علی درستکار که این روزها به جمع مجریان و برنامه‌سازانی پیوسته که در شبکه نمایش خانگی فعالیت می‌کنند، از تجربه فضایی خارج از تلویزیون گفت و در عین حال بیان کرد که پیشنهادهای زیادی برای حضور در تلویزیون داشته اما بنا به دلایلی که عنوان کرده است هیچ کدام را نپذیرفته. علی درستکار که بعد از چند سال دوری از تلویزیون این روزها در قالب برنامه‌ای با عنوان «سپنج» در شبکه نمایش خانگی به اجرا می‌پردازد، در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره غیبتش در طول این مدت و در پاسخ به اینکه آیا در طول مدتی که از تلویزیون دور بوده پیشنهادهایی هم از سوی سازندگان به وی شده است؟ یادآور شد: یکی ـ دو سال که ممنوعیت قطعی داشتم و طبیعتا پیشنهادی هم نبوده اما بعد از آن پیشنهادهایی می‌شده و البته حین ممنوعیت هم پیشنهادهایی از سوی دوستان داشتم که نمی‌دانستند در ممنوعیت هستنم. می‌دانستم که مکاتبه رسمی برای ممنوعیتم شده بود و نامه را هم ناخواسته دیده بودم. ولی پیشنهادهایی داشتم و حتی پیش از ایام رمضان هم پیشنهادهایی در تلویزیون داشتم که از سطوح مختلف بود اما نپذیرفتم.
چه چیزی تغییر کرده که دنبالم آمدند؟
درستکار درباره علت نپذیرفتن پیشنهاداتی که از سوی تلویزیون داشته توضیح داد: احساسم این بود که من تغییری نکردم، دوستان هم که تغییری نکردند نمی‌دانم که چه چیزی تغییر کرده که دنبالم آمدند و این سوال بزرگی بود که برایم پیش آمد. بعد از آن هم این سوال بزرگتر پیش آمد که من اگر خواستنی بودم، چطور یک زمان ناخواستنی شدم؟ چون هیچکدام از این مولفه‌ها برایم روشن نشده بود و همچنین مولفه‌های دیگر که گفته نشده بود اما برایم روشن بود، نتیجه‌ای که برای خودم می‌گرفتم این بود که دعوت تلویزیون را نپذیرم؛ ضمن اینکه از لطف همه دوستانی که مبدع و در مسیر این دعوت‌ها بوده‌اند تشکر کرده‌ام و البته برخی جاها هم عصبانیت کرده‌ام اما اشکالی ندارد و پشیمان نیستم.
ماجرای «سپنج» و شبکه نمایش خانگی
او درباره‌ی حضورش در شبکه نمایش خانگی و فاصله‌اش از تلویزیون اینچنین می‌گوید: تلویزیون که به هر حال چنین شد که دیگر نشود. بعد از آن پیشنهادهای زیادی داشتم و ایده‌های مختلفی هم برای خودم بود و ایده‌هایی هم از سوی دیگران می‌آمد. تلاقی این دوری، صفحه اینستاگرام من بود که برآمد و آن هم از سوی من نبود و ایده صافی بود و جوشید و چنین شد. استقبالی که از آن صفحه و محتوای آن شد آن هم خیلی برای من چشمگیر و عزیز بود و سوال بود که چطور این محتوا اینقدر خاطرخواه دارد و این ذهن و فکر من را درگیر کرده بود و همین‌طور می‌چرخیدیم و می‌چرخیدیم و همچنان هم پیشنهادهایی از سوی شناسان و ناشناسان می‌آمد تا این اخیر که دوستان فیلیمو به واسطه‌ای این پیشنهاد را دادند که برای رمضان و محرم خدمتی بکنیم. بعد از همفکری‌ها «سپنج» به میان آمد که به معنای موقت و عاریه است ولی عمدتا ما همین نام را انتخاب کرده‌ایم که کنایه‌ای از دنیای گذراست. به این فضا رفتیم که در خدمت مجریان سن و سال گذشته از مردان و زنان کشور که البته اندیشه‌ورز هستند برویم و بپرسیم و بجوییم آیا واقعا اینکه همه ما خودمان را صرف سکه و سفره و نان و آب و لباس و زلف و چشم و ابرو و لب و بینی و فک و این چیزها می‌کنیم، آیا چیزی فراتر از این هم وجود دارد که آدمی بخواهد خودش را صرف آن کند یا نه فقط همین است.
وی درباره تفاوت برنامه «سپنج» با آن چه که در تلویزیون به روی آنتن می‌رفت، عنوان کرد: در اینترنت برنامه داشتن با آن چیزی که در تلویزیون یا رادیو وجود دارد طعم متفاوت و اقتضائات خودش را دارد و از این جهت حتما باید متفاوت باشد. از نظر محتوا هم ریتم ارائه و اجرا باید تفاوت‌هایی داشته باشد. ولی محور و بنیه همان اندیشه است. ما در تلویزیون هم محور برنامه‌مان تفکر در دین یا آموزه‌های اسلامی و دینی بود. توصیه می‌کنم که مخاطب برنامه «سپنج» را در خلوت ببیند به این دلیل که مخاطبان خود را در قاب برنامه و حضور در صحنه پیدا کنند و در آن شرایط یک اتفاق در جان و روح ما می‌افتد که در غیر از آن نمی‌افتد یا عملا نمی‌افتد و وقت و پولی که داده‌ایم شاید ثمره کاملی ندهد.
دگرگونی این تجربه خوشمزه است
این مجری و کارشناس در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره‌ی تجربه حضورش در شبکه نمایش خانگی بیان کرد: دگرگونی این تجربه خوشمزه است؛ اینکه به هر حال تجربه نویی داشته باشیم اینکه هزار بار نوشته باشیم اگر با یک خودنویس دیگر بنویسیم تجربه نویی است و تفاوت‌هایی میان دو افزار مختلف وجود دارد. اینکه یک عمر جلوی دوربین و میکروفن تلویزیون و رادیو حرف زدیم و حالا در فرم دیگر و برای گروه دیگری از مخاطبان جامعه با طرز دیگری، طبعا جذابیت و هیجانی دارد و به علاوه اینکه مراقبت‌های دیگری قطعا لازم دارد. محاسبات طور دیگری است؛ محصول باید حتما طعم دیگری باشد. گاهی به دوستان حرفه‌ای عرض می‌کنم نه هر تهیه‌کننده، نه هر مجری و نه هر برنامه‌ساز و عوامل عزیزی که در تلویزیون بوده‌اند، لزوما در فضای اینترنتی موفق خواهند بود و نه معکوس آن. به هر حال هر رسانه‌ای و هر فضایی اقتضائات خودش را دارد.
او در پایان توصیه کرد: خیلی وقت‌ها باید خیلی کارها را نکرد همیشه به اینکه چکار کنیم فکر نکنیم گاهی فکر کنیم که خیلی از کارها را نکنیم. از بزرگمان تا کوچکمان مشمول این خطاب هستیم.