و ملی گراها با ظرفیت شیعه‌گری. دوگانه چهارشنبه سوری و عقاید مذهبی باید به تعادل و آشتی برسند. ناترازی در سنت‌های کهن ایرانی همچون سیزده بدر و عید نوروز و … با اعیاد مذهبی موجب چالش‌های‌ اجتماعی بزرگی شده است و دوگانه‌های کاذبی را شکل داده است. صف‌بندی و دوپاره‌سازی مناسبت‌های ملی با مناسبت‌های مذهبی مهمترین عامل واگرایی و گسست اجتماعی تلقی می‌شود‌. ایرانیت و اسلامیت به شهادت تاریخ هیچگاه با هم در جدال نبوده اما روایت متحجرانه از اسلامیت با ایرانیت قابل جمع نبوده، آنچنان که روایت بر ساخته از ایرانیت که تهی از مختصات واقعی است در متن خود عنصر اسلام ستیزی را دارد. علی‌ایحال در آستانه بهار هستیم. بهار فصل تعادل طبیعت است و ناترازی‌‌ها با بهار به تعادل می‌رسند. امیدوارم مسئولان کشور با درک بحران ناترازی‌ها تمام تلاش خود را حول تعادل بخشی (چه در حوزه اقتصاد و مسائل زیربنایی و چه در حوزه رفتاری‌) متمرکز نمایند و جلوی عمیق‌تر شدن شکاف‌های ناشی از ناترازی‌ها را بگیرند.